We piepen deze morgen eens buiten en zien dat alles nat is maar dat het niet meer regent. Laat ons hopen dat het zo blijft. Deze morgen moeten we aan boord gaan van de MS Nordlys (Hurtigruten) die ons in 3 dagen (2 nachten) naar de Lofoten zal brengen. Hurtigruten is een maatschappij die naast de Noorse kust express (en allerlei variaties hierop) ook “expeditie-achtige” reizen wereldwijd b.v. ook in Antarctica aanbiedt. De maatschappij is 130 jaar geleden ontstaan als een logistieke maatschappij en een post bedrijf om allerlei spullen van de ene naar de andere plaats aan de Noorse kust te brengen. Misschien is dat nog eens een idee voor Bpost. Nu levert Hurtigruten nog altijd spullen af maar door het groeiende toerisme is het toeristische aspect veel en veel belangrijker geworden. Onze MS Nordlys is gisteren in Bergen vertrokken en vaart in 6 dagen tot in Kirkenes (= Poetin’s achterdeur). Wij stonden deze morgen (rijkelijk vroeg omdat we niet wisten hoeveel tijd we daar op voorhand moesten zijn) in Alesund klaar om aan boord te gaan en wij zullen in Stamsund op de Lofoten ontschepen. Dat we onze auto meenemen lijkt tamelijk ongebruikelijk. Er zijn trouwens maar 20 parkeerplaatsen op het schip dat toch 590 passagiers kan huisvesten (er zijn er nu iets minder dan 400). Dat laat zich voelen. Het schip voelt helemaal niet druk aan. We kunnen zitten waar en wanneer we willen, de crew lijkt altijd tijd te hebben, enz. Aangenaam in één woord. In het hotel weet men niet waar we met de auto moeten wachten en ook aan de kade lijken geen voorzieningen om auto’s te laten aanschuiven te bestaan. Dat wijst erop dat reizen met de Hurtigruten en de auto tamelijk ongebruikelijk is. Gelukkig lopen we een Nederlandse arbeider van Hurtigruten tegen het lijf die ons zegt dat we gewoon aan een hek naar de kade moeten wachten (als enige auto) tot de boot er is. Hij zingt nog net niet: “Bootje komt zo, bootje komt zo”.

Wanneer het bootje komt wordt één pallet afgeladen en wordt een mobilhome met een lift naar een poort in de flank van de boot gebracht. Na de mobilhome is het al onze beurt om in de lift te gaan. Beneden laten we de sleutels achter bij de verantwoordelijke die de auto’s (die mogelijks nog moeten komen, want we zijn nog de enigen) zo parkeert dat ze makkelijk bij de lift geraken wanneer ze op hun bestemming aankomen Eens op de boot verloopt alles erg vlotjes (op uitzondering van het feit dat onze kajuit nog niet opgemaakt is). We eten een Lu koekje omdat kort na ons vertrek uit Alesund een presentatie over welke uitstappen deze namiddag en morgen kunnen en een andere presentatie over hoe fjorden gevormd worden. Na die presentaties volgt dan nog een introductie tot lokaal eten. De introductie bestaat uit het serveren van crackers met zure room op gedroogde lamsbout met gesnipperde ui. Ik vind het erg lekker maar heb moeite de hapjes geen happen te noemen. Met andere woorden een grote mond hebben is een duidelijk voordeel bij deze degustatie van de lokale gastronomie.

Na dit alles willen we de inwendige mens nog een beetje verder versterken door in één van de restaurants een roze garnalen salade te bestellen. Ik vraag één salade met twee borden en we krijgen idd twee borden maar beiden lijken een immense lading roze garnalen te torsen. Het ziet er lekker uit dus besluiten we niet uit te vissen of dit één of twee salades zijn. We zullen ons organisme laten beslissen wat het best aanvangt met de aangeboden calorieën. Ondertussen zijn we in de Geiranger fjord gevaren. Dit is niet op de rechtstreekse weg naar het noorden maar een uitstapje dat “gratis” aangeboden wordt aan de mensen die op dinsdagmorgen in Alesund aan boord komen. De bergen rond de Geiranger fjord zijn impressionant en het weer is nog steeds droog, kalm en redelijk warm … voor Noorwegen. Geen klachten van dat front dus. We krijgen uitleg over de bergen, de mineralen die hier gevonden worden, de boerderijen die nu omgevormd zijn tot toeristenverblijfplaatsen, de watervallen, enz. en zien het hotel waarin we binnen anderhalve week, wanneer we met auto terug zuidwaarts rijden, gaan overnachten. Het ziet er goed uit en door tweemaal naar Geiranger te komen verdubbelen we onze kans op schitterend weer.

Na een korte pauze (om een aantal passagiers te laten ontschepen en om het appartementsgebouw dat de MSC Grandioso toch wel is te “bewonderen”) keert ons dwergschipje (6300 passagiers t.o.v. 590 passagiers) op haar stappen terug om rond 8 uur terug in Alesund te zijn. Daar gaan weer een paar passagiers van boord en komen er een aantal verse aan boord. Ondertussen hebben wij ons 3 gangen menu achter de kiezen. Het is allemaal mooi gepresenteerd en heeft het voordeel dat het niet zo overdadig als een buffet is. Niet erg moe maar toch voldaan kunnen we de avond eindigen met het schrijven van deze blog, het nuttigen van een frisse pint en het hopen op min of meer normale ledematen.

Voor nu, slaapwel