Vannacht hebben we auto’s op een nat wegdek horen rijden. Het zal dus wel geregend hebben maar van het voorspelde onweer is toch niet veel in huis gekomen. Dat is voor ons geen probleem als “ze” het maar niet opgespaard hebben voor vandaag (= onze tweede fietsdag). We hebben vanmorgen wat later dan gisteren voor het ontbijt afgesproken omdat we maar 57 km en 568 hoogtemeters te verwerken hebben. Rond 9:30 zijn de stalen rossen bepakt en bezakt en zijn wij klaar voor de nieuwe uitdaging. Uit een stad(je) vertrekken is altijd wat ingewikkeld omwille van éénrichtingsstraten, maar alles verloopt vrij rimpeloos waardoor we al snel tussen de wijngaarden belanden. Daar heerst een grote bedrijvigheid. Enerzijds rijdt men met kleine traktors tussen de wijnranken om de ondergrond los te maken en anderzijds rijdt men met kleine sproei installaties tussen de planten, we nemen aan om allerlei ziektes te bestrijden of te voorkomen. Bovendien snoeien mensen gezeten op stoeltjes met wieltjes aberrante loten manueel bij.

Het is niet erg koud (ik rijd met alleen een T-shirt met lange mouwen en in korte broek) maar de donkere bewolking aan de horizon voorspelt niet veel goed. Onze vrees wordt rond 10:30 in de buurt van Bouzy bewaarheid. Eerst begint het wat te miezeren en dus doen we onze regenjassen aan en kort nadien krijgen we een flinke bui over ons heen! Die duurt niet langer dan een kwartiertje en dat valt dus al met al nog mee. We zouden direct tekenen mocht het gans de week zo zijn.

Rond 11:30 passeren we een mooie bakkerij waar we een belegd broodje kunnen kopen. Het is nog te vroeg om nu al te eten, maar we zijn nu tenminste al gerust dat we niet zullen verhongeren. Vooraleer picknicken een hoofdbekommernis wordt, moeten we eerst nog een wannabee Strade Bianche het hoofd bieden. Een stoflong zullen we niet opdoen dankzij de regen van daarnet, maar de beklimming doorheen de Forret Dominiale de Vezy is best pittig zowel omwille van de hellingsgraad als van de losse ondergrond. Helemaal boven blijkt dat we van ongeveer 100 m tot 305 m geklommen zijn. Nu is het tijd om van onze inspanning te profiteren. We kunnen in gestrekte draf de helling weer naar beneden snorren …. Plezant, maar jammer genoeg van korte duur.

Aan het einde van de afdaling zien we een paar bankjes aan een kerkje waardoor we besluiten de baguette met kip of met hesp en kaas boven te halen. Ondertussen is de zon ook tussen de wolken komen piepen. Wat moet een mens meer hebben? Na het eten is het tijd voor de siësta. Die lijkt op deze tocht steevast de vorm van een vlak deel van de tocht aan te nemen. Ook deze keer kunnen we een kleine 15 km langs een kanaal fietsen. Een goed surrogaat voor de siësta.

Na die 15 km komen we in de voorsteden van Reims waar de Basiliek van St Remy staat. Dit is een vrij groot gebouw dat grotendeels zijn romaanse soberheid behouden heeft ondanks een aantal Gotische uitbreidingen die er door de eeuwen heen bijgebouwd zijn. Na het bezoek aan de Basiliek rijden we verder naar het hotel. De kathedraal van Onze Lieve Vrouw laten we rechts liggen omdat onze route links afdraait en omdat we van plan zijn, na het inchecken en voor het eten, de stad nog wat te voet te verkennen (het is amper 15:30).

Twee van onze fietsen vinden een plaats in de wasplaats van het hotel en de twee andere in de zithoek van de ontbijtruimte. Dat is wat eigenaardig, maar voor ons niet gelaten. Veel veiliger kan waarschijnlijk niet. Terwijl we nog wat aan het rondlopen zijn, komt onze bagage ook toe. Nu wordt duidelijk hoe luxueus onze bagage vervoerd wordt. De chauffeur van Groom taxis in grijs kostuum met vlinderstrikje in een zwarte Mercedes EQE brengt de bagage binnen. Wij moeten meer doen om van Punt A naar Punt B te geraken dan onze bagage! en dan te bedenken dat Groom Taxi de goedkoopste oplossing van alle gecontacteerde taxibedrijven was. Het is niet te begrijpen.

Na onze opfrissende douche is het tijd om de inwendige mens te versterken (eerst met vloeistof en dan met vast materiaal). Het eerste doen we in de brede voetgangerszone, die het station met de buurt van de kathedraal verbindt. Voor het tweede vertrouwen we op het opzoekingswerk van Anne. Anne heeft een lijstje van interessante restaurants, die op maandag open zijn, opgesteld. Als bij wonder zit aan het tafeltje naast ons een meisje met een poloshirt van Le Petit Comptoir. Georges spreekt haar aan en zorgt er dan ook voor dat een reservering snel gemaakt is.

Nu ontbreekt alleen nog een snel bezoek aan de kathedraal en het bezichtigen van een aantal Art Nouveau gevels in de omgeving vooraleer we naar Le Petit Comptoir gaan. Als aanloop naar de maaltijd bestellen we een fles van het lokale wijntje. Gisteren was de aanleiding moederdag, vandaag nemen we een voorafname op vaderdag. Na een lekkere maaltijd slenteren we terug naar het hotel. De blog moet namelijk nog geschreven worden en misschien kijken we nog naar De Mol. Het eerste gebeurt (al zal de corrector morgenochtend nog zijn werk moeten doen), van het tweede komt al helemaal niets in huis (omdat de corrector druk de binnenkant van haar oogleden aan het bestuderen is).

Ik ga dus ook maar slapen met als laatste bedenking dat we al twee mooie dagen gehad hebben. Daar kan een klein regenbuitje niets aan veranderen.

Slaapwel allemaal,