De eerste actie bij het wakker worden is het controleren van de meteo. De voorspellingen lijken, alvast wat nu betreft, te kloppen. Er zou in de voormiddag een zonnetje aan de hemel moeten staan, maar nadien zou de zon plaats ruimen voor regen. Daarom hebben we besloten zo vroeg mogelijk te vertrekken. Kort voor 9:00 zijn we met alles klaar en kunnen we de 68 km lange tocht van Reims naar Bouconville aanvatten. Vertrekken vanuit een dichtbevolkte stad is nooit een sinecure maar het lukt wonderwel! Na minder dan een half uur fietsen we tussen de wijngaarden en de graanvelden. Wat een verschil met de mierennest die Reims toch wel is.

In Beine Nauroy zien we een bakkerij met een bakkerin die bereid wordt gevonden 4 belegde broodjes voor ons te maken. 5 minuutjes later en slechts 18 € lichter komt Gertrude met 2 sandwich met kip in “sauce Andalouse” en 2 sandwich met hesp, kaas en boter (in gelijke porties) buitengestapt. De broodjes zijn zo groot dat we overwegen de achterbanden van de fietsen wat extra op te pompen (nvdr: dit is lichtjes overdreven om aan te geven dat dit eerder broden dan broodjes waren).

Van Beine Nauroy gaat het naar Nauroy. Daar is letterlijk niets te zien. Wat ooit, voor 1914, een dorpje was zoals er hier 13 in een dozijn zijn, bestaat nu alleen nog uit een bosje van een paar honderd vierkante meter waarin grafzerken als het ware uitgestrooid zijn en waarin een kapelletje met een paar informatieborden getuigen van wat de waanzin van de oorlog kan doen.

Om 12:30 is het tijd om te stoppen voor de casse croute. Het heeft nog altijd niet geregend maar donkere wolken lijken zich op de aanval voor te bereiden. We denken dus dat het beter is “wat” te eten voor het begint te regenen. Wanneer we om 13:00 ons weer op pad begeven, heeft het echter nog altijd niet geregend, zijn de donkerste wolken overgewaaid en komt er zelfs een flauw zonnetje tussen de wolken piepen. Dat piepzonnejte wint geleidelijk zelfs aan kracht waardoor het wijds en glooiend landschap extra charme krijgt, zelfs wanneer het bergop gaat.

We komen kort voor 14:00 in Bouconville aan. Bouconville is nog een van die kleine dorpjes die hier overal te vinden zijn. De Nederlandse eigenares van Vegan & Gluten free B&B Mostarlic heeft de bagage deze morgen al opgepikt in Reims en heet ons hartelijk welkom. We zouden dus onmiddellijk onder de douche kunnen wippen maar hebben nog een beter idee. We genieten (letterlijk en figuurlijk) met volle teugen van een fris pintje (of twee) of een appelsapje voor de alcoholvrije deelneemster in het peloton. Ons geluk kan echter niet blijven duren en donkere wolken dienen zich opnieuw aan (tegen het einde van het tweede pintje) waardoor het gevoelig frisser wordt. Nu is het tijd voor de douche en voor de blog.

Om 19:00 is het tijd voor de table d’hote. We vragen ons af wat we in een vegan en gluten vrije setting gaan voorgeschoteld krijgen. Eerst staat een tomatensoep op het menu, daarna volgt een pasta carbonara en tot slot krijgen we een flensje met peer en chocoladesaus. De tomatensoep is zeer dik maar toch erg lekker met veel smaak. De pasta is gemaakt van rood linzenmeel en de saus is gebaseerd op champignons met blokjes tofu ter vervanging van spek. De flensjes zijn gebaseerd op een mengsel van aardappel-, mais-, rijst- en nog een paar andere bloemsoorten. Er is ook een toefje slagroom op basis van cocomelk van de partij. Al met al heeft het me gesmaakt en ben ik blij dit te kunnen proeven hebben, maar ben ik toch niet van plan me tot het veganisme te bekeren. We zullen nu ook nog moeten ondervinden hoe ons verteringsstelsel met dit alles zal omgaan, ook al omdat de hoeveelheden erg ruim bemeten waren.

Enfin, nu is het tijd om de blog af te werken en de finale van De Mol te bekijken want we zijn erin geslaagd nergens te lezen wie de mol is.