Laat me beginnen met een bekentenis. Ik wou vanavond via een wat rare website waar mijn Norton anti virus absoluut niet enthousiast over is, naar de macht van de Gantoise in de Confederation Cup kijken. In Italië is deze website echter volledig gebannen waardoor life kijken volledig onmogelijk is. Hierdoor lijkt het enige alternatief de blog van de dag te schrijven. Ik hoop dat jullie begrijpen dat dit niet denigrerend voor jullie bedoeld is maar dat een echte Gantoise supporter gewoon de plicht heeft alle mogelijkheden uit te putten vooraleer de handdoek in de ring te werpen. Ondertussen heb ik al gevonden dat het uiteindelijk 2-2 geworden is wat weer een erg belabberde uitslag is voor de Buffalo’s. Ik ben niet zeker dat ze het volgende week in Letland redden.

Enfin, laat ons concentreren op het verslag van de dag. Het begint allemaal al tijdens de nacht. Ik wordt een aantal keer wakker … waarschijnlijk omdat mijn maagmannetjes (verdere verduidelijking kan bekomen worden bij onze kleinkinderen) het te druk hebben met de Cordon Bleu. Tijdens deze wakkere periodes realiseer ik me dat het de hele tijd aan het regenen is. Dat belooft niet veel goed maar uiteindelijk om 6:30, wanneer ik aan de blog begin te schrijven, regent het niet. Het is grijs maar er is geen regen. De meteo voorspelt niet veel goed maar Anna, die voor mij hoog aangeschreven staat, zegt dat we ons niet veel van die voorspellingen moeten aantrekken. Ze zijn toch nooit juist.

We zijn niet haastig omdat de afstand meevalt, het profiel nog meer meevalt … en de weersvoorspellingen vooral slecht ziijn in de voormiddag. We nemen dus onze tijd om vooral licht verteerbare zaken te eten want we zijn nog steeds bezig met de het eten van gisterenavond. Uiteindelijk is het 9;30 wanneer we vertrekken. Er zijn wel dreigende wolken te zien maar het regent niet en tussen de wolken kan hier en daar een vlekje blauw gevonden worden.

Na 15 km (op een strook gravel) zien we onze eerste platte band van de hele tocht. Het is gelukkig niet aan één van onze fietsen maar van een jonge dame die, geholpen door een vriendin, al furieus met een nieuwe binnenband aan de slag is. Er is dus geen reden voor ons om te stoppen en pedaleren rustig verder terwijl ik denk dat één lekke band op honderden fietsers verspreid op 200 km weg waarvan toch zeker 20% gravel nog best meevalt.

In Persereano (deelgemeente van Pavia in Udine) komen we voorbij een aantal grote gebouwen waarop in koeien van letters geschreven staat dat dit de Nonino grappa distillerie is die in 2019 uitgeroepen werd tot de beste distillerie van de wereld. Dat is natuurlijk mogelijk omdat Erik dan nog niet in de running was. De dreigende wolken maken vanaf 11 uur plaats voor steeds meer zon. In die mate zelfs dat we besluiten dat het moment gekomen is om ons in te smeren. Tom zag er gisterenavond al een beetje uit als een wasbeer en we willen vermijden dat we er vanavond als zeven wasberen uitzien.

We komen net voor 12 aan in Palmanova en rijden het stadje binnen via één van de massieve ingangspoorten. De omwalde stad in stervorm heeft binnenin een geometrisch stratenpatroon en huizen van een fantastische architectonische eenheid. Centraal is een groot plein dat gebruikt werd voor militaire parades en dat nu de toeristen toelaat het geheel te bewonderen …. En een restaurant te kiezen. Ik beperk me tot een paar schijfjes tomaat met mozzarella op een bedje van rucola om de interne mens sterk te houden zonder de maag al te veel te belasten.

Om 1:30 rijden we Palmanova via een andere uitgangspoort uit en richten we onze voorwielen naar Aquileia. een Romeinse keizerlijke stad met nog talrijke overblijfselen van die tijd. Vooral de basiliek met bijhorende massieve toren en crypte trekken de aandacht maar ook het bisschopshuis met zijn mozaïeken en fresco’s die van verschillende periodes dateren (en daarom in verschillende lagen te vinden zijn) zijn interessant. Dit alles kan met individueel voor 5 Euro of als een groepsticket voor 10 Euro bezoeken. Echt niet veel voor zo’n uitgebreide site die grotendeels uit de 4^de eeuw dateert. Zowat overal ziet men nog archeologen aan het werk om nieuwe zaken bloot te leggen of om vroegere restauraties te veranderen. Op die manier kan men natuurlijk bezig blijven.

Het al dicht bij 4 uur als we Aquileia verlaten om de laatste 10 km af te werken. We komen nu echt in een lagune landschap waarin alles pannekoekenvlak is en de hoogte permanent rond de 0 schommelt. Op 5 km van Grado zien we dan de zee. We zijn nu echt van de Alpen naar de Adriatische zee gereden. De laatste 5 km op een dijk die Grado met het vaste land verbindt is wat vervelend maar naarmate we Grado naderen zien we hoe de oorspronkelijke vissersbootjes plaats hebben gemaakt voor plezierbootjes (en plezierboten)

We vinden hotel Regina probleemloos en checken snel in waarna we een duik in het binnenzwembad kunnen nemen. Eens in het bubbelbad zitten en onder de waterval staan is plezant voor een tijdje maar we besluiten dat wat eten bij een aperitiefje meer dan waarschijnlijk nog plezanter zal zijn. Mijn tomaat met mozzarella (en cordon bleu) zijn namelijk al verteerd. We gaan op zoek naar één van de drie restaurants die de receptie ons door gegeven heeft. Eentje (Vittoria) staat ons aan omdat het wat weg ligt van de grote drukte die in Grado heerst en we zijn nog net op tijd om zonder reservatie een plaatsje voor 7 te bemachtigen.

We beginnen met een paar gemengde starters die we verdelen en dan heeft iedereen zijn keuze gemaakt. Bij sommigen valt die beter mee dan bij anderen (mijn gegrild tonijn steak is een schot in de roos, de scampi’s van Jonas en Hanne blijken een soort kleine langoustines te zijn waar veel moet aan geprutst worden om weinig te eten). Het dessert dat iedereen (met uitzondering van uw dienaar) kiest (profiterolles, crème brulee, chocolade moeilleux, …) maakt veel goed. Na al de lekkernijen maken we nog een wandeling op de dijk van waar we een mooie zonsondergang kunnen bekijken. De echte afsluiter is een biertje op het dakterras van ons hotel. Dit terras is op de 7^de verdieping en torent (althans in de richting van de kerk en het Westen waar de zon ondergaat) boven alle gebouwen uit. Een mooie afsluiter.