Vandaag is het in essentie een verbindingsetappe. Na de staptocht van gisteren is het kwestie om op ons gemakje (met de Noorse snelheidsbeperkingen en hun bijhorende snelheidsmeters is dat geen probleem) tot in Alesund te geraken waar we morgenvoormiddag de Hurtigruten richting Lofoten nemen. Rond 8 uur rollen we uit ons bed. Hierbij kan ik vaststellen dat ik geen blaren op mijn voeten heb maar dat ik wel serieus stijve benen heb. En dan te bedenken dat dat morgen nog slechter zal zijn. Gelukkig zullen we dan op de boot zitten. Een eerste blik buiten maakt duidelijk dat de blauwe lucht (we hopen tijdelijk) verleden tijd is. Het heeft blijkbaar zelfs een beetje geregend maar noch Gertrude noch ik heeft iets gehoord. Ik had waarschijnlijk zelfs de zondvloed niet gehoord. We maken ons op ons gemakje klaar. Bij het ontbijt proberen we 3 soorten bruine kaas die eruit ziet als bevroren choco en waarvan dunne plakjes met de kaasschaaf afgesneden worden. Blijkbaar wordt deze kaas op basis van geitenmelk gemaakt. Hij smaakt, afhankelijk van hoe donker hij ziet min of meer uitgesproken naar karamel. Niet slecht. Na het ontbijt worden de valiezen gepakt en wordt de laatste hand gelegd aan de blog die dan gepost kan worden.

Om kwart na 10 vertrekken we. Het miezert nog een beetje maar het zicht van de omringende bergen is al met al nog redelijk goed. Het is 13 °C dus niet echt goed maar ook niet echt slecht …. voor Noorwegen. Naarmate we aan de 318 km, die onze tocht vandaag lang is, knabbelen, wordt het weer beter en komt de zon zo nu en dan eens piepen. Iedere keer dat dat gebeurt klimt de temperatuur boven de 20 °C. Daar kunnen we mee leven. Rond half één vinden we een geschikt plaatsje met bankjes en tafeltjes aan de oever van een rivier voor de picknick.

We rijden ook door het stadje Dombas. Het lijkt een vrij belangrijk stadje te zijn want er zijn maar liefst vier benzine stations. We kijken goed rond in Dombas maar we zien geen tanks die met een “Z” gemarkeerd zijn. Ook Poetin is nergens te bespeuren wel lijkt het erop dat Christo uit den dode is opgestaan want de kerk van Dombas is volledig ingepakt. Verder in de richting van Alesund rijden we door een vallei die veel nauwer is dan de valleien die we tot nu gezien hebben. Misschien was hier minder gletsjer erosie. Een groot aantal watervallen siert de steile, en enigszins dreigende wanden van de vallei. Door die dreiging worden hier in Noorwegen al vlug de trollen ten tonele gevoerd en is er de Trollveggen en een Trollveggen info centrum.

Om 4 uur zijn we in Alesund. We nemen diesel zodat we voor de volgende 11 à 1200 km gerust zijn, we checken in en maken ons klaar om een stapje in … Alesund te zetten. Ik heb op de GPS een stadswandeling van een zestal km gezet. Deze stadsverkenning start met de beklimming van een trap met 418 trappen. Op het moment dat ik die wandeling op de GPS zette zag ik daar geen graten in. Nu is het echter een marteling voor mijn stramme benen. Niet getreurd echter, want na de trappen mogen we naar een visrestaurant en daar wacht een frisse pint van de brouwerij van Geiranger op me. Ik kon ook voor de goedkopere Heineken gaan maar dat kon ik niet over mijn hart krijgen. Mijn Geiranger kost 113 NOK of ongeveer 11 Euro voor een 33 cl pint. Gelukkig drinkt Gertrude water en dat komt gratis in een 1 l karaf. Op die manier wordt onze financiële situatie toch nog overeind gehouden.

Na het avondmaal zetten we onze wandeling door het oude stadsgedeelte van Alesund verder en trachten uit te zoeken waar we morgenvroeg moeten zijn om de auto en onszelf op de Hurtigruten te krijgen. Buiten een bordje met de vermelding Hurtigruten vinden we niets. We komen rond 8 uur terug in het hotel, waar we wat we de volgende twee dagen nodig hebben in de twee kleine valiesjes steken. De rest mag in de auto blijven. Nu nog de blog laten censureren en posten en we zijn weer aan het einde van een mooie dag.