Ik ben vannacht weer laat gaan slapen omdat ik na de blog nog naar Sports Late Night wou kijken. Om de Gantoise met 10 man te zien winnen moet men iets over hebben, nietwaar? Dat de nacht kort is doet er niet toe wanneer men maar goed slaapt, en dat is het geval. Misschien omwille van de zijden sac à viande, of misschien door de halve fles Cotes du Rhone, of omdat ik bij Gentenaars slaap. Hoe dan ook, ik wordt rond 6 uur wakker waardoor ik de wekker deze keer met een straatlengte klop. Ik wil vandaag vroeg vertrekken want vandaag staat de tot nu toe langse etappe met veel hoogte meters geprogrammeerd. Ik heb gisteren al met Tom Gysel (de eigenaar van de gite afgerekend (50 € voor de overnachting en alles wat ze voor mij gekocht hebben voor gisteren avond en deze morgen … en dan wou Tom me nog 10 € teruggeven. Ik eet niet veel van het ontbijt en zeg Veerle wanneer ik afscheid neem dat ik alles voor hen achter laat ook de halve fles wijn. Meenemen is te zwaar en uitdrinken is te vroeg. Tom zal zich moeten opofferen.

Om 7:45 beginnen we te stappen. Het is nog frisjes (10 à 12 ° C, schat ik) maar het zonnetje komt al piepen en er is zelfs geen half wolkje te zien. Het gaat constant naar beneden waardoor ik na een uurtje in Lodève sta. Dat is een klein stadje waardoor het makkelijk is hier inkopen te doen. Eerst ga ik naar de apotheek om het grootst mogelijke formaat van Compeed te kopen. Voor zeer grote blaren raadt de apothekeres aan een speciaal pansement van de firma van Compeed te kopen. In één verakking zitten 10 vellen van 6 bij 11 cm. Dat zou moeten volstaan. Daarna ga ik nog een sandwich kopen en dan zijn we gesteld om de vallei waarin Lodève ligt uit te klefferen. Jammer genoeg stemmen de GR signalisatietekens weer niet overeen met het traject dat downloade. Ik kies op basis van de ervaringen van de voorbije dagen voor de rood / witte streepjes. Dat betekent dat men goed uit zijn doppen moet kijken want één teken missen kan heel wat tijdsverlies meebrengen. Het duurt ongeveer 1 uur om weer op het niveau van Soumont te komen … maar dan aan de andere kant van de vallei. Hier kan ik ook vaststellen dat de GR bordjes weer overeenstemmen met de GPS informatie.

Op die plaats laat men het bos achter zich en moet ik via een strada biancha een vrij kale berg op. Die strada bianccha werd waarschijnlijk aangelegd om de hoogspanningslijn te kontrueren en te onderhouden. Het gevolg is dat het stappen vrij vlotjes verloopt (= een egaal en niet al te stevig stijgingspercentage is goed voor de adem) maar is ook tamelijk saai. Gelukkig zijn de zichten over de omgeving spectaculair. Een dikke 4 uur na vertrek realiseer ik me dat ik nog niemand gezien heb. Ik heb nog maar net die bedenking gemaakt of ik hoor iemand achter mij komen. Een “stevig gebouwde” jongeman in bloot bovenlijf ( als men de borstbrede en nek to navel hoge tattoo niet als alternatieve kleren beschouwt). De jongeman vraagt me of ik ook naar Lodève ga. Als ik zeg dat ik daarvan kom is zijn enige reactie “ah, mince” en keert hij terug om na 1 minuut weer van gedacht te veranderen. Hij zegt dat hij gaat stappen tot hij een echte weg tegenkomt waar hij naar Lodève kan liften. Dat is voor allemaal OK . Mijn prioriteit ligt bij het vinden van een schaduwrijk plaatsje waar men makkelijk kan zitten terwijl men het uitzicht kan bewonderen. Dat laatste is geen probleem want die uitzichten liggen hier om iedere hoek. Schaduw vinden met een bankje of zelfs met een paar grote stenen is echter een ander paar mouwen. Uiteindelijk lukt het toch enigszins en kan ik een deel van de sandwich opeten. Hij is ten eerste veel te groot en ten tweede veel eten met deze hitte wanneer nog 18 km moet afgelegd worden is waarschijnlijk niet het allerbeste idee. Ik eet wel nog een Lu koekje maar door alle suiker plakt dit de hele mond toe. Gelukkig heb ik deze morgen 3 l water meegenomen.

