In de proloog van de blog gaf ik aan dat het risico bestond dat de gastronomische reputatie van de streek het mogelijks zo nu en dan zou halen van mijn goede intenties om iedere dag een blog te schrijven en te posten. Dat is gisteren gebeurd. De aperitief, het eten en het drinken was zo lekker dat ik de moed niet kon opbrengen mijn dagelijks werkstukje aan cyberspace toe te vertrouwen. Ik zal dus nu een poging moeten doen om weer bij te benen.

De dag begon traditiegetrouw met een ontbijt om 8 uur. Deze keer was het een vrij uitgebreid buffet waarmee de inwendige mens voorbereid werd op de dagtaak die we rond 9 uur onder een mooi zonnetje aanvatten. Ondanks het feit dat het zonnetje present tekende was het toch vrij frisjes en dus kwamen de jasjes van pas.

We rijden door Tours om langs de oevers van de Loire langs een erg gevarieerd parcours verder westwaarts te rijden. Zoals we al dikwijls mogen ervaren hebben rijden we nu eens op een jaagpad naast de rivier, dan weer een paar honderd meter van het water weg maar vrijwel altijd op een zeer goed bereidbare ondergrond zonder enig verkeer van belang.

Om 11 uur komen we in Villandry aan. We zijn niet van plan het kasteel te bezoeken maar hopen een glimps van de tuinen van het kasteel te kunnen bewonderen. Dit is niet het geval omdat ook hier hagen, muren en afsluitingen vakkundig opgesteld zijn om “niet betalende langeafstandskijkers” te weren. Het zonnetje heeft ondertussen de lucht zodanig weten op te warmen dat het jasje achterwege kan gelaten worden voordat we de weg naar Langeais verder zetten. Rond half twaalf rijden we de brug naar de rechteroever over zodat we wat in het charmante stadje kunnen rondlopen. Er is natuurlijk hier ook een kasteel dat we alleen uitwendig bezoeken maar er is ook een terrasje dat tegen de kerkmuur aanschurkt waardoor we in de zon en uit de wind zitten. Waar kerken allemaal goed voor zijn. We besluiten hier ook wat te eten (dat kan alleen binnen). Het middagmaal wordt door bepaalde elementen van het gezelschap afgerond met een ile flottante die naar het schijnt overheerlijk is.

Rond 2 uur is het dan tijd om de stalen rossen weer te bestijgen om richting Rigny Ussé te trekken. Dit kasteel dat tegen de heuvel gebouwd werd heeft, naar het schijnt, model gestaan voor het kasteel van Doornroosje in de Disney film. Opnieuw beperken we ons tot een uitwendig bezoek en maken we ons op voor het laatste bezoek van de dag, namelijk een bezoek aan le Chateau de la Grille. Het opmaken voor het laatste bezoek verloopt niet zonder slag of stoot omdat nu de achterband van Anne lek blijkt te zijn. Het gaatje moet opnieuw vrij klein zijn want een paar stevige pompstoten later is de fiets weer berijdbaar. We moeten wel de heuvelrug, die de vallei van de Loire van die van de Vienne scheidt, over. Die heuvelrug is steviger dan verwacht want tamelijk steil en tamelijk lang. Onze arbeid wordt echter beloond. Ten eerste door een vrij lange afdaling en ten tweede door het bezoek aan de laatste chateau van de dag. Wat de andere leden van het gezelschap niet weten is dat deze chateau een wijn chateau is en dat ik een proeverij vast gelegd heb. Iedereen lijkt tevreden met deze variatie op het thema “chateau” zeker na het proeven van de 7^de soort wijn (1 rosé, 4 rode en 2 witte). We kunnen ons zoveel proeven laten welgevallen omdat de dame van de chateau ons verzekert dat het vandaar tot in Chinon altijd bergaf gaat. Net voor we Chinon binnenrijden zien we een fietsenmaker die de band van Anne met een spuitbus weet te repareren. Nu kunnen we ons voorbereiden op de avond. We besluiten een tafel te reserveren in een restaurant dat aangeraden werd door de dame van Ch. De la Grille nl. de Oceanic. Het is echter nog te vroeg en we hebben dus geen andere mogelijkheid dan eerst op een terrasje een fles rosé als aperitief te consumeren. De Océanic doet zijn naam alle eer aan door quasi uitsluitend visgerechten aan te bieden … en hoe. Alles is werkelijk overheerlijk (de asperges, de kalfszwezerikken met lagoestines, de tonijn steak … ) en de wijnen die erbij geserveerd worden. We sluiten de avond af met een kaasbord waarbij ons de keuze gelaten wordt tussen een 15-tal uiteenlopende soorten. Daarbij een Chinon van de allerhoogste plank maakt het geheel “af”. Ik denk dat Erik hiermee overtuigd is dat er ook in Chinon zeer lekkere wijn gemaakt wordt.

Allemaal mooi en wel maar dit resulteert in een zeer lage graad van motivatie om de blog nog direct te schrijven waardoor ik nu driftig moet zitten tokkelen.

Beste groeten en nu moet ik me op de blog van vandaag storten