Na de gewone routines vertrekken we om 9 uur uit het hotel richting het Megalo Meteora klooster (= het grootste klooster hier in de buurt). We willen niet te laat vertrekken om de grote drukte te vermijden. Het grootste klooster van het gebied is het doel van veel toerbussen en dus willen we ze voor zijn. Wanneer we aan Megalo Meteora aankomen is het al een drukte van jewelste. Parkeren is in het ganse gebied langs de weg en de weg is daarvoor breed genoeg gemaakt zodat twee auto’s elkaar nog vlot kunnen kruisen, zelfs als auto’s langs de weg geparkeerd staan. Wij moeten om te parkeren terugkeren van Megalo Meteora richting Varlaam ondanks het feit dat we dachten vroeg te zijn. Ook binnen het klooster is het al druk omdat de bussen hun ladingen al gedropt hebben. Gelukkig is Megalo Meteora qua gebouw groot en kan het veel bezoekers opvangen zonder overtoeterd te zijn. De zon is om 9 uur nog wat omfloerst. Misschien komt de zon er niet zo erg door als gisteren en wordt het net iets minder warm. Que sera, sera want het is nu toch al 22 °C.

Rond 11 uur is het bezoek aan Megalo Meteora afgelopen en maken we ons op voor het volgende klooster = Varlaam. Het oorspronkelijke plan was om te voet via een paadje van Megalo Meteora naar Varlaam te stappen maar dit is niet erg zinvol meer aangezien onze auto zo dicht bij het Varlaam klooster geparkeerd staat. We stappen daarom langs de weg (= via de auto) naar de ingang van Varlaam. Dit gebeurt natuurlijk niet zonder eerst aan de trappen van Varlaam onderworpen geweest te zijn. Het is echter wel de moeite omdat de uitzichten spectaculair zijn en het museum mooie kunstschatten heeft. Rond 12 uur zijn we rond en kunnen we terugblikken op één van de betere bezoeken. Men moet natuurlijk wel wat geluk hebben met de toeristen dumps want de drukte komt echt in vlagen. Als terzelfdertijd twee of drie bussen hun passagiers dumpen dan is een klooster snel overbezet terwijl 10 minuten later de sereniteit weergekeerd is.

Na Varlaam keren we terug naar Kalampaka om iets te eten. Het is raar, maar waar, er zijn geen eetstalletjes te bespeuren aan de kloosters. Bij ons zou er al snel een lekdreef (zoals in Averbode) ontstaan, zeker bij de temperaturen die hier heersen. In Kalampaka bestellen we een erg lekkere en frisse Griekse salade met een grote fles spuitwater. Dat doet deugd bij de 33 °C die ondertussen op de thermometer staan. Nadien springen we nog eens binnen in het postkantoor in de hoop dat ze ons iets kunnen geven wat Marc vrolijk stemt.

In de namiddag willen we nog 2 zaken bekijken: het Agios Nicolaos klooster en het Byzantijnse kerkje in Kalampaka. Dat laatste gaat echter maar om 3 uur open dus gaan we eerst bij Sinterklaas. Zijn klooster is onder renovatie en trekt daarom wat minder toeristen aan. Dat is goed voor degenen die een mooie, maar toch rustige omgeving zoeken. Het aantal trappen zorgt dan weer voor een extra barrière voor veel (massa)toeristen. Dit geeft me de gelegenheid in gesprek te gaan met een redelijk jonge monnik / winkeldochter. Ik vraag hem hoeveel monniken er in Agios Nicoloas zijn. Het antwoord is 3. Ze kunnen ’s avonds dus zelfs niet kaarten. Daarom vraag ik hem, vermomd onder de vraag hoeveel monniken er in het totaal zijn, of er dan kaarttornooien met de andere kloosters georganiseerd worden. Hierop antwoordt hij dat er ongeveer 15 monniken en 50 nonnen samen in gans de Meteoren zijn. Kaarttornooien zijn dus mogelijk, zeker als dubbel gemixt toegelaten wordt. Ik zou graag de renovatie van de fresco’s eens van dichterbij bekijken. Pottenkijkers worden echter niet geapprecieerd en ik wordt resoluut de toegang tot de werf ontzegd. Ik dacht dat ze vereerd zouden zijn door mijn interesse voor hun werk. Op die manier is het bezoek aan het kleine Agios Nicolaos klooster snel afgelopen.

Nadien rijden we terug naar Kalampaka voor een bezoek aan het Byzantijnse kerkje. Dit kerkje is ouder dan het oudste klooster in de buurt, maar minder spectaculair gelegen dan de kloosters en daarom veel minder bekend. De oorsprong van dit kerkje ligt in de 5^de eeuw (getuige hiervan de mozaiek vloer die men onder de marmeren vloer gevonden heeft. De eigenlijke kerk stamt uit de 11de eeuw met fresco’s (nog steeds de originele) daterend uit de 15^de eeuw. Allemaal erg mooi en in veel opzichten mooier dan de gerestaureerde fresco’s in de kloosters die dikwijls wat kitscherig aandoen. Tijdens ons bezoek hebben we het geluk dat een gids samen met een Amerikaanse toerist komt binnenwandelen en ons ook een privé rondleiding geeft.

We stappen het kerkje om half vier buiten en rijden terug naar het hotel voor een siësta en wat werk aan de blog. Na de douche en een telefoontje met Els en familie (met aangepast gezang) en met Tom is het tijd voor de verjaardagsmaaltijd. Step by step worden we een dagje ouder, alleen verspringt de teller vandaag. Nu nog wat de analyses van de verkiezingsuitslagen bekijken (misschien heeft toch niet iedereen gewonnen) en dan slapen, want morgen is een nieuwe (wandel)dag.