Het lijkt alsof we veel geluk hebben (gedenk: men moet niet schoon zijn om geluk te hebben) want het zonnetje begint al over de bergen te piepen wanneer we ons opmaken om rond 7:00 op de pier klaar te staan. We pikken de klaargemaakte ontbijten op uit een frigo en rijden naar de pier waar al een aantal auto’s en mobile homes staan aan te schuiven. De veerboot is vrij klein maar toch iets groter dan die in Urnes want nu kunnen toch 4 mobile homes en 4 auto’s een plaatsje vinden. Dit zouden waarschijnlijk 10 à 12 Fiatjes 500 kunnen zijn. Opnieuw moeten we achterwaarts aan boord gaan, want de boot heeft maar één kant voor het aan en van boord te gaan en bij het ontschepen wil men met allerlei gemanoeuvreer geen tijd verliezen. Om 7:20 vertrekken we. Het weer is fantastisch. Een blauwe hemel met een zonnetje dat meer en meer in de vallei begint te schijnen. Op de boeg is het echter veel te koud en dus verhuizen we naar het achterdek waar er veel minder wind is. Door al dit rondgeloop missen we het zicht op de Kjerag bolten = de kloof met de rots (= bolten) erin. Die was, zo wordt ons gezegd, maar een tiental seconden zichtbaar. Jammer dat we dit gemist hebben. We zullen de volgende keer vroeger beginnen opletten. Een halfuurtje later moeten we weer opletten want dan varen we onder de Preekstoel. Die missen we niet en het zicht vanop het water is ook spectaculair, maar erop staan is toch nog een heel ander gevoel (ook omdat men er een inspanning voor moeten doen heeft). Onze conclusie: het was een goed idee deze ferry te nemen (i.p.v. de 26 haarspeldbochten en het maanlandschap te herdoen). We schatten deze tocht zelfs hoger in dan de tocht door de Naeroyfjord. Om 8:40 komen we in Lauvvik aan waar we de terugrit naar Kristiansand aanvatten.

De GPS madam voorspelt een aankomst in Kristiansand rond 1 uur maar ik ben zeker dat we daar, vrij risicoloos, wat kunnen van af prutsen. Op een bepaald moment zien we een heel pak auto’s op een parking in de andere verkeersrichting. Dat is toch wel een beetje speciaal zeker wanneer we tussen de auto’s een paar personen in een geel fluo jasje zien lopen. Zou dit een snelheidscontrole zijn? En ja hoor, een kilometer verder staat een politie auto met laser apparatuur. Dit is de eerste keer sinds we in Noorwegen zijn dat we een snelheidscontrole zien. We hopen dat er geen geweest zijn die we niet gezien hebben. Het grote probleem van de snelheid in Noorwegen is dat we niet weten hoe snel we mogen rijden. Er staat iedere keer wel een bord dat men sneller dan 60 mag rijden maar wij weten niet hoeveel meer we dan mogen. Is het 70, 80, 90 of 506 km/uur? Ondanks het (tijdelijke) remmend effect van deze politiecontrole komen we toch al om 12 uur in Kristiansand toe. Haha, Madame GSM, dat hebben we weer goed gedaan (hopen we). We hebben op die manier nog 1.5 uur om Kristiansand te verkennen.

Volgens de Michelin zijn een paar houten gebouwen, de kathedraal en het Kulturhus de highlights van het stadje. We hebben al veel houten gebouwen gezien en dus kan dit als gedaan bestempeld worden. We specialiseren ons in staafkerken dus kunnen we ook de kathedraal overslaan. Daarom gaan we rechtstreeks (zodra we weten waar we naartoe moeten) naar het Kulturhus. Het is een mooi gebouw met een glazen front dat op de haven uitgeeft en met veel hout binnenin. We lopen wat rond in het gebouw waarbij we een repetitie van Gregory Porter in één zaal en een repetitie voor Don Giovanni in een andere zaal zien. Hierbij maken we kennis met een Franse technieker die hier al 35 jaar woont en waarschijnlijk blij is eens weer wat Frans te kunnen spreken. Hij doet zijn (en zijn vader’s) levensverhaal, vertelt hoe de moslims in Frankrijk benadeeld worden, hoe het ontwerp van de Finse architect de competitie voor dit gebouw won, hoe hij geweend heeft bij het overlijden van koning Boudewijn en waarom hij zo van Jacques Brel houdt. Kortom mochten we meer tijd gehad hebben dan waren we de Wikipedia van Kristiansand geworden.

Om 2 uur gaan we aan boord en we zijn nog net op tijd om twee stoeltjes op het zonnedek te bemachtigen. We spenderen het grootste deel van de namiddag daar met het lezen van een boek (ja, zelfs ik). Niets doen mag ook wel eens …. zeer sporadisch … en noodgedwongen. Na het diner buffet is de blog aan de beurt en daarna gaan we vandaag iets vroeger slapen want het was vroeg (voor gepensioneerden) deze morgen.

Het verslag van dag 24 is zeer kort, omdat alles zonder veel verwikkelingen afgelopen is. Gertrude heeft minder goed geslapen omwille van de boot- en ander lawaai. Ik daarentegen heb zeer goed geslapen (dat zou met een gerust geweten kunnen te maken hebben, maar zeker ben ik niet). Na het stillaan traditioneel ontbijtbuffet dat we met zicht op Eemshaven verorberen halen we de valiesjes op en vertrekken, rond 10 uur) netjes georganiseerd van de boot. De rit door Nederland verloopt zonder vertragingen en onze eerste echte file van de hele reis (de file bij het vertrek in Bertem en de file richting Bergen omwille van het accident niet te na gesproken) krijgen we op de ring van Antwerpen voorgeschoteld. Na 3 weken in het buitenland rijden valt de ongedisciplineerde rijstijl in België op. Quasi iedereen rijdt te snel en dan zitten er een aantal chauffeurs tussen die duidelijk minder dan de maximum snelheid rijden waardoor het verkeer veel onregelmatiger verloopt. Ik zou eens de ongevallen statistieken van Noorwegen t.o.v. België moeten vergelijken. Ik denk echter dat ze in Noorwegen duidelijk beter zijn ondanks de moeilijker rijomstandigheden (bergen, smalle wegen, tunnels, geen verlichting, enz.). Die betere statistieken zijn volgens ons niet alleen het resultaat van de lagere maximum snelheden (die gehandhaafd worden) maar ook aan de homogenere snelheid waarmee het verkeer zich daar voortbeweegt.

Na een tussenstop in Gentbrugge rijden we op ons gemakje naar huis, waar we rond half zes en 5710 km na ons vertrek meer dan 3 weken geleden aankomen. Het is een zeer mooie reis geweest die we ons, als het een beetje meezit met het geheugen, nog lang zullen herinneren. We hebben we wel wat honger en het aanbod van Els om samen met haar gezin iets te eten in de 500 komt dan ook gelegen. Het is goed de (klein)kinderen na bijna een maand terug te zien.

Ziezo dat is het voor de laatste en voorlaatste dag. Een epiloog komt nog, maar daarvoor moet alles eerst nog wat bezinken.

Tot spoedig.