We wilden vandaag vroeg vertrekken want er was, voor de verandering, weer eens regen voorspeld. Gisteren werd de hele dag regen voorspeld. Vandaag voorspelt men vooral in de namiddag regen. Hoe dan ook, we hebben de woonwagen eigenaar gevraagd de ontbijtmand om 8:15 te brengen. De brave man is stipt op tijd met zijn baguette, confituur en pain au chocolat waardoor we stipt om 9:00 het vertreksein (de bel van de crèmekar) kunnen geven. De eerste paar kilometers gaan steil bergop wat geen cadeau is. Bovendien is het erg frisjes waardoor we allemaal onze jasjes aangedaan hebben. Georges heeft zelfs zijn schoenovertrekken aan. Misschien is het daardoor dat het niet regent.

We passeren weer langs enorme graanvelden die zeer wijdse zichten opleveren. Slechts hier en daar staat een boerderij of ligt een klein gehucht waar hooguit een tiental huizen samen staan. Het gaat de hele tijd zachtjes op en neer. Die hellingen zijn dus niet de grootste uitdaging van de dag. De ware uitdaging vandaag is de wind. Die komt pal uit het westen en wij moeten … pal naar het westen. Na een 20-tal kilometer komen we aan in Epine. Het is geen metropool maar gaat toch prat op een serieus uit de kluiten gewassen basiliek. Epine is dan ook een bedevaartsoord omwille van een paar relieken die hier in de basiliek bewaard worden. Eén is een fragment van het heilig kruis (dat moet een enorm kruis geweest zijn, want men vindt er zowat overal fragmenten van). Het andere is een fragment van de grot in Bethlehem waarin Jezus geboren is (dat is beter te verstaan want bij iedere uitbreiding van de grot kwamen fragmenten ter beschikking). De basiliek, die dateert van de 15 en 16^de eeuw, wordt uitgebaat door een aantal nonnetjes die erg aanwezig zijn in het straat- en basiliekbeeld.

Na Epine rijden we nog 12 km verder, naar Chalons en Champagne, waar we rond 12:00 aankomen. We besluiten bij restaurant Ferdinand een salade te eten. De Caesar en de Chalonnoise salade die hier voorgeschoteld worden zijn in zo’n overvloedige mate aanwezig dat ik ze niet verorberd krijg. De rest van het peloton kan er wel mee overweg. We zullen zien of dit gereflecteerd wordt in de sportieve prestatie deze namiddag. Om 13:30 houden we Ferdinand voor bekeken en rijden we langs een paar kleine straatjes met interessante gebouwen naar een mooi park. Chalons en Champagne is een mooi stadje. Er is een heel grote kerk die UNESCO werelderfgoed is omdat één van de 4 Franse Compostella routes hier passeert en ook nog een kathedraal (een paar honderd meter verder). Aan het einde van het park moeten we volgens de GPS over een brug. We willen dat wel, maar het is een voetgangersbrug met veel, vrij steile trappen. Gelukkig ziet Gertrude een beetje verder een andere brug die wel met onze tweewielers kan genomen worden. Hierdoor belanden we op een jaagpad langs een kanaal waardoor we aan onze siësta van een 10-tal km kunnen beginnen.

Na de siesta moeten we over een aarde / slijkpaadje dat er erg kleverig bij ligt door overvloedige regen de laatste paar dagen / weken. Bij Georges blokkeert een klomp met keitjes gewapend slijk zelfs een ogenblik het voorwiel waardoor werken aan de “gardeboe” noodzakelijk zullen zijn. Gelukkig komt aan deze miserie uiteindelijk toch een einde en kunnen we onze tocht zonder bijkomende hindernissen verderzetten waardoor we rond 16:00 in Vertus aankomen. Om 16:05 begint het te regenen. Gelukkig maar een klein beetje en we hebben toch afgesproken dat het opfrissen tot 16:45 mag duren. Om 17:00 wacht namelijk nog een kleine verrassing. De verrassing is niet erg verrassend. Het is een bezoek aan een champagnekelder (what else zou George Clooney zeggen). De natuur van het bezoek mag dan wel niet verrassend zijn, de locatie is het wel. Op aanraden van André en Veerle stappen we naar het huis Bourgeois - Boulonnais. We staan voor de deur wat te twijfelen omdat de buitenkant er helemaal niet zo glamoureus uitziet als zeer veel van de bekendere champagnehuizen. De binnenkant bevestigt de indrukken van de buitenkant. Het bureau waar de eigenares ons, tussen opgezette everzwijnen - en hertenkoppen, ontvangt is één warboel van documenten. De dame slaagt er echter in voldoende plaats vrij te maken voor 5 glazen en een fles die ze koud gezet heeft. Jammer genoeg kan ze ons alleen de Brut Traditionel laten proeven want de andere soorten zijn uitverkocht (tot juni). Ze produceert amper 40 á 50’000 flessen per jaar maar we krijgen interessante uitleg over allerlei aspecten van de champagne. B.v. dat zij Recoltant Manipulant is = doet alles in eigen beheer van wijngaard tot gelabelde flessen in tegenstelling tot Recoltant Cooperateur = brengt zijn druiven naar de coöperatieve waar champagne gemaakt wordt onder merken van de coöperatieve. B.v. dat er meer dan 100 wijnboeren in Vertus zijn maar dat er maar een 12-tal RM zijn en dat er 5 corporaties zijn, enz. enz. We leggen uit dat we per fiets zijn en dus geen flessen kunnen kopen wat de dame niet weerhoudt de fles verder over onze glazen te verdelen “from the goodness of her heart” en de gezondheid van het onze! Toch vinden twee niet nader genoemde leden van het peloton het nodig een fles te kopen om aan de twee andere leden van het peloton te schenken. Die laatsten protesteren een beetje, maar niet te veel om de fles niet te moeten teruggeven.

Na deze ervaring is het tijd om onszelf verder te verwennen met een 4 – gangen menu in het hotel bestaande uit tartare de boeuf, magret de canard, fourme d’ambert en rubarber en aardbeien meringue. Dit alles begeleid met 2 flessen lekkere Badoit en 1 fles, nog lekkerder, Vacqueyras. Als, na zo’n festijn, lekker naar dromenland trekken niet lukt, weet ik het ook niet.

Slaapwel