Ons ontbijt deze morgen is geen ontbijtbuffet maar is wel speciaal. We krijgen de keuze tussen fifty shades of eibereidingen. We kunnen alles bestellen wat ge u kunt voorstellen als er maar 3 eieren (per persoon) inzitten. Wij bestellen een sunny side up met bacon en krijgen dus 3 paardenogen met 3 dikke sneden spek en met geraspte kaas boven op de eitjes. Veel honger hebben we niet na dit alles opgegeten te hebben. Een tafeltje een beetje verder met 4 Chinezen zorgen van bij de start voor hun vertering door een glas rode wijn bij hun ontbijt te drinken (en nog een tweede ronde te bestellen … om zeker te zijn). Of dat de goede tactiek voor de vertering of om goed te slapen is, weet ik niet.

Na het ontbijt staat voor ons een vrij korte bergwandeling gepland. Ik heb die wandeling gedownload omdat ze redelijk populair leek bij de wandelgemeenschap die niet op zoek is naar de “ultimate thrill” maar toch wel de beenspieren aan het werk wil zetten. Om 9:30, rijden we richting Velestovo en laten de auto ergens halverwege (op ongeveer 800 m hoogte) achter om van daar via een redelijk goed pad steeds hoger te stappen langs altijd weer mooie uitzichten op Ohrid en het meer. Het meer is inderdaad ongelofelijk blauw. Aan de randen lichtblauw en naar het midden toe donkerder blauw. Het is perfect wandelweer. Een heldere blauwe lucht zonder stof (weggewassen door de regen gisteren) en niet te warm met een licht windje. Het pad brengt ons tot ongeveer 1100 meter van waar we de afdaling inzetten. We zouden nog verder de hoogte in kunnen gaan maar we hebben nog andere plannen voor vandaag en moeten dus beperkingen inbouwen. In Velestovo geraken we in “gesprek” met een dame die “Dobreden” tegen ons zegt waarop wij “Dobreden” proberen na te bootsen. Ze vraagt of we “English” zijn waarop wij “Belgium” antwoorden. Dit doet bij haar geen belletje rinkelen. Ik denk dus dat ze nog niet weet dat Belgie het EK voetbal gaat winnen en dat ze niet wakker ligt van een toetreding van Noord-Macedonië tot de EU. Verder is Velestovo blijkbaar een nieuw toeristisch eldorado. Overal lijkt gebouwd te worden. Het uitzicht is idd wel mooi maar wat doet men de godganse dag op deze berg??

Rond 11:30 zit onze wandeling erop en rijden we naar Vevcani . In de brochure van het reisagentschap wordt dit de verborgen parel van Noord Macedonië genoemd. Het dorp is OK maar mist toch wel één en ander vooraleer een verborgen parel genoemd te kunnen worden. Bv. de molens die in de documentatie beschreven worden zijn ofwel niet te vinden ofwel gesloten. We geraken op onze zoektocht naar de molens wel “in gesprek” met een UNESCO erkende zonderling. Hij heeft, zo legt hij mij met handen en voeten uit, paspoorten van de Republiek Vevcani uitgegeven. Voor 5 € krijg ik er een met een officiële stempel. Hij organiseert in januari ook een carnavalsoptocht met maskers die lijken op een fresco die hij in zijn café gemaakt heeft (misschien heeft Ensor hier zijn inspiratie gehaald). Voor het te gek wordt, nemen we afscheid en gaan we naar de andere “verborgen parel” van Vevcni, nl het Via Ignatia restaurant, waar we een zeer lekkere salade eten.

Om 2 uur vertrekken we weer richting Ohrid waar we een stadswandeling, die ik gedownload heb, gepland hebben. Het gaat straatje in en straatje uit, trapje op en trapje op en nog eens trapje op want we gaan in principe van meerniveau naar vestingsniveau en de heren die dergelijke vestingen bouwden zorgden er altijd voor dat ze met hun voetjes op het droge zaten (letterlijk en figuurlijk). Door al die straatjes wandelend komen we onophoudelijk langs kerken en kerkjes. Geen wonder als men weet dat er op een bepaald moment 365 kerken in Ohrid waren, letterlijk één per dag van het jaar. Nu zijn er nog 50, veel minder dan op het toppunt maar toch nog respectabel op een bevolking van 50’000. Voor één van die kerken is er een plezante boel aan de gang. Bij nader inzien blijkt het een bijeenkomst van vrienden en familie van een trouwend koppel te zijn. Iedereen danst (in en uit de maat) en zingt (op en naast de toon) onder het drinken van een glaasje … vloeistof terwijl de pope geduldig aan zijn deur staat te wachten tot wanneer hij in actie kan komen.

Na dit huwelijksintermezzo, passeren we het theater dat oorspronkelijk door de Grieken gebouwd werd, nadien door de Romeinen aan hun noden (gladiatoren en dierengevechten) aangepast werd en daarna tot 1999 in onbruik geraakte. Vanaf het theater gaat het nog verder omhoog tot de ingangspoort van de vesting. Het blijkt dat de vesting om 4 uur sluit en het is nu 4:10. Aangezien we onze stormram niet meegebracht hebben, kunnen we niets anders dan het bezoek aan de vesting overslaan en onze tocht verder zetten via een bosweggetje. Zo komen we de funderingen van de vroeg christelijke basiliek en de kerk waarin St Clemens begraven ligt tegen. Langs de buitenkant is het kerkje best mooi, maar de binnenkant heeft niets origineels (meer). Naast de St Clemens kerk is men het reeds enorme kloostercomplex nog verder aan het vergroten. We vragen ons af waar men de monniken en nonnen gaat vinden maar wij moeten niet voor een oplossing op dit probleem zorgen. Van daar gaat het verder langs de kerk opgedragen aan de heilige Johannes op Kaneo. Dit is het meest fotogenieke kerkje van Ohrid en na dit pareltje komen we uiteindelijk op onze tocht ook nog langs de kerk opgedragen aan de heilige Sofia. Deze kerk loopt met de prijs van de grootste kerk weg. Of ze ook mooi is, kunnen we niet beoordelen aangezien de kerk dicht is.

Terug aan het hotel hebben we een kleine 7 km gedaan en is de pint / glas witte wijn meer dan verdiend. Na de douche en wat bloggen is het tijd om een stukje te eten op het terrasje van ons hotel dat eigenlijk zeer goed gelegen is. Op de rand van de oude stad en daarom quasi autovrij, met een paar eigen parkeerplaatsen, aan de promenade waar men de mensen kan zien voorbij paraderen. Perfect. Nu moet ik dringend naar Duitsland – Schotland beginnen kijken of het wordt zeer laat vanavond.