Gisterennamiddag zijn we aan het pakken van de valiezen begonnen en zijn we vrij vlug tot een “short list” van wat mee mocht / moest gekomen. De definitie van “short list” mag dan wel variëren van de ene persoon tot de andere maar het resultaat is dat alles in één grote en twee kleine valiesjes geraakt is … zonder dat er ook maar één van de drie echt vol was. Het tweede kleine valiesje was trouwens een last minute aanpassing toen deze morgen bleek dat buiten mijn tandenborstel en scheermesje toch nog één en ander voor Gertrude mee moest. Ik vraag me trouwens af hoe het pakken van valiezen in andere gezinnen loopt. Misschien loopt het bij sommigen (nog?) vlotter dan bij ons. In dat geval hou ik de reacties op deze blog nauwkeurig in de gaten want suggesties zijn altijd welkom.

De ferry vertrekt vanuit Eemshaven om 15:00 en Google maps voorspelt een reistijd van maximum 6 uur. We moeten bovendien 90 minuten voor de afvaart inchecken wat ons tot de conclusie doet komen dat we rond 7 uur de deur achter ons willen dichttrekken. We willen namelijk niet het risico lopen de reis op een valse noot te beginnen. Het begint slecht want in Bertem staat al een file van bijna een half uur maar naarmate de reis vordert krijgen we echter meer en meer spijt van ons vroeg vertrek …. en de daarmee geassocieerde korte nacht. Na het oponthoud in Bertem verloopt de rit op de ring rond Brussel en die rond Antwerpen als een fluitje van een cent. Ook in Nederland is het op geen enkel moment druk. Door dit alles zijn we al om 12:15 op onze bestemming (= 415 km van onze voordeur). Gelukkig hebben we nog 5 minuutjes verloren aan een tankstation, waar we blij zijn omdat we diesel kunnen tanken aan 2 Euro per liter (waar is de tijd dat we geschandaliseerd waren dat de diesel nu al 1 Euro per liter kostte?).

Op de parking van de Holland Norway line staan al een aantal auto’s en caravans / mobilhomes van mensen die dezelfde veiligheidsmarges als wij in hun rijtijd ingebouwd hebben. Zij moeten op de grote parking proberen de tijd door te komen met allerlei futiliteiten zoals foto’s nemen van de woestijn waarin het dok van de “Romantika” ligt. Alleen een enorme horde grote windmolens houdt de ferry, die 2500 personen kan overbrengen, gezelschap. Het boarden zelf begint om 13:30 en aangezien dit erg efficiënt verloopt kunnen we ons al om 14:00 op de zesde verdieping op een kist met reddingsvesten, die in de schaduw staat, installeren. De kajuiten zijn namelijk nog niet gekuist en het zonnedek op de negende verdieping is … iets te zonnig naar onze smaak. Slechts om 15:00 wordt gemeld dat de kajuiten klaar zijn voor ingebruikname. Wij hebben “on the cheap” een binnen kajuit gereserveerd omdat het toch een nachtelijke tocht is waarbij de kwaliteit van het bed belangrijker is dan het uitzicht vanuit het bed. De kwaliteit van dat bed is trouwens iets wat ik onmiddellijk wil testen voor een mini siësta. Het bed zelf valt mee maar het uitbazuinen van de uitgebreide veiligheidsvoorschriften, in drie talen, duurt zo lang dat een grondige verdieping in de siestalogie onmogelijk is. Het neerpennen van het eerste deel van de blog is een goed alternatief.

Het is half vijf en we besluiten iets te gaan drinken op het zonnedek. Terwijl ik in de rij voor de bar sta aan te schuiven meldt de barman doodleuk dat de bar gesloten wordt waardoor wat een strak plan leek in het water valt. Geen wonder met al dat water rond ons. Enfin, we gaan dan maar iets drinken in het sport café. We moeten ervan profiteren terwijl de drankjes nog redelijk geprijsd zijn. Na dit aperitiefje schuiven we rond 6 uur onze voetjes onder tafel. Vrij velen hebben dit ons al voorgedaan want het buffet werd al om half zes geopend. Toch vinden we nog makkelijk een plaatsje. Het buffet is een typisch grootkeuken buffet. Alles is lekker maar niets is exceptioneel en men eet veel meer dan men normaal zou doen omdat het er allemaal aantrekkelijk uitziet.

Na het avondeten is het tijd om wat te verteren en is er een betere manier om dat te doen dan met een blik op de zonsondergang? De enige verbetering die ik zou zien zou erin bestaan aan een glaasje grappa te kunnen nippen. Dat hebben we echter vorige week meer dan genoeg gedaan en dus tijd om de lever wat respijt te gunnen, een tournee de Norvege minerale als het ware.

De afsluiter van de dag is het aanvullen van de blog. Dit doe ik in half horizontale positie waarbij al snel duidelijk wordt dat de 8^ste verdieping (onze kajuit) boven de 7^de verdieping (de night club) gelegen is. Het is dus op de tonen (of toch in de nabijheid van de tonen) van Hey Jude, Purple Haze, Hotel California en andere klassiekers dat we de vertering op automatische piloot verder kunnen laten gebeuren en dat ik jullie allemaal een goede nacht kan wensen … laat de Beatles, Prince, The Eagles e.a. maar hun deel van het werk doen.