Gisteravond zeer lekker gegeten en op een redelijk uur thuisgekomen (10 uur) maar Lasse slaapt al dus duiken we in het donker in bed met alles wat nog in de rugzak moet op één warrige hoop. Morgenvroeg zal er dus veel werk zijn. Ik ben om 6:00 wakker en tokkel in het half duister op de iPad. Guy is ook al wakker maar Lasse slaapt nog. Om 7:30 ontbijten Guy en ik want Lasse slaapt nog en de 4 Esten hebben al ontbeten en zijn al startensklaar. De stoere mannelijke Est lijkt echter buiten strijd met een sterk gezwollen en pijnlijke knie. Hij gaat door de patron van de gite naar Boissezon gebracht worden. Dat brengt de stand op Belgie 4 – Estland 1. We hopen natuurlijk dat de stille man morgen weer de strijd kan aanbinden maar vrezen er toch wat voor. Om 8:15 zijn wij met het ontbijt klaar en is Lasse nu al zo dikwijls gestoord dat hij wel niet anders kan dan opstaan.

Ik pak alles in de rugzak en ga mijn broodje bij de bakker halen waardoor het uiteindelijk 9:00 is wanneer ik echt begin te stappen. Met de hitte die ik vandaag weer verwacht is dat eigenlijk wat laat maar gedane zaken nemen geen keer.

Bovendien loopt het na 2 km mis. Plots valt het mij op dat ik al lang geen GR tekens meer gezien heb. Ik controleer mijn GPS en die zegt dat ik lang voordien al had moeten afslaan. Ik besluit dus dat ik misgelopen ben en keer op mijn stappen terug. De plaats waar ik volgens de GPS moet afslaan ziet er niet overtuigend uit en wanneer ik nog verder terugkeer zie ik nergens een aanduiding dat ik moet afslaan. Ik doe het toch omdat ik geen andere oplossing zie en stap een vrij steil pad naar beneden. Na een halve kilometer of zo loopt het pad echter dood waardoor ik geen andere mogelijkheid zie dan terug te keren en gewoon verder te stappen zoals ik een kwartier geleden aan het doen was. Dat lijkt de juiste oplossing want plots lijkt er weer witte en rode verf beschikbaar geweest te zijn. We zijn nu nog steeds niet op de weg die mijn GPS aangeeft maar de merktekens zijn er tenminste weer. Ik voel me met al dat rondgeloop nog altijd niet 100% en de zekerheid wordt niet verhoogd door twee wandelbomen die schuin tegen een boom gezet zijn. Ze zijn blijkbaar recent met beton voetstuk en al uit de grond gegraven. Het is pas, een paar km later, wanneer de merktekens en de GPS hetzelfde aanwijzen dat ik me 100% zeker voel. Jammer genoeg heb ik een 2 à 3 km te veel gestapt. Dit zal zich deze namiddag wreken.

Ondertussen hoor ik ook voortdurend schoten van zondagsjagers. Ik heb nergens waarschuwingsborden van een lopende jacht gezien maar het laatste dat ik nodig heb is beschoten worden. Ik bedenk me dat ik jammer genoeg mijn zwarte T shirt ipv mijn rood polootje aanheb. Er zijn namelijk bitter weinig everzwijnen en herten die met een rood polootje aan lopen. Zwart darentegenis een camouflagekleur. Enfin, ik geraak zonder kleerscheuren door het gebied waarin ik geweerschoten hoor. Weeral iets waar we ons niet druk in hoeven te maken. Ondertussen krijg ik stilaan honger en beloof ik mezelf voor 12:30 een picknick plaats te vinden. Ik kom langs een fantastisch uitzicht over de vallei waarin Castres ligt maar jammer genoeg is dit in de zon en kan ik nergens gaan zitten. Om kwart voor één is er dan toch een plaats met 3 van de 4 criteria voldaan. Alleen kon het uitzicht beter maar als men moet kiezen tussen uitzicht en kunnen zitten of schaduw dan is de keuze snel gemaakt.

De bakker heeft me een baguette met hesp en boter klaargemaakt. De boter werd echter niet gesmeerd maar in plakken schaliegewijs gelegd boven op de hesp. Dat geeft een zeer goede smaak en vergemakkelijkt het slikken. Welgekomen als men vlug verder wilt.

1 km voor Boissezon zitten de 3 Estse dames op een bankje. Ik probeer een klein gesprekje aan te gaan maar het blijft moeilijk. Hun Russisch is zeer goed en het mijne niet.

Ik kom wel te weten dat ze om 8 uur vertrokken zijn, terwijl ik maar om 9 uur vertrokken ben. Ik heb dus één uur ingewonnen wat de stand Belgie 5 – Estland 1 justifieert in de verlengingen.

De gite communal,ligt net bijnhet binnenkomen van Boissezon. Wanneer ik daar passeer (rond 3:00) zit Guy te wachten. Hij heeft het avondeten bij een traiteur besteld en heeft er ook 4 biertjes bij besteld. Hij vraagt me of ik hem eventueel met die biertjes kan helpen. Ik zeg dat ik er onder de douche eens diep zal over nadenken. Na rijp overleg besluit ik dat het erg onbeleefd zou zijn niet op de apéro uitnodiging in te gaan.

Met elk vier (halve) artisanale biertjes achter de kiezen moet Guy zijn avondmaaltijd opwarmen en mag ik terug naar PadmaHome waar Lasse ook verblijft. De eigenares heeft voor Lasse (en dus ook voor mij) vegetarisch en glutenvrij gekookt. Er is eerst een salade van wortelen (die moeten zeer goedkoop zijn als men de hoeveelheid bekijkt) met wat broccoli en mais, daarna een butternut gevuld met iets min of meer lekker maar ondefinieerbaar en daarna een appel in de oven met een bolletje ijscrème. Dat heeft gesmaakt maar mijn beefsteak met Roquefort saus van gisteren heeft ook zeer goed gesmaakt.

Er blijft verwarring bestaan over het uur van de bus morgen vroeg. Op het Internet vind ik 7:05 (voor een directe bus) maar op het tidsschema aan de bushalte staat 7:50 (voor een bus met overstap in Autan). Ik spreek nog eens met de eigenares en we besluiten het veilig te spelen en ontbijt te organiseren om 6:30 zodat ik de 7:05 bus zou kunnen hebben als die er toch zou zijn

Slaapwel