Via Tolosana tussen Montpellier en Toulouse

Dag # 8: Ergens in het bos – Messancy

Omdat we gisteren te curieus waren naar wat er in de Wetstraat zo allemaal gebeurde moest ik deze morgen de wekker om 6:00 zetten, zodat ik het verhaal van onze tocht van gisteren deze morgen kon schrijven. Terwijl ik de eerste zinnen aan het tokkelen ben gaat plots de telefoon. Het is de alarmcentrale die meldt dat ze een alarmsignaal van de sensor in onze veranda binnengekregen hebben. Ik zeg dat ik er van hier in de Ardennen weinig kan aan doen, maar dat ik mijn buren en de installateur aan het werk zal zetten zodra ze uitgeslapen zijn. Van schrijven komt niet veel in huis, ik heb misschien wel een writer’s block!!! In afwachting zit er niet veel anders op dan te ontbijten en naar ons nieuw vertrekpunt te gaan. Op algemeen verzoek (ook van mezelf) hebben we de tocht van vandaag een stukje ingekort. Oorspronkelijk moesten we vandaag 31 km stappen, maar de ervaring van de voorbije paar dagen heeft geleerd dat we er aan een afstand tussen de 25 à 27 km meer dan genoeg van hebben. Een geschikt aangepast vertrekpunt vinden is echter geen sinecure omdat het hele eerste deel van de tocht over paadjes in de bossen gaat waar Nelly ons niet met de auto kan brengen. Na de aanpassing houden we maar een tocht van ongeveer 20 km over .… en na meer dan een week stappen lijkt niemand daar rouwig om.

Het is vandaag (net zoals al de vorige dagen) een schitterend blauwe hemel. Het is om 9 uur nog maar 10°C waardoor mijn stapgenoten hun fleece aanhouden maar na een halfuurtje stappen, is het warm genoeg geworden voor Gertrude en nog een halfuurtje later laat ook Wilfried zijn fleece in de rugzak verdwijnen. Ondertussen veronderstel ik dat mijn geburen opgestaan zijn en probeer ik hen te contacteren. De eerste buur die ik kan bereiken gaat alles controleren en vindt niets abnormaals. Het lijkt er dus op dat we ons geen zorgen moeten maken.

Het eerste dorp dat we tegenkomen is Chatillon. Hier zouden we in principe een merkwaardige kruisweg en een “zeer speciaal” autokerkhof moeten zien. De kruisweg is echter niet te vinden en mensen die ik ernaar vraag, hebben er geen weet van. Het autokerkhof kennen die mensen wel maar ze zeggen ons dat het meer dan 15 jaar geleden opgeruimd werd. Er zit dus niets anders op dan gewoon door te stappen. Het is een beklimming aan de andere kant van Chatillon. Naarmate we hoger klimmen wordt het uitzicht op Chatillon mooier en mooier. Daardoor besluit Wilfried er een schets van te maken. Na dit intermezzo stappen we tot aan Guelff waar we een drie sterren picknickplaats zoeken. We realiseren ons vrij snel dat we al content zullen moeten zijn met 2 sterren want een bankje, schaduw en uitzicht combineren lijkt onmogelijk.

Na het eten hebben we maar een goede 6 km meer voor de boeg en we kunnen Nelly dus vrij snel bellen met een uur dat we verwachten op het afspreekpunt te zijn. Hierdoor zijn we op tijd in ons hotel om, met een Orval in de hand, de laatste kilometers van het Belgische kampioenschap wielrennen life te kunnen volgen. Dat is allemaal erg goed maar er is één probleem. Het hotel (gerund door een dame van minstens 80 jaar) heeft wel WiFi maar het wachtwoord dat ze ons geeft lijkt niet te werken. We proberen allerlei variaties op het thema van de letters en cijfers die op het papiertje gekrabbeld zijn, maar hebben geen succes. Het wordt derhalve een avond en morgen cyber detox zonder blog. Dat wordt voor jullie ook een verpozing voor de laatste dag, want het zou me niet verwonderen mochten jullie langzamerhand een hellingen-, bossen- en picknickplaatsverzadiging beginnen vertonen.

Reacties

Reacties

jef

gelezen en goedgekeurd. ik voel het in mijn benen

Veerle

Blijkbaar begint de vermoeidheid zijn tol te eisen. Nu niet opgeven, volhouden!

Lieve

Geen regen bij jullie?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!