Normaal neem ik de draad iets later (= ’s ochtends van de volgende dag) dan vandaag (= ’s avonds van de vorige dag) op. Deze keer moet ik terug naar gisterenavond. De uitleg is dat Gertrude dacht gezien te hebben dat de Europese match van de Gantoise op VTM uitgezonden werd. Als ik die wou zien zou ik dus het schrijven van de blog moeten opofferen want we zouden pas tegen half acht van de Hurtigruten ontscheept zijn en dan moesten we nog een kleine 2 uur naar Sorvagen rijden. Bijkomend probleem was dat we ook nog ergens onderweg moesten eten omdat de meeste chefs (niet alleen in Noorwegen) er om 9 uur de brui aan geven. We zijn dus, na zonder kleerscheuren of blutsen in Stamsund van de MS Nordlys gereden te zijn, in Ramberg (halverwege Stamsund en Sorvagen) erg lekkere koolvis gaan eten. Alles verliep vlotjes. Zelfs het vinden, zonder veel hulp van de GPS, van onze overnachtingsplaats (Planet Lofoten basecamp) loopt van een leien dakje. We zijn om half tien op onze kamer via een systeem van self check in en ik kan de Slingbox zonder probleem aan de praat krijgen, maar … wat blijkt? De match van de Gantoise wordt niet uitgezonden (wel Antwerp) en … later op de avond … nog (veel) erger: de Gantoise verliest met 0 – 2 tegen een bende prutsers van Cyprus. Het is Godgeklaagd maar we kunnen er toch onze slaap niet voor laten.

Dat doen we dan ook niet. We slapen beiden zeer goed tot half acht want dan is het tijd om te gaan ontbijten. Onze kamer heeft een eigen keukentje maar wij houden ons liever niet bezig met inkopen doen en steeds meer en meer spullen inpakken en meesleuren (of spullen weggooien) dus gaan we naar de nabijgelegen “The Tide” waar ontbijt geserveerd wordt. Na het uitgebreide ontbijtbuffet en een gedetailleerde uitleg over alle bezienswaardigheden in de buurt (op een gedetailleerde kaart die we meekrijgen) door de Poolse kelnerin zijn we er klaar voor. Het weer is volledig opgeklaard en er staat een mooi zonnetje om ons te begeleiden naar A (op de iPad weet ik het bolletje (°) boven de A te plaatsen maar op een PC niet dus zult ge het bolletje moeten inbeelden). A is het laatste dorpje langs deze kant van de Lofoten archipel. De natuur op de Lofoten is spectaculair. We hebben nu al spijt dat we hier maar 2.5 dagen zullen zijn. Gisteravond was de rit van Stamsund naar Sorvagen trouwens ook erg mooi, omdat de ondergaande zon nog wat extra kleur aan de ruige natuur gaf. Jammer genoeg zijn we dan niet kunnen stoppen om een paar foto’s te nemen omdat alle stopplaatsen bezet waren met campers die aan het wild kamperen waren. Wild kamperen is hier toegelaten maar het kamperen is in mijn opinie nu zo wild geworden, dat het niet meer wild is, omdat iedereen zij aan zij geparkeerd staat.

Van A rijden we dan naar Reine. Hiervan wist ik dat daar een zeer mooie wandeling is (Reinebringen). Deze wandeling kunnen we echter niet doen omdat het veel te veel tijd zou kosten. Ik had gehoopt een deel van de tocht te doen om toch een beetje het beeld van de foto’s te kunnen zien maar onze Poolse kelnerin / gids wist ons te vertellen dat men tot helemaal boven moet vooraleer men iets te zien krijgt. Jammer, maar beter zo dan tot halverwege te stappen en dan onverrichterzake te moeten terugkeren. Na Reine rijden we naar het witte zandstrand van Ramberg. Men zou zich in de Caraïben wanen mocht men alleen naar het zand kijken. De temperaturen zijn dan wel niet Caraïbisch maar het kwik is ondertussen (middag) toch al van 13 tot 18 °C gestegen. Het witte zand is afkomstig van de erosie van de afgestorven koud water koralen die hier diep onder water, voor de kust van Noorwegen leven. Na Reine verlaten we de “Europaweg” (die amper twee auto’s laat kruisen) om naar Nusfjord te rijden. Dit is een oud vissersdorpje in een smalle fjord dat volledig heropgebouwd is en er UNESCO werelderfgoed status mee verdiend heeft. Vervolgens keren we terug naar de E 10 om richting Uklaveit en Hauklang te rijden. Daar zijn weer witte zandstranden, maar niemand waagt zich verder dan tot de enkels in het water. Daarna maken we weer een ander ommetje van de E 10, deze keer om tot in Eggum te rijden. Daar zou namelijk een mooi kunstwerk moeten staan. Wanneer we al 10 km op een smal asfalt wegje gereden hebben, verandert de weg in een grintweg om uiteindelijk dood te lopen op een parking. Vandaar is het nog een km of twee stappen en dat kunnen we ons niet veroorloven … dus keren we op onze wielen terug.

Een beetje voorbij de brug van Gimsoystraum staat een kunstwerk van een Amerikaans artiest Dan Graham. Een Noor die ik de weg naar het kunstwerk vraag, noemt het kunstwerk een douche cabine maar wel een erg kostelijke. Ik vind daarentegen het werk erg geslaagd en met de prijs die de Noren tegenwoordig voor hun gas krijgen, kunnen ze zich wel een erg kostelijke douche cabine veroorloven. Na wat foto’s van reflecties trachten te nemen, zetten we de weg voort naar de voorlaatste stopplaats = Henningsvaer. Dit zou een hip plaatsje moeten zijn. Hip in de reisgidsen staat meestal voor straatjes vol met souvenirwinkeltjes. Dat is hier niet anders en dus houden we het vrij vlug voor bekeken en zetten nu, zonder verder oponthoud, koers naar Lodingen waar we zullen overnachten. Als we de GPS mogen geloven zullen we daar rond 7 uur toekomen. Dat is een schappelijk uur en als we om 6:30 aan de receptie staan is dat nog veel schappelijker … al is dat volgens Gertrude een bewijs dat ik te snel gereden heb … wat natuurlijk onmogelijk is.

Vooraleer we voor het avondeten aan tafel gaan moeten we nog naar een klein grootwarenhuis dichtbij om wat inkopen voor morgenvroeg te doen. Het “hotel” zorgt namelijk niet voor een ontbijt. Er staat wel een waterkoker en thee en koffiezakjes en er is ook een frigootje op de kamer. Dat zou dus OK moeten zijn en dus kunnen we met een gerust hart aan tafel gaan. Er staat stokvis op het menu dus vraag ik … of het lekker is … of er graten in zitten …. hoe hij klaargemaakt wordt …. . Ik begrijp de bereidingswijze niet volledig maar laat me toch overtuigen. Gertrude neemt een confit de canard waardoor er in het slechtste geval een Plan B mogelijk is. De stokvis is echter uiterst lekker, romig, zout, met spekjes en gratin dauphinois en met broccoli en worteltjes om voor de gezondheid te zorgen. In één woord een goede keuze. Nu nog de blog en een zeer mooie dag zit er weer eens op.

Slaapwel