Laat me beginnen met mijn verontschuldigingen voor het laattijdige posten van de blog van Dag # 2. Ik weet (ik hoop) dat de hele lezersschare nu minstens de hele dag onverichterzake aan hun PC, tablet of smartphone gekluisterd gezeten hebben. De reden is simpel; de Gantoise moest gisteren tegen Rapid Wien spelen. Ik ben sowieso altijd geïnteresseerd in de wedstrijden van de Gantoise maar nu, na de uitschuiver van Ivan De Witte natuurlijk nog veel meer. Diegenen die het voetbal niet op de voet volgen kan ik gelukkig gerust stellen. De Gantoise heeft de opdracht tot een goed einde gebracht. Laat ons nu hopen dat ze op dit elan verder gaan.

Dit gezegd zijnde kan ik nu overschakelen op hoe wij het er op onze tweede dag vanaf gebracht hebben. Onze dag begon met ontbijt om 8 uur (vroeger was niet mogelijk, nochtans wilden we liefst zo vroeg mogelijk ontbijten want zeer heet weer werd weer voorspeld en we hadden 28 km te verwerken vandaag). Het is een beetje na 8:30 als Nelly ons naar Houyet kan brengen waar we met Koen (voor oningewijden de zoon van Nelly en Wilfried) afgesproken hebben. Maar de omleidingssignalogen spelen ons (weer) parten. De borden, die gisteren op de weg van Houyet naar ons hotel in Celles langs de kant geschoven stonden, staan nu wel erg present midden de weg. We besluiten daarom de wet te volgen maar moeten dan wel alle gevolgen daarvan ondergaan. De strijd tussen de GPS en de signalisatie langs de verschillende uitvalswegen van Celles blijft onbeslist tot we beslissen een signalisatie te negeren en gewoon de weg van gisteren naar Houyet te nemen.

Daar staat Koen al te wachten maar toch is het 9:30 voor we het broodje van bij de plaatselijke boulangerie in onze rugzak hebben en de vier stappers op de foto vereeuwigd zijn. We krijgen al onmiddellijk een lange aangehouden klim uit de Lesse vallei voorgeschoteld. Gelukkig is het op dit uur bij een helderblauwe hemel nog relatief fris waardoor het puffen en zweten nog min of meer beperkt blijft. Eens boven krijgen we zeer mooie vergezichten

We stappen eerst uit de Lesse vallei richting Lavaux St. Anne en passeren daarbij het Total tankstation met het recente kunstwerk over de E411 dat iedereen wel kent van de rit naar Luxemburg (vroeger om couponnetjes te knippen nu om goedkope benzine te kopen in Luxemburg). In Lavaux St Anne staat een mooi kasteel, maar we hebben de tijd om dit kasteel te bezoeken niet want 28 km op en neer hossen duurt toch wel een tijdje …. zeker wanneer het zo warm is. Bovendien hebben we niet allemaal de conditie van Koen (hij is natuurlijk wel 20 tot 30 jaar jonger dan ons wat hem automatisch een conditionele voorsprong geeft). Een picknick plaats vinden in Lavaux is niet eenvoudig. Alle horecazaken zijn gesloten en bankjes zijn er wel maar die liggen allemaal in de volle zon. Uiteindelijk vinden we een stukje slotmuur dat in de schaduw ligt en derhalve toch een aantal criteria vervult. Gelukkig kan Gertrude een paar flesjes fris spuitwater in de shop van het kasteel kopen waardoor we min of meer voorbereid de tweede helft van de tocht kunnen aanvatten.

Ook in deze tweede helft van de tocht zijn er regelmatig bospartijen waardoor de temperatuur enigszins getemperd wordt en is het relief hier lieflijker dan langs de Lesse waardoor we echte kuitenbijters ontlopen. Dicht bij de afspreekplaats bezoeken we nog het dorpje Wellin. Om een (voorlopig) nog duistere reden is het dorpje duidelijk erg voorspoedig geweest. Het ganse dorp is bezaaid met statige herenhuizen uit de 18^de eeuw wat wijst op welvaart een aantal eeuwen geleden. Het dorp lijkt echter nu nog welstellend te zijn. Dit spreekt uit het grote aantal reeds gerestaureerde woningen of de woningen die nu gerestaureerd worden. Ik zal mijn beeld over Wallonie moeten bijstellen (zeker voor de provincies Namen en Luxemburg. Voor Henegauwen blijf ik ervan overtuigd dat er nog veel armoede is)

Na Wellin gaat het nu richting het afspreekpunt waar Nelly ons al staat op te wachten. Op die manier kunnen we in alle comfort de paar km die ons nog resten tot de Moulin de Resteigne overbruggen. De ontvangst in de moulin is fantastisch. We worden de living, de tuin en onze kamers getoond en kunnen dan onze dorst lessen met een biertje van een lokale brouwerij. We nemen een douche terwijl Nelly Koen terug naar Houyet voert en zitten met een frisse Orval in de hand wanneer Nelly terug is en de eigenaar(es) klaar staat om het avondeten op te dienen. Naast ons is er nog een koppel dat in de Moulin overnacht. Ze zijn van de thuisbasis van Urbanus en al snel ontspint zich een gesprek (uit beleefdheid voor de eigenaars in het Frans) over honderd en één onderwerpen. We moeten de eigenaars zelfs uitleggen wie Urbanus van Anus is wat niet makkelijk is.

Daarna is het tijd om de prestatie van de Gantoise te gaan bekijken. Gelukkig is de match opgenomen waardoor ik kan zien hoe Ivan De Witte door het stof moet en hoe (en dat is veel belangrijker) de Gantoise de meerdere bleek van Rapid Wien. Als dat geen mooi einde van de dag is