Zoals beloofd zal ik starten met het weerbericht. Geloof het of niet maar wanneer we deze morgen rond half acht onze ogen opentrekken zit de zon uit. Niet zo maar een waterzonnetje, maar een echte zon tegen een lucht die maar een paar wolken heeft. Om 9 uur zijn we met alles klaar en is het tijd om te vertrekken. Nu zijn er al wat meer wolken, maar de zon overheerst nog steeds.. We willen echter niet van een hoge toren blazen want het weer kan hier zeer snel veranderen en ook van plaats tot plaats veel verschillen. Voorlopig dus geen gemiezer waardoor ik erin geslaagd ben toch éénmaal het fameuze M-woord te laten vallen.

Na een hevige discussie tussen Mars en Venus over Oost en West rijden op de Glen highway nemen we de noordelijke richting omdat Gertrude er uiteindelijk in geslaagd is Valdez in de GPS van de auto te brengen … en dat is de bestemming voor morgenavond dus dan kan niet mislopen. Onderweg krijgen we een paar keer met een Alaskaanse “file” te maken. Een dergelijke file bestaat uit 5 à 10 auto’s die 5 à 10 minuten moeten wachten bij een manneke of een vrouwke dat de hele dag niets anders moet doen dan een bord met “Stop” langs de ene kant en “Go Slow” langs de andere kant te draaien. Hij of zij moet dit, iedere keer dat de “pilot car” hen bereikt, doen. De chauffeur van de “pilot car” moet de hele dag tussen de bordjes draaiers pendelen. Ook niet de boeiendste der jobs maar wel in een airconditioned omgeving en dus waarschijnlijk minstens één pay grade hoger dan de bordjes draaiers. Bij ons zet men gewoon aan beide kanten een verkeerslicht en zijn er drie werklozen meer.

Na 65 miles op een verkeersluwe autostrade komen we aan de Matanuska Glacier. Die is wel enigszins speciaal. Meestal kijkt men omhoog wil men een gletsjer zien maar hier ligt de gletsjer lager dan de weg. Wat een beetje tegensteekt is dat de gletsjer “economisch gemaximaliseerd” is. Men zou kunnen uitgebaat of uitgebuit zeggen. Men kan namelijk perfect te voet tot aan de gletsjer gaan maar men moet daarvoor inkom (of heet dit in de buitenlucht “uitkom”??) 25 USD betalen. Een rondleiding aan en op de gletsjer kan alleen met een gids en dat kost dan weer 150 USD. We hebben al een wandeling op de Root Glacier in McCarthy gepland dus laten we deze kelk aan ons voorbij gaan. Jammer voor de uitbaters of uitbuiters.

Rond de middag zijn we aan onze overnachtingsplaats: de Sheep Mountain Lodge. Die ligt een paar kilometer voorbij de Matanuska gletsjer. We kunnen maar vanaf 15:00 inchecken dus besluiten we iets licht te eten vooraleer we een toertje in de bergen achter de lodge doen. Er zijn door de lodge verschillende circuits uitgestippeld. Ik heb die vooraf tot één grote loop van een kleine 9 km samengesmolten. De weg is OK maar gaat een paar keer vrij steil omhoog om daarna weer steil naar beneden te gaan. Tijdens de wandeling is de zon nog steeds van de partij en is er nog steeds geen sprake van M&@#§!çà@#. Na onze wandeling kunnen we inchecken. De cabins in deze lodge zijn zeer ruim en bieden plaats aan twee queensize bedden, een volledig voor (minstens) vier ingerichte keuken, eethoek voor vier, een sofa voor drie (waarbij we ons afvragen waar de vierde moet zitten) en een ruime badkamer. Bij het inchecken wordt ons ook gezegd dat er een hot tub is. Na de wandeling leek het ons een goed idee om een half uurtje te gaan weken. Dit scherpt de appetijt aan waardoor we met graagte de inwendige mens gaan versterken. Gertrude doet dit met een rosemarijn geparfumeerd varkenshaasje en ik met een met sesamzaadjes op smaak gebrachte zalm filet. Het leven kan hard zijn, zeker als men bij dit nog een “hazy IPA” als start en een Chenin Blanc / Viognier als vervolg moet drinken.

Het is weer een mooie dag geweest … zonder gemiezer. Laat ons hopen dat het zo verder gaat.

Slaapwel