Na het herlezen van de blog is de tijd gekomen voor een alweer stevig ontbijt (en dan hebben we nog voor de lichtste versie gekozen). Als we onze stalen rossen beginnen te beladen zien we het bagagetransport arriveren. Dat is ook weer een kopzorg minder. Al met al is het bagagetransport erg vlot verlopen. Ik zal die mensen een bedankje sturen.Om 9 uur staan we klaar om te vertrekken. We willen dat niet te laat doen omdat rond de middag regen voorspeld is.

Dat Kruisem in het “voorgebergte” van de Vlaamse Ardennen ligt wordt vrij snel duidelijk wanneer we richting het “Shoe, no shoe” museum rijden. We weten dat het museum gesloten is maar willen de buitenkant eens bekijken omdat die er qua architectuur interessant uitziet … en we hebben een architect in ons peloton. Na dit blitz bezoek is het tijd om richting Deinze te rijden. Oorspronkelijk was het de bedoeling het Raveel museum in Machelen aan de Leie te bezoeken maar dit bezoek hebben we moeten schrappen omdat het museum niet alleen op maandag maar ook op dinsdag gesloten is. Dus niet getreurd en, hop, naar Deinze waar het Museum van Deinze en de Leie (MUDEL) ons wacht. We komen daar rond 11 uur (en nog altijd droog) aan om te zien dat het museum maar om 14 uur opent. Ik had dit gezien maar was dit detail, in mijn enthousiasme om zo ver mogelijk te zijn voor de regen eraan kwam, vergeten. Dus komen we hier ook van een kale reis terug. Ik krijg voor deze organisatorische uitschuiver niet te veel scheve blikken van mijn medereizigers omdat ze ook zo lang mogelijk droog willen geraken.

Er zit dus niets anders op dan verder te rijden tot bij Gratien en Karine, oude vrienden van tijdens onze studententijd. Rekening houdend met de afstand en een bezoek aan MUDEL had ik met Gratien afgesproken dat we zo ergens tussen twaalf en half één bij hen zouden zijn. Nu bellen we beduidend vroeger aan. Gratien is nog volop bezig in zijn tuin (gelukkig worden we niet aan het werk gezet want de tuin is enorm groot) en Karine is niet thuis want ze is de broodjes halen (gelukkig want anders liepen we het risico honger te lijden). Gratien zegt dat het hier in de loop van de voormiddag geregend en zelfs gehageld heeft. Daar zijn we mooi aan ontsnapt. Hoe gaat het gezegde ook weer? Men moet niet mooi zijn om geluk te hebben ... of zoiets. Terwijl we wat buiten staan te babbelen begint het weer wat te druppelen, maar dat is niet erg want onze fietsen staan in de garage en wij gaan aan tafel. Karine is ondertussen ook thuis gekomen en kunnen we na een aantal jaar weer eens bijpraten. De broodjes worden op tafel gezet en met de hulp van weduwe Clicquot worden oude en nieuwe koeien uit de gracht gehaald. Jammer dat het geplande boottochtje op de Leie niet kan doorgaan, maar uitgesteld is niet afgesteld. Het lukt zeker wel een andere keer. Met die afspraak nemen we afscheid en vatten we de laatste kilometers van onze tocht aan.

Oorspronkelijk waren we van plan hier in St Martens Latem het Dhondt-Dhaenens museum te bezoeken maar dat is ook al niet open op (maandag en) dinsdag dus rijden we rechtstreeks, al zij het via de scenic route, naar Gent. Het peloton was hierover op de hoogte gebracht dus ook deze keer geen scheve blikken. We komen rond 4 uur droog en wel toe in Gent. Dit laat ons toe op ons gemakske de valiezen op te halen in het winkeltje van de zus van Mien dat op een steenworp (als men toch een beetje met een steen kan werpen) van het appartement van Erik & Mien ligt. Een beetje moe en met een beetje zadelpijn kunnen we terugblikken op wat weer een mooie tocht geweest is, maar voor de algemene conclusies verwijs ik naar de epiloog die ook snel zal gepost worden. Klantenbinding noemt men dit in de eerste les Marketing. Tot dan.