Half tien vertrekken naar het Prespa NP. Dit is een park op de grens met Griekenland en Noord-Macedonie. Het park is vooral gekenmerkt door de aanwezigheid van twee vrij grote meren en beboste heuvels / bergen eromheen. Er is in deze streek, zodra men uit de vallei naar boven klimt, quasi geen bevolking. De vaste ambtenaar van het informatiecentrum, die net met vijf van zijn vrienden, terwijl ze alle zes toch niets beters te doen hadden, de problemen van de wereld aan het oplossen waren, legt allerlei zaken over het park uit. Het komt erop neer dat dit een wandelparadijs is (wanneer het wat minder heet is) en dat men de twee dorpjes aan het meer en het eiland in het meer kan bezoeken wanneer men niet 125 km wil wandelen. Op het eilandje Malingrad is een grot en een 13^de eeuws kerkje, maar om daar een bootje voor te organiseren lijkt ons een beetje overdreven. We besloten dus naar de dorpjes (Pustec en Zaroshka) te rijden om een idee te hebben en aan de rand van het meer iets te drinken vooraleer het voor bekeken te houden. In Pustec bekijken we (langs de buitenkant) een gerenoveerd kerkje, maar verder is buiten het aantal ezels weinig opvallend. De (echte) ezels dragen enorme hopen hooi ,maar hun ezelkracht kan niet op tegen de paardenkracht van bepaalde auto’s die hier rondrijden. Zo zien we een Range Rover Sport, een Hummer en een Mercedes S 5.5 biturbo V8 AMG. Welke grieten die chauffeurs hier moeten impressioneren is mij een raadsel. Na het autosalon drinken we 1.5 l spuitwater op een terras aan de rand van het meer voor 150 ALL. Dit moet alle records in Gertrude's Book of Records breken.

Daarna rijden we, via Korce, naar een ander dorp, nl. Voskopoje. Dit dorp was in de 17^de eeuw een belangrijk handelsknooppunt (daarom heeft het stadje een tiental kerken) maar het heeft enorm aan belang ingeboet tot recent, toen toerisme aan belang begon te winnen. Nu is Voskopoje één grote bouwwerf die eruitziet alsof men één of ander skiresort naar de kroon wil steken. Men bouwt hier hotels, vakantiewoningen en weekendverblijven voor binnen- en buitenlandse toeristen en voor mensen van Tirana die er niet mee inzitten 2 à 3 uur te rijden om hier tot rust te komen. Dat alles is goed voor de economie en de welvaart van de lokale bevolking, maar niet voor de authenticiteit van het dorp. Dat zal hen meer dan waarschijnlijk worst wezen.

Over worsten gesproken. We besloten in Voskopoje iets te eten. Als ervaren Albanië reizigers bestellen we één salade voor ons twee en weten dat we daarmee meer dan genoeg zullen hebben. Deze keer bestellen we een Falo salade (het restaurant heet Villa Falo) wat zowat hetzelfde is als een Caesar salad. De Falo komt echter met een halve pot De Vos Lemmens (dit is meer dan ons jaarverbruik) boven op de salade. Gelukkig is de halve pot niet opengesmeerd waardoor we er in slagen het grootste deel weg te scheppen. Gertrude neemt bij dit alles een Amerikaanse Cola terwijl ik de lokale economie steun door een Dhalle te drinken (een soort dunne en verfrissende yoghurtdrank). Na het middagmaal gaan we naar het ene kerkje dat bezocht kan worden. Jammer genoeg is het gesloten. Er staat wel een telefoonnummer vermeld waarop men een verantwoordelijke kan bereiken. De dame staat dan ook 2 minuten na ons telefoontje bij ons om de deur open te doen. De fresco’s binnen hebben zwaar te lijden gehad onder water en vocht schade. De fresco’s buiten hebben zwaar te lijden gehad onder islamitische soldaten ten tijde van de strubbelingen na de val van het communisme. Al met al zijn er toch nog delen van fresco’s in zeer goede staat en is het hopen op een goede restauratie van de meest beschadigde. Dat kan echter nog een tijdje duren want er zijn in dit land (zoals overal?) veel tegenstrijdige noden.

Na Voskopoje rijden we terug naar Korce waar aan de blog kan gewerkt worden. Voor het avondeten gaan we naar restaurant Antik op de "boulevard mas tu vu” van Korce. Voor 2150 ALL eten we een pasta schotel en een kalfsschotel, door grootmoeder zelf bereid, met een grote fles spuitwater, een groot bier en een glas rode wijn.. Allemaal erg lekker en Tom en Els kunnen nog steeds hopen op een positief saldo als wij het tijdelijke een goedendag wensen.

Voor nu wens ik jullie enkel een goede nacht en tot morgen