Wat ik me eerst afvraag deze morgen is of ik pijn heb waar mijn dijspieren vermoedelijk zitten. Dat blijkt goed mee te vallen. Mijn rug daarentegen is een andere kwestie. Gisteren na de wandeling had ik al serieus last van mijn rug en gisteravond plots allerlei oefeningetjes doen die door de jaren heen aangebracht werden door vrienden, kinesisten, fysische geneesheren en osteopaten is natuurlijk veel te laat. Ik heb de laatste paar maanden die oefeningen niet gedaan omdat de rug min of meer OK was en de gevolgen laten zich nu voelen. De val een paar weken geleden deed geen deugd maar was geen excuus om de oefeningen achterwege te laten. Dat blijkt nu meer dan duidelijk. Ik kan deze ochtend maar met moeite een valiesje opheffen dus dringt het cancelen van de staptocht naar de Kjeragbolten (die 50% verder en zeker lastiger qua beklimming is dan de Preekstoel) zich op. Met pijn in het hart moet ik toegeven dat Gertrude het gisteren al (zij het nietszeggend) bij het rechte eind had. Jammer dat ze deze blog ook leest :-(

Het annuleren van de wandeltocht heeft een serieuze impact. Oorspronkelijk moesten we vroeg vertrekken om zo snel mogelijk aan de voet van de wandeling te zijn. Nu hebben we plots een zee van tijd. Die zee van tijd is welkom omdat er eerst nog veel mist moet optrekken en omdat de rit naar Lysebotn waar we vannacht verblijven niet makkelijk te plannen blijkt, vooral omdat de madam van de GPS geen van alle dorpjes onderweg lijkt te kennen. Ze heeft zelfs geen weet van de vertrek- en aankomstplaatsen van de ferry. Dan maar voortgaan op de bordjes langs de weg. Maar die zijn ook niet altijd even éénduidig. We volgen dus gewoon de bordjes naar de ferry (zoals Google maps het toonde toen ik de reis uitstippelde) en vragen aan 3 man die aan de pier zitten te wachten wat zij zouden aanraden. Zij wijzen naar een ferry aan de overkant van de fjord, maar die vaart maar om 14:00 en is bovendien al volgeboekt omdat hij maar een 6-tal auto’s (Fiat 500’s ???) kan meenemen. Anderzijds zeggen ze dat we de ferry naar Lauvvik van binnen 5 minuten kunnen nemen om dan daarna de scenic route naar Lysebotn te nemen. Dat was het oorspronkelijke plan en dus beslissen we dat te doen. Eens te meer wordt de gevoeligheid van de moderne mens aan de (on)beschikbaarheid van het Internet blootgelegd. Met roaming hadden we Google Maps kunnen consulteren, nu hebben we ons moeten baseren op verwarrende wegsignalisatie, niet voldoende gedetailleerde kaarten en een humeurige GPS madam.

Ondertussen is een verbeten strijd tussen de zon en de mist aan de gang. Het is duidelijk dat de zon uiteindelijk zal winnen maar het duurt toch tot 11 uur vooraleer de laatste mistslierten opgelost zijn. Ondertussen zijn we goed gevorderd op de scenic route. Die heeft ons in een waar maanlandschap gebracht, maar dan wel een maanlandschap dat vol staat met grote en kleine cairns. Dit is decoratief maar volledig in strijd met de oorspronkelijke bedoeling van cairns, nl de weg aanduiden. Wie kan tussen al deze cairns nog zijn weg vinden? Verder door het maanlandschap passeren we uiteindelijk pas om 13:00 aan de parking aan de start van de Kjerag tocht. Ik ben niet van gedacht veranderd maar nu nog aan de tocht beginnen zou echt gekkenwerk zijn.

We rijden dus verder naar beneden (= 0 m boven de zee want Lysebotn ligt aan de Lysefjord = aan zee) langs de weg die uitsluitend gemaakt werd om een waterkrachtcentrale te bouwen en te onderhouden. Die weg werd pas in 1984 geopend en heeft maar liefst 26 haarspeldbochten (ééntje is zelfs verborgen in een 1.2 km lange tunnel). Dat is meer dan de 21 van Alpe d’Huez maar nog beduidend minder dan de 48 van de Stelvio pas. In Lysebotn is er een klein informatiecentrum. We springen eens binnen om onze mogelijkheden, na mijn opgave voor de Kjeragwandeling, te bespreken. Het blijkt een erg behulpzame Nederlander te zijn die ons te woord staat. Hij raadt een makkelijke wandeling aan het einde van de vallei voor deze namiddag aan en kijkt na of we morgenvroeg (= echt vroeg = 7:00) nog een plaatsje op de ferry naar Lauvvik kunnen reserveren. Er is enige aarzeling bij de troepen omdat 7:00 echt vroeg is, omdat we vrezen dat er misschien weer mist zal zijn, omdat we op tijd in Kristiansand moeten zijn, enz. maar uiteindelijk beslissen we te doen wat de brave borst voorstelt, dus regelt hij alles (met uitzondering van de betaling) voor ons.

We kunnen pas om 3 uur inchecken dus doen we eerst de “makkelijke” wandeling aan het eind van de vallei. De aanloop is idd makkelijk want gaat door een weide, maar nadien moeten we de bedding van een bergrivier volgen waarbij we continu van de ene op de andere steen moeten stappen. Het pad is op bepaalde plaatsen totaal onvindbaar, ondanks de Garmin en het kaartje dat we meekregen. Het grote probleem is dat dit pad totaal in onbruik geraakt is. Ik denk dat de laatste persoon die hier passeerde nog uitsluitend Neanderthaler DNA in zich had. Uiteindelijk hebben we een wandeling van een viertal km op de teller en zijn we tevreden dat we toch iets gedaan hebben ter compensatie van de afgelaste Kjerag. Nadien rijden we naar een uitzichtpunt dat door onze behulpzame Nederlander aangeraden werd. We vinden het punt maar niet het uitzicht en dus keren we terug naar onze overnachtingsplaats waar we inchecken en de lokale bierindustrie steunen. We bestellen ook een ontbijtpakket voor morgen want het ontbijt wordt pas vanaf 7:00 geserveerd.

Nu nog hopen dat de zichtbaarheid morgen op de ferry van Lysebotn naar Lauvvik goed is zodat we de Kjeragbolten en de Preekstoel vanop het water zien. Een mooi (hopelijk en zeker veel makkelijker) alternatief voor respectievelijk 10 en 4 uur stappen.