Een eerste piep door het venster (rond 8 uur omdat we er een erezaak van maken geen wekker te zetten) leert dat het weer er redelijk goed uitziet. Het zonnetje zit al uit en er zijn alleen wat sluierwolken te bespeuren. We zijn vandaag niet gehaast omdat we deze morgen een bezoek van Bergen gepland hebben. We brengen eerst de valiezen naar de auto en beginnen dan aan de stadswandeling die ik op de Garmin gezet heb. Die wandeling brengt ons langs de highlights van de stad. Bergen is een hanzestad (zoals ook Brugge, Hamburg, enz.) geweest door de handel in … hoe kan het anders? … stokvis. De rijkdom van de stad is duidelijk zichtbaar in de middeleeuwse huizenrij aan de kade (Brygge) en de vele oude huisjes in het historisch stadsgedeelte. Buiten dit is er nog een vesting en een kathedraal en een paar andere kerken maar niets om over naar huis te schrijven … in een blog bijvoorbeeld.

Rond de middag besluiten we dat het welletjes geweest is en dat we de neus van de auto richting Sand (onze volgende overnachtingsplaats) gaan sturen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan omdat we ons door de madam van de GPS in de luren laten leggen. Gertrude heeft het hotel van deze avond geprogrammeerd en de madam doet zonder tegenpruttelen wat haar gevraagd wordt: ons zo efficiënt mogelijk begeleiden naar ons doel. Wanneer Gertrude de scenic route die we willen doen als tussenbestemming aangeeft, blijkt dat we het grootste stuk van de weg dat we al gedaan hebben moeten terugrijden. Eens we goed op weg naar Torvigbykt, waar de veer ons naar Jongdal zal brengen, zijn is de ergernis met de madam over. Deze ferry vaart maar éénmaal per uur dus is het belangrijk dat we dit stuk weg juist timen en dat lukt wonderwel. We komen een 25 minuten te vroeg aan wat ons net de tijd laat om de picknick op te peuzelen.

In Jongdal laten we ons niet verschalken door de GPS madam. Hier opnieuw wil ze ons zo efficiënt mogelijk naar onze overnachtingsplaats, sturen maar wij willen weer een scenic route langs de westelijke zijde van de Zuidfjord (= één van de 3 armen van de Hardangerfjord) doen. Deze route is zeer mooi en op bepaalde plaatsen ook erg smal. Het één gaat niet zonder het ander lijkt het. Gelukkig is er niet veel verkeer. Dit is trouwens een algemene opmerking: men ziet zeer weinig mensen buiten. Er zijn natuurlijk maar een goede 5 miljoen Noren en die wonen in een zeer groot land (tweede dunst bevolkte land van Europa na IJsland) en dan nog geconcentreerd in een paar “grote” steden zoals Oslo, Trondheim en Bergen … maar toch. Men zou toch verwachten zo nu en dan iemand te zien. Misschien zijn de Noren erg introvert en gewoon van ’s winters hoofdzakelijk binnen te leven. Het toeristisch seizoen is natuurlijk (na 15 augustus) ook over. Dat speelt ook een rol. De scenic route, die we nu genomen hebben, leidt ons door de fruitschuur van Noorwegen. Vooral de boomgaarden met kleine erg rode appeltjes vallen op maar er zijn ook andere appel variëteiten en heel wat kerselaars en pruimelaars.

Rond 7 uur checken we in ons hotel in Sand in. Daar wacht ons het trieste nieuws dat tante Ciele net niet haar honderdste verjaardag gehaald heeft. Totaal onverwacht komt het nieuws niet aangezien haar toestand de laatste weken erg achteruit begon te gaan, maar toch een domper. We zijn de laatste paar maand al een paar keer met verlies in de familie en vriendenkring geconfronteerd geworden, maar met tante Ciele is nu een hele generatie definitief afgesloten.