Vandaag staan we een kwartiertje vroeger op want we willen vandaag aan archeologie doen. Eerst in Antigone (een dorpje op 30 minuutjes van Gjirokaster) en dan in Butrint (een site 30 minuutjes van Sarande). Om dat allemaal te doen moeten we er natuurlijk kloek op staan en dus doen we ons te goed aan hetzelfde uitgebreide ontbijt van gisteren. Vannacht heeft het geregend. Daardoor ziet de lucht er grijs uit en de straatstenen nat, blinkend en glad. Dat is wat teleurstellend, maar er is ook een goede kant, het zal namelijk meer dan waarschijnlijk minder warm zijn dan gisteren. Rond 9 uur rijden we voorzichtig naar beneden (gelukkig is de straat tegen dan al redelijk droog en is er nog niet veel verkeer). Madame Google – Maps is in de kleine straatjes van Gjirokaster een paar keer serieus tureluurs maar uiteindelijk slagen we erin zonder kleerscheuren of schrammen in onze Polo beneden te geraken.

Nu kunnen we ons op weg naar Antigone zetten. De naam van het vroeg Hellenistische stadje is gebaseerd op de naam van de echtgenote van de heerser, Antigone, de dochter van de Egyptische koning Ptolemeus (=niets te maken met de stelling van Ptolemeus, denk ik). De heerser zelf was Pyrrhus, de uitvinder van de Pyrrhus overwinning … waarschijnlijk vanaf maandag, volgende week meer dan ooit een woord van toepassing. Onderweg naar Antigone zien we 2 kuddes. Eén van schapen, met een herder erbij en één van een paar koeien, zonder begeleider. De koeien doen zich te goed aan een vijgenboom en dus is het geen wonder dat koeien koeievijgen rondstrooien op de weg. Het meisje aan de ingang van Antigone (moet zich de hele dag stierlijk vervelen, bedenken we) zegt dat we 10 minuten nodig hebben om het centrum van Antigone te bezoeken en 1 uur om de hele site te bezoeken. We bezoeken, ongewild omdat we de verkeerde afslag nemen, de hele site maar denken dat hij of zij die erin slaagt op 10 minuten downtown Antigone te bezoeken, klaar is om deel te nemen aan de Olympische Spelen van Parijs. De archeologische site is OK, vooral omwille van de uitzichten maar heeft anders weinig te bieden omdat het hele stadje door de Romeinen vernield werd. Dat zal Pyrrhus leren, als enige Helleense veldheer, driemaal na elkaar de Romeinen te verslaan.

Na Antigone rijden we terug naar Gjirokaster vanwaar we via een nieuwe en zeer goede tweevaksweg naar Sarande rijden. De omgeving is zeer mooi en totaal ongerept. We rijden onmiddellijk nog een 20-tal minuutjes verder naar het Zuiden om onze tweede archeologische site van de dag, nl. Butrint te bezoeken

In Butrint aangekomen gaan we eerst iets eten en beginnen dan het bezoek. Ondanks het feit dat er geen regen voorspeld werd, druppelt het toch een beetje wanneer we het restaurant buiten komen. Het regent gedurende 15 minuten maar zo weinig dat elke druppel opgedroogd is vooraleer de volgende druppel valt. In tegenstelling tot eerder deze morgen zijn deze ruïnes veel beter bewaard. Er zijn gebouwen (of toch restanten ervan) uit de Hellenistische, de Romeinse, de Visigotische, de Venetiaanse en de Ottomaanse periode en we kunnen dan ook moeiteloos 2.5 uur op de site en het bijhorende museum spenderen. Het feit dat we de Exit borden niet zien helpt niet om zeer snel koers naar Sarande te zetten. Het hotel vinden blijkt ook niet zo eenvoudig te zijn omdat Sarande tegen de heuvels gegroeid is, omdat de gemakkelijkste weg van Butrint naar ons hotel onderbroken is en omdat Mevrouw Google – Maps niet alle straten en straatjes blijkt te kennen. Uiteindelijk valt alles toch op zijn pootjes zonder dat een echtscheiding zich opdringt.

Na het inchecken gaan we naar het bureau van de ferrymaatschappij die we morgen willen nemen. Daar worden onze tickets afgedrukt, waardoor dit morgen weer een kopzorg minder is. Nadien is het moment gekomen om naar het beste visrestaurant van Zuid Albanië te gaan dixit Travelling Albanië en de receptioniste van het hotel. We zijn duidelijk niet de enigen die deze raad kregen want ook het Amerikaanse koppel van Arizona dat we in Gjirokaster tweemaal tegen het lijf liepen en de duitse toeristen die ons deze namiddag naar de Exit van Butrint leidden komen in het beste restaurant van Zuidelijk Albanië toe!! Gertrude bestelt een seabass en ik red mullet. Groot is mijn teleurstelling wanneer ik een bord vol kleine, gefrituurde visjes met graten à gogo voorgeschoteld krijg. Gelukkig ben ik goed getrouwd en verwisselt Gertrude de borden waardoor ik de graatarme seabass krijg.

Na dit alles blijft mij alleen nog de blog van vandaag te schrijven en te kijken hoe de Rode Duivels het er tegen Montenegro vanaf brengen. Gelukkig is het WiFi signaal hier veel beter dan de kwaliteit van de wedstrijd.