Gertrude heeft maar zo en zo geslapen maar ik heb zeer goed geslapen waardoor het gemiddelde toch nog zeer degelijk is. We zijn rond 7 uur opgestaan zodat we relax van het ontbijtbuffet zouden kunnen genieten. Zoals altijd is een buffet altijd zo verlokkelijk dat men steevast te veel eet. Enfin dat zullen we er in de komende weken wel weer afstappen … hopen we. Om half tien moet de kajuit vrijgemaakt zijn en worden alle mensen die met een wagen op de boot zijn naar het parkeerdek gevraagd. Het ontschepen verloopt rimpelloos waardoor we om 10 uur wiel op Noorse bodem zetten. De eerste indruk van Kristiansand is veel beter dan die van Eemshaven. De haven hier ligt in een inham in mooi beboste heuvels. Van een woestijn met een horde windmolens is hier dus geen sprake. Het feit dat we de ontscheping onder een mooi zonnetje bij een aangename temperatuur van 21°C kunnen doen draagt natuurlijk ook bij tot de goede impressie die we van Kristiansand krijgen.

Naarmate we de 319 km richting Oslo haspelen worden de eerste impressies bevestigd. Het is hier echt heel mooi door de afwisseling van heuvelende bossen met inhammen van de zee. De wegen liggen er perfekt bij met zeer veel, goed onderhouden tunnels en viaducten en alles ligt er super netjes bij. De vergelijking met Zwitserland dringt zich op. Alleen zijn hier meer bossen. Ook de Noorse architectuur van de steden en stadjes die we hier passeren heeft gelijkenissen met de Zwitserse. Strak, modern, functioneel, zonder veel franje, degelijk zijn beschrijvingen die me te binnen vallen. Het is duidelijk dat hier geld is en dat is waarschijnlijk ook een punt van gelijkenis met Zwitserland. Hier komt het geld van de gaswinning; in Zwitserland van de bankensector.

Rond halftwee zijn we in Oslo. We vinden ons hotel na wat zoekwerk omwille van de vele éénrichtingsstraten in de buurt. Een hotel in het centrum van de stad heeft echter het grote voordeel dat men makkelijk de stad te voet kan verkennen. Vooraleer aan de verkenning te beginnen moeten we de interne mens wat versterken. Dat doen we met een croissant met pesto, mozzarella en een tomaatje. Lekker maar 36 Euro hiervoor lijkt stevig, maar we krijgen er wel een karaf water gratis bij. Daar kunnen de Belgische restaurateurs nog wat van leren.

Ik heb vooraf een wandeling langs de interessantste plekjes van Oslo uitgestippeld. Eens buiten valt het aantal elektrische voertuigen op. Alles, gaande van de step en de fiets over de brommer en motor tot de auto lijkt geëlektrificeerd. Alleen vrachtwagens lijken nog op een verbrandingsmotor te bogen waardoor een “echte” auto met een echte interne ontbrandingsmotor hier echt opvalt. Onze wandeling gaat eerst langs het koninklijk paleis (slechts 5 minuutjes stappen van het hotel) om dan via een mooie winkelstraat (à la Avenue Louise) naar een hippe buurt te leiden. Deze buurt met allemaal nieuwe, relatief lage hoogbouw (hoge laagbouw?) zowel voor professionele als residentiele doeleinden wordt gedomineerd door drie moderne gebouwen (de bibliotheek, de opera en het Munch museum) die pas gisteren lijken geopend te zijn. Voor het Munch museum is dit bijna letterlijk waar (= 2021) maar ook de bibliotheek opende zijn deuren pas in 2020 en het opera huis werd pas in 2008 officieel geopend. Alle gebouwen op dit “Museum island” zoals deze hippe buurt genoemd wordt hebben een directe connectie met het water. Van deze connectie met het water wordt op deze zonnige dag druk gebruik gemaakt door honderden Osloers. De trappen en hellingen naar het water liggen vol met zonneaanbidders. Mij doet dit onmiddellijk denken aan grote kolonies van zeerobben of walrussen die na een duik in koud water op temperatuur liggen te komen. Ik moet echter toegeven dat er in deze kolonie meer fraaie exemplaren te bewonderen zijn dan dat ik ooit in een andere kolonie gezien heb. Wanneer we tussen al dit fraais waden, vallen wij dan ook wat uit de toon … niet omdat we minder fraai zouden zijn maar omdat wij onze fraaiste kanten bedekt houden.

Red Bull zorgt voor een andere connectie met het water. Deze connectie kan soms (letterlijk) keihard tegenvallen en is daarom weggelegd voor een select groepje mensen die zich (quasi?) professioneel toeleggen op “cliff diving”. Morgennamiddag vindt hier een manche van de world tour cliff diving plaats. De mannen (vrouwen) duiken dan vanaf een 27 m (21 m) hoge duikplank die bereikt wordt vanaf het dak van het operahuis. De Red Bull F1 van Max Verstappen staat trouwens ook opgesteld aan de ingang van het operahuis en binnenin staan een aantal simulatoren ter beschikking van wannabee Max Verstappens. Hier zouden onze (klein)kinderen moeten bij zijn.

Van het museum island gaat het dan via het fort (niet erg speciaal maar OK als men toch in de buurt is) en het stadhuis naar het “Nobelprijs voor de Vrede”-plein waar onder veel belangstelling straatmuzikanten van allerlei origine het beste van zichzelf geven. Zo is het ondertussen bijna 7 uur geworden en hebben we een biertje en een etentje verdiend. We gaan naar het restaurant (= Park 29, op de Parkveien) dat ons door de receptioniste van ons hotel gegeven werd als tegengif voor de vele toeristenvallen die hippe buurten “rijk” zijn. Maar in die herberg blijkt jammer genoeg geen plaats meer voor ons te zijn. Het tafeltoebedeelmadammeke van Park 29 is wel zo vriendelijk ons een ander adresje (= Lorrie) in de buurt aan de hand te doen. Ook daar kunnen we niet op het terrasje eten maar binnen is er wel nog plaats en geraken we uiteindelijk toch aan een natje en een droogje.

Ziezo, dat was het voor vandaag. Het was een zeer mooie dag, Oh, such a perfect day zou Lou Reed zingen mocht hij dat nog kunnen. Misschien moet de zanger van gisterenavond zich daar ook eens aan wagen.