Vanmorgen staan we om half acht op want we hebben om half negen voor het ontbijt afgesproken. De eigenaar van B&B ’t Withuis (die ook de zaken in het hotel / restaurant De Vrede bereddert) is (helemaal alleen ??) al druk in de weer om het alle klanten naar hun zin te maken. We krijgen alles wat we nodig hebben en zijn net op tijd klaar om de bagage om 9:30 aan de transporteur over te dragen. Het weer ziet er best OK uit met een waarschijnlijkheid op regen van 0%.. Door de regen hebben we gisteren de planning wat omgegooid. De Dodengang werd overgeslagen en we bezochten in plaats daarvan het Museum aan de Ijzer. Daardoor is het deze morgen de beurt aan de Dodengang wat betekent dat we eerst een viertal km moeten terugrijden, dat hebben we er echter voor over. We wandelen eerst door het museum en belanden dan in een paar honderd meter loopgrachten. Het totale bezoek is een klein uurtje en dat is perfekt. Meer moet dat niet zijn en bovendien hebben we recent nog 1917 (de film van Sam Mendez) gezien wat alles erg levendig maakt.

Na het bezoek aan de Dodengang vertrekken we richting Ieper. Onze eerste stop is het Duits kerkhof van Langemark. Daar liggen niet minder dan 44’000 Duitse slachtoffers van de grote waanzin die iedere oorlog is. Van die 44’000 zijn er niet minder dan 17’000 in een massagraf begraven omdat ze niet geïdentificeerd konden worden. Na een croque Hawaï of Madame in centrum Langemark gaat de tocht verder naar de volgende stop. Die stop is de Tyne Cot begraafplaats in Poelkapelle. We bezoeken eerst het onthaalcentrum en gaan dan naar de begraafplaats zelf. Ik vraag twee mannen van de Commonwealth begraafplaatsendienst, die aan de ingang van het kerkhof zitten, waar de naam Tyne Cot vandaan komt. De mannen doen om het uur een rondleiding maar zijn bereid een paar wetenswaardigheden te delen omdat het nog 45 minuten is voor hun nieuwe toer begint. Tyne Cot is de naam die de bunker in het midden van de begraafplaats had en komt van Cottage aan de rivier de Tyne in Engeland. De mannen vertellen ook over de tunnels met explosieven die rond Ieper gegraven werden (waarvan er nog 3 zijn die nog niet ontploft zijn!!!). En over de “Paardenmarkt” (een zandbank voor de kust van Knokke waar nog 340’000 ton (ton, niet kg) munitie ligt die er na de Grote Oorlog gedumpt werd. Daarmee zal ooit iets (moeten) gebeuren …. maar hoe gevaarlijk zal dat zijn?? En over de 150 ton niet geëxplodeerde munitie die ieder jaar nog geborgen wordt hier in de buurt. Deze begraafplaats is, met zijn 12’000 graven en gedenkplaten voor nog eens 35’000 ongeïdentificeerde slachtoffers, de grootste Commonwealth begraafplaats ter wereld. Waar waren die mensen hun gedachten als ze al die veldslagen en veldslagjes bevalen?

Na Tyne Cot gaat onze tocht naar Ieper langs nog meer grote en kleine begraafplaatsen en grote en kleine musea. We passen voor nog verdere bezoeken, omdat we denken de boodschap door te hebben. Na een dikke 50 km rijden we Ieper langs de Menenpoort binnen. We rijden direct door naar hotel New Regina op de Grote Markt (rechtover de Lakenhalle) en stoppen niet aan de Menenpoort omdat we hier vanavond voor de Last Post terugkomen. In het hotel wacht me wel een onaangename verrassing: er is blijkbaar maar één kamer geboekt. Gelukkig heeft de dame aan de receptie nog “de” suite beschikbaar en die krijgen we aan dezelfde prijs van een normale kamer. Juist, men moet niet schoon zijn om chance te hebben. We maken een reservering in een restaurant omdat we vrezen dat het onmiddellijk na de Last Post wel eens druk zou kunnen zijn in alle restaurants in de buurt. Daarna verfrissen we ons zowel langs de buiten- als langs de binnenkant (in die volgorde) en wandelen we (samen met honderden anderen) naar de Menenpoort waar stipt om 8 uur drie mannen van de lokale brandweer hun ding op hun klaroenen doen. Dan is het de beurt aan een aantal mensen om een bloemenkrans (poppies natuurlijk) te gaan neerleggen en zo rond 8:15 wordt de Last Post gespeeld. Iedereen, op uitzondering van een paar honden, lijkt toch wel een beetje onder de indruk. Misschien moet Mr. Poetin eens uitgenodigd worden.

Na het eten kunnen we op een geslaagde dag terugkijken en is het tijd om de blog te schrijven en Gent te zien verliezen van Charleroi. Enfin, volgend seizoen beter.