Vannacht heeft het wat geregend, bij het ontwaken regende het niet meer en tegen dat we gans wakker waren was het aan het druppelen. We vrezen dat deze wisselvalligheid een voorafspiegeling van de hele dag wordt. Dat zal ons echter niet afschrikken zeker niet na het stevige ontbijt dat we achter de kiezen slaan. Om halftien richten we de voorwielen richting Oudenaarde / Kruisem. Het is absoluut niet koud en we kunnen dus in T-shirt rijden. Niet ver buiten Kortrijk beginnen de eerste hellingen. We overwinnen ze allemaal op de “Eco stand” al zijn er verschillende hellingen bij die het kleinste verzetje vereisen. Mijn respect voor renners, die gedurende een hele dag 280 km aan hellingen verslinden en dat aan een gemiddelde snelheid van 40 km per uur, kan alleen maar groeien. Zij rijden natuurlijk meer met de fiets dan ons en ze hebben natuurlijk knechten en waterdragers, die ik, voor alle duidelijkheid, niet heb, maar toch. Bellegem is een voorbeeld van één van de vele hellingen. In het dorp zelf ligt de thuisbasis van de familie Vander Ghinste, beter gekend onder hun voornaam: Omer (al 4 generaties langs heet de oudste telg van de familie Omer en dat al sinds 1892). Het succes van het huidige Omer bier is duidelijk zichtbaar in de recente uitbreidingen en renovaties aan de brouwerij.

Rond 11 uur (na de zoveelste helling) begint het wat te regenen. We trekken zo snel mogelijk onze regenjasjes aan en ook de beschermhoezen over de fietstassen. Tegen de tijd dat dit allemaal gelukt is, regent het niet echt meer. We houden echter onze jasjes aan in afwachting van de volgende bui. Een paar kilometer verder op weer een andere helling slaat het noodlot op een andere manier toe. Op een lange afdaling is een eerbiedwaardig lid van ons peloton iets te enthousiast waardoor hij straal het geroep van een ander lid van het peloton negeert en naar beneden zoeft in plaats van af te slaan. Zijn echtgenote is in tranen met het verlies (van verdriet of van blijdschap is nog niet 100% bepaald) maar ze heeft ruim de tijd om van de emoties te bekomen vooraleer hij de afdaling (die nu voor hem een beklimming is) weer (letterlijk) te boven is gekomen. Dat zal hem leren. Wij hebben ondertussen de tijd goed gebruikt om de regenjasjes weer uit te trekken.

Ondanks de hellingen en het speciale afdalingsintermezzo van één van ons zijn we goed gevorderd en besluiten we naar Oudenaarde te fietsen voor de lunch. Echt veel eetcafés zijn hier trouwens onderweg nauwelijks te bespeuren. Zo’n 5 km voor Oudenaarde begint het weer te regenen (echt te regenen) en moeten we dus weer de jasjes aantrekken. We komen rond 1 uur in Oudenaarde aan en rijden rechtstreeks naar de Grote Markt omdat we weten dat we daar zullen vinden wat we nodig hebben. Bij CTR Chicken vinden we onderdak. Dit is een KFC like keten van Aziatische oorsprong die ook burgers, wraps, salades enz aanbieden. Het smaakt ons allemaal en we voelen ons thuis tussen al de humaniora studenten die de zaak binnen en buiten lopen.

Na het eten is de regen opgehouden en we proberen gebruik te maken van die pauze om de laatste 15 km te overbruggen. Naarmate we Kruisem naderen begint de lucht er dreigender en dreigender uit te zien. Uiteindelijk gebeurt het onvermijdelijke, het begint te regenen, vrij hard te regenen en bovendien moeten we net door een strook waar wegenwerken aan de gang zijn (= modder) gevolgd door een kasseistrook die zich tot aan de horizon uitstrekt … en zoals iedereen weet, een belangrijk kenmerk van de horizon is dat die altijd opschuift. Dat is hier ook waar. Gelukkig loopt de kasseistrook niet omhoog. Dan zouden we pas echt gejost zijn. Na een tijdje dokkeren lijkt er een verschil te komen tussen het einde van de kasseien en de horizon en kunnen we ons verblijden op de aankomst in Kruisem. B&B Clementine (genaamd naar de echtgenote van Winston Churchill omdat het B&B in de straat genaamd naar Winston ligt) is gevestigd in een herenhuis / kasteeltje en heeft maar 3 kamers (die elk bestaan uit 2 kamers: een slaapkamer van 40m2 en een badkamer van 30 m2 …. als ik Gertrude vanavond maar vind om haar een zoentje te geven!!!). De fietsen worden in een bijgebouwtje gestald waar ze tegen morgen kunnen drogen. Wij zelf willen ons ook zo gauw mogelijk drogen / opwarmen en dat lukt best met een hete douche en droge kleren.

Daarna is het hoog tijd om de hard verdiende pint te nuttigen. In onze B&B kan dat niet maar bij café “Den Optimist”, 200 meter van onze B&B zal dat best lukken zegt de eigenares van de B&B. Bij “Den Optimist” gaat het er erg optimistisch aan toe. Een 10-tal mensen geven zo luidruchtig te kennen dat ze veel plezier hebben dat andere mensen (= wij) geen deftig gesprek kunnen voeren. De situatie verbetert niet in functie van het dalend volume drank in hun en onze pint, wel integendeel. Meer en meer gelijkgestemden van het oorspronkelijke 10-tal komen het café binnenstappen waardoor er voor ons geen andere oplossing overblijft dan onze meerderen te erkennen en terug naar huis gaan. Rond halfzeven stappen we naar het zowat enige restaurant in Kruisem dat open is op een maandagavond = een Italiaans restaurant = Da Marianna. Ik bestel als enige (ik ben ook de enige die de hele dag op Eco rondgereden heeft) een volledig menu (= aperitief, voorgerecht, pizza en dessert). Marianna rekent daarvoor maar 30 Euro. De anderen, die één tandje hoger dan Eco gereden hebben, krijgen maar een voor- en een hoofdgerecht (carpaccio of saltimbocca of escalope Milanese). We vinden alles lekker, misschien niet op het niveau van het Hof van Cleve of Bernard en Benoit De Witte (die ook in Kruisem nering doen, maar toch correct. Dat kan ook van de wijn gezegd worden. Als afsluiter (het is toch niet iedere avond de laatste avond?!) bestellen de mannen zich nog een grappa (die, na een vergelijkende studie, duidelijk minder lekker is dan de grappa die Erik zelf stookt) en de vrouwen een limoncello (die, na een vergelijkende studie, duidelijk minder lekker is dan de limoncello die Gertrude zelf maakt). Conclusie: vergelijkende studies zijn belangrijk maar men moet het geheel bekijken. Hier moet het hoge Fawlty Towers gehalte in rekening gebracht worden en dat heeft ook zijn waarde. De Filipijnse dienster neemt de rol van Manuel over, de (ietwat aangeschoten) eigenaar van Da Mariana speelt de rol van Basil en Marianna moet net zoals Cybil alles toch in goede banen proberen te leiden. Al met al een geslaagde avond die de natte miserie van deze namiddag naar de achtergrond drukt.

Slaapwel