We beslisten gisteren om te ontbijten om 8 uur. Dat is ruim vroeg genoeg (misschien zelfs wel een beetje te vroeg) om de amper 60 km die we vandaag moeten afleggen te overbruggen maar zo vroeg ontbijten is nodig om ervoor te zorgen dat de valiezen om 9 uur klaar staan voor het bagagetransport. Wat hebben we vandaag geleerd (zou Piet Huyzentruyt zeggen)? Beter aan de bagagevervoerder vragen de valiezen pas na 10 uur op te pikken (zou een goede leerling zeggen). Enfin, water under the bridge … en bruggen zijn er genoeg in het Venetië van het Noorden. Rond 9 zijn onze fietsen geladen, zijn de valiezen in de receptie achtergelaten en staan we klaar om te vertrekken. We fietsen vlotjes Brugge buiten en krijgen Damme na een 10-tal km in het vizier.

We parkeren onze fietsen aan het stadhuis van Damme om een kleine wandeling door Damme te maken. Die 1.9 km zijn meer dan voldoende om de eerste indruk van verwaarlozing te bevestigen. Erik noemt Damme groezelig en inderdaad, veel gebouwen zouden wel eens een likje verf kunnen verdragen, de vroeg-gotische en imposante kerktoren staat met nadar afsluitingen omringd om te vermijden dat zowel gelovigen als ongelovigen een baksteen op hun hoofd zouden krijgen, de verdedigingsfunctie van de omwalling is absoluut niet duidelijk meer door de weelderige vegetatie in de omwalling. Kortom, het wandelingetje door Damme overtuigt ons niet van de leiderskwaliteiten van burgemeester Joachim Coens, die ook al geen beste beurt maakte als partijvoorzitter …. misschien zal, ook hij, een Europees mandaat moeten nastreven. De ooievaars die we alom zien lijken daar zich alvast niets van aan te trekken. Een inwoner waarmee we in gesprek raken wel. Hij legt de schuld bij de politiek … maar wie doet dat tegenwoordig niet?? Na een koffie / thee op een terrasje rijden we richting Nederland. Onderweg komen we nog een aantal virtual reality stations over de Middeleeuwse situatie van het Zwin tegen. De animatie is mooi gedaan maar toch een beetje teleurstellend omdat niet voldoende het contrast tussen de huidige en de toenmalige situatie gegeven wordt.

Op weg naar Catzand rijden we eerst door Sluis dat er niet groezelig uit ziet en een levendige drukte uitstraalt. Daarna bezoeken we Retranchement (een verdedigingsbolwerk gebouwd door de protestanten tijdens de 80-jarige oorlog tegen de katholieke Spanjaarden) met het plan daar iets te eten. Het is namelijk ondertussen bijna 1:30. Restaurant Grenzeloos is de enige eetgelegenheid in de omgeving maar wie heeft veel eetgelegenheden nodig wanneer er één zeer goed is? We eten alle 4 asperges, Erik & Mien met zwezeriken, Gertrude en ik met mousseline saus, ei en Cecina de Leon (een soort Grison vlees). Na het eten is het al 2:30 en vertrekken we, via het Zwin, naar de Kustroute die we de rest van de middag (en morgen) zullen volgen.

Die Kustroute is tot nu toe een beetje een tegenvaller. De bewegwijzering langs de weg en de GPX die ik van de officiële website gedownload heb, komt niet altijd overeen, het fietspad kruist, in het beste geval, meermaals de zeer drukke kustweg of houdt, in het slechtste geval, opeens op. Bovendien blijken meer dan de helft van de kunstwerken van de Beaufort tentoonstelling onvindbaar. Ik had ze nochtans allemaal op mijn GPS ingegeven. Niets aan te doen, morgen beter. Rond 5:30 staan we voor B&B Amylia. De kamers zijn er maar de bagage nog niet. Er zit dus niets anders op dan Taxi Brugge te telefoneren. Ik krijg iemand aan de lijn die op de hoogte is (dat is een goede eerste stap) en me verzekert dat de bagage er binnen het kwartier zal zijn …. en zo geschiedt het. Eind goed, al goed.

Na een verfrissende douche wandelen we tot op de dijk waar we in Restaurant Vin Dune (in Wenduine, hebt ge hem??) ons tegoed doen aan zeer lekkere ribbetjes en even zeer lekkere gebakken tongetjes. Dit en het gezelschap maken de dag dan toch nog zeer goed. Mij rest alleen nog het schrijven van de blog en het kijken naar een stuk van de tweede helft (en de extra time) van de finale van de Conference Cup. Slaapwel