We hebben, "dankzij" onze beslissing om vandaag niet te stappen, veel tijd vandaag en vertrekken dus maar rond 10 uur. Het regende vannacht, voor zover ik weet, niet en ook tijdens het eerste uur van de rit wil het maar niet regenen. Dat is niet goed voor onze besluitvorming om vandaag naar Anchorage door te rijden te justificeren maar, regen of geen regen, de uitzichten waarvoor we de staptochten zouden doen blijven afwezig. De rit naar Anchorage is relatief kort maar toch krijgen we periodes waarin onze gebeden verhoord worden (=regen) afgewisseld met droogte. Rond de middag, in Wasilla, piept er een schuchter zonnetje. De gevoelens zijn hierover gemengd. We zien graag een zonnetje maar hebben we misschien te impulsief beslist naar Anchorage te vertrekken?

Ondertussen zien we in Wasilla verkeer zoals we dat in Blanden ook zien: 5 auto’s die aan een verkeerslicht staan te wachten. Zo’n verkeersdrukte hebben we, buiten de allereerste dag in Anchorage, niet meegemaakt. Na Wasilla passeren we richtingaanwijzers die we de voorbije paar weken ook gepasseerd zijn zoals bijvoorbeeld Knik River of Hatcher Pass of, één die ik niet gauw zal vergeten, nl Reflection Lake. Zonder veel reflection duw ik het gaspedaal stevig in om de muggen geen enkele kans te geven, de loebassen. Om half één komen we aan in Anchorage. Nu hangen er weliswaar een paar onschuldige wolkenslierten tegen de bergen maar het algemene beeld is dat van een mooi zonnetje boven de stad.

We checken in de “Four Points by Sheraton” in en besluiten naar het nabijgelegen Visitor Center te gaan waar we wat aanbevelingen kunnen opdoen. Er wordt ons aangeraden om naar het Tony Knowles Park te wandelen. Ook het Anchorage Museum en het Aviation Museum worden op de to do list gezet.. We besloten het Tony Knowles Park eerst te bezoeken omdat het nu goed weer is en we niet weten hoe het morgen zal zijn. In dit park / deze lagoon zouden nu duizenden trekvogels die zich voorbereiden op de grote trek, te zien zijn. We zijn zoals jullie weten geen vogelologen maar veel vogels zien we niet. Ofwel zijn ze al vertrokken zonder het aan de madam van het Visitor Center te melden ofwel zijn ze bij een vorige etappe blijven plakken. Na deze vogeluitstap stappen we terug langs één van de betere buurten van Anchorage. Hier mooie en verzorgde huizen en tuinen en geen verdwaasd kijkende en onverzorgde verslaafden. Anchorage heeft duidelijk twee snelheden.

Na deze tocht door het betere Amerika reserveren we een tafeltje in een steakhouse en rijden we naar het Aviation Museum (= goede repetitie voor morgen want het museum ligt aan de Internationale luchthaven). Het museum bezit één relatief groot (Boeing 737) vliegtuig en vele (erg) kleine en oude toestellen. Sommige toestellen zijn zorgvuldig gerestaureerd maar anderen staan er nog tamelijk verloederd bij. Er is nog veel werk op de plank maar de historische context die gegeven wordt is altijd interessant.

Na dit bezoek maken we ons klaar voor het avondeten maar daar wacht ons een opeenstapeling van vergissingen: onze reservatie is blijkbaar niet in het systeem geraakt dus moeten we wachten, de bar heeft het zo druk dat de frisse pint die ik al sinds deze middag dacht verdiend te hebben op zich laat wachten, de ribeye die ik bestelde is een filet mignon geworden als dat voor mijn neus belandt. Kortom zowat alles loopt stroef maar het komt uiteindelijk allemaal in orde zodat mijn voorlaatste blog van deze reis kan gestart worden. Morgen rest ons nog het opvullen van de valies en de rugzak, een bezoek aan het Anchorage Museum (world class zeggen de Anchoragesanen zelf) en de terugblik op een memorabele reis.