Na een nachtje horizontaal verteren is het tijd om ervoor te zorgen dat de maag niet vergeet waarom ze geschapen is. Een stevig ontbijt met alle toeters en bellen (als het maar uit de eigen tuin van de Agriturismo komt) zorgt daarvoor. Om 9:30 is alles naar binnen gewerkt , zijn de valiezen weer in de auto geladen en vertrekken we richting Theth (altijd een mooi perspectief). We worden uitgewuifd door een paar honderd ganzen die net van de ene wei naar de andere mogen trekken. Dat ziet er een vrolijke boel uit. We rijden via een relatief grote weg naar Shkoder waarbij het aantal grote en luxueuze hotels opvalt. Volgens ons kan er in deze streek nooit voldoende vraag zijn naar dergelijke accommodaties om dit aanbod te rechtvaardigen. De vraag die zich opdringt is dan waarom investeren mensen in dergelijke projecten. We willen hier echter niet verder op ingaan omdat we niet in aanraking willen komen met mensen waar we niet in aanraking willen mee komen. We concentreren ons dus op zaken die een kleinere potentie tot controverse hebben en nemen na Shkoder een wegje richting Theth.

Dit wegje is tamelijk smal (als men een tegenligger kruist moet een van de twee auto’s op de schouder van de weg rijden om te kunnen passeren. Het wegje gaat gedurende een paar tientallen kilometers ook steil de bergen in. Hierdoor vermindert het aantal kilometers dat we, volgens de boordcomputer, nog kunnen rijden dan ook zienderogen. Misschien zijn we, zoals ik gisteren schreef, wel getalenteerd om zonder benzine te vallen in een land dat volgebouwd is met benzinestations. Hopelijk is er in Theth eentje waar we kunnen bijtanken alvorens terug te rijden. Op de col krijgt men een adembenemend zicht op de omgeving. Het weer valt al met al nog mee (zeker in vergelijking met de voorspellingen). Het is hier wel maar 8° C maar de bergen zijn zichtbaar en het regent niet. Alleen is de hoge bewolking net niet hoog genoeg om niet aan de hoogste toppen (2700 m) te blijven haperen. Na de col komt de 20 km afdaling naar Theth. Dit is goed voor onze benzinemeter want het berekende aantal kilometer dat we nog kunnen afleggen verhoogt nu zienderogen. We zullen toch maar in Theth bijtanken kwestie van 101 % zeker te zijn dat we niet zonder vallen. Ondertussen komt het oorspronkelijke mager zonnetje steeds krachtiger voor de dag en tegen de tijd dat we in het Shpella guesthouse ingecheckt hebben en wat te eten besteld hebben, komen grote blauwe plekken in het wolkendek tevoorschijn. Van snel iets eten komt echter niet veel in huis … en dat ligt niet aan de bediening. Die is snel. Het probleem ligt bij ons. We hebben (andermaal) veel te veel besteld. Gertrude heeft een schotel appetizer hapjes besteld voor 1 persoon maar wat gebracht wordt blijkt voor 1 bus vol personen te zijn. Ik heb met rijst gevulde paprika besteld en ik krijg 3 reuze paprika’s voorgeschoteld. Dit festijn creëert weer een gat van 15 € in ons reisbudget.

Na de “snelle lunch” trekken we onze bergschoenen aan en stappen we richting de Gunas waterval. Het is hier prachtig ook al omdat de zon nu op volle kracht de hele omgeving belicht. De weg naar de waterval is niet eenvoudig, want vrij steil en niet eenvoudig te vinden omdat zowat iedere wandelaar zijn eigen pad gemaakt heeft. Gelukkig heb ik op mijn GPS een welbepaald pad uitgestippeld dat we consequent volgen. De waterval zelf is ook zeer mooi en de poel, die de waterval gemaakt heeft, wordt door een aantal dapperen gebruikt om pootje te baden. Verder durft zelfs de dapperste onder de dapperen echter ook niet te gaan.

Om te vermijden dat we langs dezelfde weg terug moeten, heb ik een lusvormige wandeling in elkaar gestoken. Daarvoor moet men echter de beek stroomafwaarts van de waterval over en dit lukt, na overreding van de compagnon de route, moeiteloos en met droge voeten. Beneden, waar de rivier een nauwe en diep canyon uitgesneden heeft, beslissen we, langs de geasfalteerde weg, naar het centrum van Theth terug te stappen. We willen namelijk maximaal van het mooie weer, dat we vandaag voorgeschoteld krijgen, profiteren en het centrum van Theth zien zonder daarbij regenkledij nodig te hebben. De terugweg valt echter niet mee. Het is de hele weg vals plat, het is echt warm en het is veel verder dan gedacht (met de auto lijkt alles veel korter dan te voet). In Theth aangekomen vinden we dat we een beloning verdiend hebben. Een frisse Cola en een al even frisse print zijn ons deel. Dat dit weer een gat van 4 € in ons budget slaat trekken we ons niet aan. Vivaldi slaat een gat van bijna 40 miljard en lijkt het zich ook niet aan te trekken. Naast het terrasje is een supermarktje waar Gertrude een paar bananen voor morgen koopt. Ze verkopen ook benzine, zij het aan een woekerprijs van 2.5 € per liter ipv 1.8 € per liter. We denken toch dat dit een betere optie is dan zonder benzine te vallen ergens in het midden van de “boonies”.

Van het centrum van Theth stappen we daarna terug naar ons guesthouse waar we met een tweede pint en spuitwater helemaal uit de bol gaan. Het is hier zo aangenaam zitten (met nog steeds 20° C ) dat we besluiten ons avondmaal te bestellen. Deze keer leggen we het echter slimmer aan boord. We bestellen een salade voor 1 persoon, een portie friet voor 1 persoon en een portie speenvarken voor 1 persoon. De aangedragen porties stemmen nu veel beter overeen met de maximale volumes van onze magen, in die mate zelfs dat Gertrude nog een stukje chocoladecake bestelt (de ober komt met 3 grote stukken aandraven) en ik een pannacotta die gelukkig van een solitaire soort is.

Nu is het tijd om aan de blog te werken, want in de vallei stapelen donkere onweerswolken zich op. De elektriciteit valt tijdens het schrijven verschillende malen uit. Ergens zal het dus wel serieus onweren maar in de onmiddellijke buurt van Theth valt het (voorlopig?) nog goed mee. Hopelijk is er geen schade en valt alles er deze nacht uit, zodat we morgen weer een mooie, zonnige dag zoals vandaag kunnen beleven.

Met die gedachte wens ik jullie allemaal slaapwel