We staan lui op omdat we geen dringende plannen hebben. De twee stukken pizza worden verorberd dus van honger op korte termijn zullen we geen last hebben. Wanneer we om 9 uur vertrekken is het nog droog maar er hangen dikke en zeer donkere wolken boven het Denali NP. Dat ziet er dus niet goed uit en inderdaad, 5 minuten on the road begint het te motregenen. Dat is een trap lager dan miezeren en dus nog OK. We hebben dat al meegemaakt. Nog eens 5 minuten later is het miezeren overgegaan op echt regenen en dat hebben we op deze reis eigenlijk nog niet dikwijls meegemaakt. Onze beslissing om de dagtochten die ik gedownload had links (en rechts) te laten liggen wordt hierdoor bevestigd. Jammer want dit gebied (het Denali State Park, in tegenstelling tot het Denali National Park) wordt door velen bestempeld als één van de mooiste gebieden om in te wandelen (en er zijn paden in tegenstelling met het nationaal park waar het ontstaan van paden actief tegengewerkt wordt). We gaan dus alleen de viewpoints bezoeken maar we vrezen dat we van die viewpoints niets gaan zien. We stoppen bij het Denali North viewpoint en zien niets, we stoppen bij het Denali South viewpoint, en zien niets en stoppen bij het Alaskan Veteran Memorial en … zien niets. Het enige dat kan gedaan worden is de educatieve pancartes bestuderen van onder een paraplu. Nu begrijpen we waarom hier in alle stadjes / steden winkeltjes kan vinden waar men Cannabis verkoopt. Ik verdenk er de Alaskanen van dat ze op het moment dat ze depri dreigen te worden naar zo’n winkeltje lopen.

Verder rijden we door een heel gebied waar verdroogde tandenstokers (ook bekend als black spruce = zwarte spar) staan. De kever heeft dus hier ook toegeslagen. Ik hoop dat die kever weet waar de grens met het nationaal park ligt want anders dreigen ook daar vele sparren te sneuvelen wat het uitzicht niet zou verbeteren en de dieren niet ten goede zou komen.

We beslissen, vooraleer naar onze overnachtingsplaats te rijden, eerst Talkeetna te bezoeken. We zijn namelijk nog te vroeg om in te checken, het is ondertussen rond de middag en Talkeetna schijnt een “historisch” centrum te hebben met een paar restaurantjes. Op die manier willen we vanmiddag iets warm eten en vanavond iets licht (dat we onderweg zullen moeten kopen want de Gate Creek cabins liggen in de boonies, waar we meer dan waarschijnlijk niets te eten zullen vinden tenzij we op jacht en visvangst gaan). Ondertussen hebben we nog eens grondig de weersvoorspellingen doorgeplozen en moeten constateren dat het de hele komende week gaat regenen. De wandeling die ik voor morgen uitgestippeld had valt daardoor ook letterlijk en figuurlijk in het water en de vraag dringt zich op: wat gaan we hier in het midden van de boonies morgen de hele dag zitten doen? Het antwoord laat niet lang op zich wachten: niets

Het is natuurlijk erg jammer want de cabin die we hier hebben is fantastisch zowel qua inrichting (Keuken, groot terras, 2 slaapkamers, een badkamer een zithoek met een groot zitmeubel een Blu Ray speler met een 50-tal films (waarvan we er toch zeker 5 van willen zien) en op alle deuren en vensters muggenramen) maar ook qua locatie (zeer rustig met tussen het groen zicht op een meer. We kennen ook wel de uitdrukking dat slecht weer niet bestaat maar dat alleen slechte kledij bestaat maar toch beslissen we onze reservering voor morgenavond te annuleren en een hotelkamer in Anchorage te boeken. Anchorage is dan wel niet de gedroomde bestemming maar er zijn daar tenminste een paar musea waarin men, ongeacht de kledij die men draagt, droog blijft

In afwachting van ons vertrek naar Anchorage beginnen we nu alvast een paar films te bekijken. En van films gesproken: Clint Eastwood zou in de film van Sergio Leone gezegd hebben “for a few dollars more, we stay dry” (dat laatste komt van mij)