Rond 13:00 sta ik op een col van 865 m. Ik hoop dat dit het dak van dag zal zijn want ik vind dat ik voldoende naar boven en naar beneden gestapt ben. Een col die zichzelf respecteert heeft een opgaande en een afdalende kant. Het gaat idd naar beneden maar daar moet men ook niet overdrijven. Al de hoogtemeters die we vandaag naar beneden gaan moeten we morgen in het zweet onzer aanschijns terugverdienen. Het GR pad gaat enthousiast naar beneden maar doet me langs de weg over een 200 m supersteil weer omhoog klimmen. Op dat moment heb ik nog 10 km te stappen. Dat breekt bij mij de veer die dan ook onmiddellijk in mijn schoenen zakt … of zoiets. Uit mijn schoenen stijgt de approach van Mr Tattoo op. Eigenlijk is het nog niet zo’n slecht idee om autostop te doen wanneer de kapotte veer in de schoenen gezakt is. Ik heb geen kort rokje mee dus rol ik mijn broek wat omhoog in de hoop snel een chauffeur te laten stoppen. Een tiental auto’s rijden voorbij maar dan is er toch één jongedame die berouw krijgt en achteruit rijdt om me op te pikken. Ze gaat niet naar Joncels maar kan me afzetten op de afslag naar Joncels. Dat lijkt me een goed idee. Terwijl we naar zo’n plaats rijden (10 km) vertelt ze me dat ze educatrice voor speciale gevallen tussen 5 en 21 jaar is. Ik,ben wel ouder dan 21 maar denk toch dat ik in goede handen ben. Eén ding is wel jammer: het is nu 11 km naar Joncels en waar ik afgezet wordt komt gedurende de eerste 15 minuten geen enkele auto voorbij. Ik besluit daarom te beginnen stappen en teken te doen als er toch een auto zou passeren. Na een km of twee is het zo ver. De man stopt … om te zeggen dat hij mij niet kan meepakken maar dat Joncels maar 10 km ver is. Ja dat weet ik en ik weet ook dat dit 2 à 2.5 uur is in dit weer. Hijngeeft me ook de raad een wit T shirtje aan te doen. Dat is minder warm zegt hij, alsof ik mijn hele kleerkast op mijn rug draag. Onmiddellijk na hem stopt een bestelwagen van de SNCF. Ze moeten niet naar Joncels maar kunnen me een paar km (tot een splitsing) meenemen. Ik moet wel in de ruimte, zonder vensters maar met veel gereedschap, kruipen. Alles is OK voor mij op dit moment. Bovendien is het ritje te kort om me toe te laten kots te produceren. Ik kom dus nog redelijk OK uit het bestelwagentje, dannbegin ik weer te stappen. Het is maar een 5-tal km meer maar als ik aan de afslag kom zie ik dat de weg onderbroken is. Nu is niet alleen de veer maar ook mijn klomp gebroken.

Ik spreek de bestuurder van een auto die ook langs die onderbroken weg wou rijden aan en zet mijn triestigste gezicht op (= een combinatie van Nicholas Cage en Harrison Ford met een vleugje Liam Neeson) …. En het lukt. Ik wordt naar Joncels gevoerd waarbij we weer passeren op de plaats waar de ducatrice mij oppikte.

Na al die avonturen is het perfecte onthaal een ware verademing. Ik krijg zelfs een biertje als welkom! Ik krijg ook een kamer voor mij alleen …. omdat ik de eerste ben en mag ook kiezen wanneer het te eten zal zijn … omdat ik de eerste ben. Ik krijg ook de raad morgen vroeg de bus naar Pont d’Orb te nemen om zo wat tijd en km te sparen en omdat de GR toch de hele tijd de weg voor de auto’s volgt

Na de douche zijn de meeste problemen vergeten en is het tijd om een gezellige maaltijd met 5 andere stappers (een nieuwe GR in de buurt) te hebben. Ik reken ook af zodat we morgen geen administratie moeten doen. Voor verblijf, avondmaal met wijn inbegrepen, ontbijt en picknick vraagt de eigenaar 46 €. Ik denk dat mijn Ministerie van Financien hier geen probleem mee zal hebben.

Slaapwel