Na zoveel jaren uitstellen (en annuleringen om allerlei redenen) is het er uiteindelijk van gekomen. Alaska is niet langer Terra Incognita voor ons en daar zijn we erg tevreden mee. De hoge verwachtingen die we hadden zijn grotendeels ingelost. Uitleggen in welke aspecten we het meest geïmpressioneerd geweest zijn, is niet zo eenvoudig omdat aan Alaska (net zoals aan elk land) veel aspecten vastzitten. Ik zal daarom proberen onze impressies / bedenkingen in een aantal thema’s onder te brengen zodat het een beetje overzichtelijk blijft.

Laat mij beginnen met het weer (dan zijn we er van af). Het weer kon beter zijn maar we wisten vooraf dat minder goed weer een mogelijkheid was. Men gaat niet naar Alaska om in de zon te liggen. Daar zijn andere bestemmingen meer geschikt voor. De temperaturen waren fris maar OK (10 - 20 C). Jammer dat we regelmatig wat regen of gemiezer hebben gehad en dat de wolken regelmatig aan de toppen van de bergen bleven kleven. We hebben een paar dagen schitterend weer gehad, maar meestal was het grijs en we waren al gelukkig dat het niet regende. Belangrijk is dat we het meeste dat gepland was ook daadwerkelijk kunnen doen hebben. De grote les is dat het weer in Alaska (misschien meer dan elders) onvoorspelbaar is en dat de weersvoorspellingen maar bruikbaar zijn voor één bepaald moment (niet te ver in de toekomst) en voor één bepaalde geografische plaats … en dan nog.

De natuur (daarvoor gaat men naar Alaska want veel anders is er niet) beschrijven is niet eenvoudig. De natuur in Alaska is mooi, overweldigend, ongerept, groots, maar ook soms hard en onherbergzaam. In het deel van Alaska waar we geweest zijn zijn de bergen en bijhorende gletsjers alomtegenwoordig. “Waar men gaat langs Alaskaanse wegen komt men u, de één of andere gletsjer tegen”, zou het motto kunnen zijn. Het blijft ons verwonderen hoe de originele inwoners hier wilden leven en hoe de eerste prospectors die uit allerlei delen van de wereld kwamen (Rusland, Spanje, Engeland, Verenigde Staten) door bos na bos, door vallei na vallei, over berg na berg moesten trekken om te zoeken wat ze zochten en dan nog dikwijls zonder succes. Tegenwoordig is reizen in Alaska om meerdere redenen makkelijk. De wegen zijn goed en breed. Dat moet wel want er rijden enorme vrachtwagens maar ook enorme SUV’s, “trucks” en RV’s (soms de grootte van een echte bus) op die wegen. Een “normale” auto ziet men, maar is de uitzondering. Elektrische auto’s lijken dan weer niet te bestaan in Alaska (we hebben op de hele reis = 3500 km, twee Tesla’s gezien). Waar de Alaskaan niet kan komen met de auto gaat hij met het vliegtuig. Alaska ligt dan ook bezaaid met kleine landingstrookjes (of meertjes die dienen als landingsplaats voor watervliegtuigjes).

De economie (it’s the economy, stupid) van Alaska heeft altijd om grondstoffen gedraaid. De Russen kwamen over de Beringstraat om handel te drijven in zeeotter pelzen die de, tot slaven gemaakte, Aleuters moesten jagen. Later kwamen Europeanen en de Amerikanen om tijdens de goldrush aan te zwengelen. Nadien zocht men naar mineralen (vooral koper en zilver) en, na de eerste oliecrisis, werd ruwe olie de bron van inkomsten. Meest recent lijkt het toerisme de grootste bron van welvaart te worden. De meeste toeristen zijn wel Amerikanen maar ook Europeanen lijken de weg naar Alaska te vinden. Velen komen alleen om te vissen (zalm, forel en heilbot die 2 a 3 m lang en tot 300 kg kan wegen) naar Alaska maar velen doen zoals wij en komen voor rondritten en wandeltochten die naar de mooie flora en fauna leiden. Daarvoor zijn er goed onderhouden trails (behalve in Denali NP waar men actief probeert geen trails te laten ontstaan om het park “wild” te houden). Wij dachten vorig jaar dat Noorwegen vrij duur was. Wel, Alaska moet niet onderdoen. Een getapte IPA van een of andere lokale microbrouwerij kost gemiddeld 8 tot 10 USD. Men mag geen grote honger hebben als men voor minder dan 100 USD een biertje, een glas huiswijn en twee hoofdgerechten (steak, zalm, ...) wil eten.

Wat de fauna betreft zijn al onze verwachtingen ingelost. We hebben zalmen de rivier zien opspringen, we hebben (dankzij geleende telescopen) Dall schapen gezien, kariboes (rendieren) stonden in een kudde op ons te wachten, mooses (elanden) hebben geen geheimen meer voor ons, we hebben walvissen en zeeotters gezien en we hebben tot zeer dicht bij (zwarte en bruine) beren geweest. Al mijn bedenkingen over beren waren trouwens niet nodig, want die dieren lijken bitter weinig interesse te hebben in interacties met mensen zolang men ze niet verrast, niet in competitie treedt voor voedsel of tussen hen en hun cubs gaat lopen. We vonden de berenspray toch wel een goede verzekeringspolis.

De staat Alaska is de grootste en terzelfdertijd de dunst bevolkte staat van de Verenigde Staten. Ter vergelijking Belgie kan 55 x in Alaska. Er zijn buiten Anchorage, Palmer (?) en Fairbanks dan ook geen echte steden in het gedeelte van Alaska dat wij bezocht hebben. De andere namen op de kaart zijn niet veel meer dan een paar huizen, een benzinestation en een bank of twee en een paar winkeltjes en huizen op een kruispunt van twee “highways” en dat is het. Er is natuurlijk ook nog de hoofdstad van Alaska, Juneau. Juneau is met zijn 30’000 inwoners de derde grootste stad (na Anchorage en Fairbanks) en 10x kleiner dan Anchorage. Vraag ons niet waarom Juneau de hoofdstad is want Juneau is zelfs alleen maar met een boot of een vliegtuig te bereiken.

De conclusie is dat Alaska enorm veel troeven heeft. Alaska kan bezocht worden vanop een cruiseschip, maar heeft zoveel meer te bieden wanneer men de mogelijkheid en de moed heeft de staat rond te trekken om de natuur te laten inwerken. Met het weer moet men (zoals bij iedere reis) geluk hebben, maar het is in Alaska deel van de ervaring.

Tot slot, bedankt voor de vele, soms ondersteunende, soms grappige reacties die jullie doorzettingsvermogen bewijzen. We kunnen nog uren doorgaan en de honderden foto’s bekijken maar dat doen we best eens bij ons thuis. Bedankt.