In 2021 besloten Mien, Erik en Gertrude en ik gebruik te maken van een verslapping van het Corona virus om een fietstocht door het Oostelijke deel van Vlaanderen (= Antwerpen, Limburg en Vlaams-Brabant) te maken. Dit viel zodanig in de smaak dat er weinig discussie was toen de herhaling van “een” fietstocht ter sprake kwam. Het logische vervolg op onze tocht door Oostelijk Vlaanderen was …. juist …. een tocht door Westelijk Vlaanderen. Reeds in 2018 dachten Gertrude en ik aan een kleinschalig fietstochtje langs de slagvelden en begraafplaatsen van de Grote Oorlog. Het is er toen niet van gekomen maar in 2022 leek de tijd rijp voor een “grootschalige” 8-daagse fietstocht door het Westelijke deel van Vlaanderen (= West en Oost Vlaanderen) met twee etappes langs de slagvelden en begraafplaatsen van WO I.

Jullie, trouwe lezers, weten dat ik geen voorstander ben van voorgekauwde reizen dus probeerde ik verschillende bestaande routes op zo’n manier te verknippen en met elkaar te verbinden dat de gewenste locaties op de gewenste dagafstanden van elkaar lagen en dat na acht dagen een redelijke totale afstand (421 km ... op voorwaarde dat we ons niet misrijden) afgelegd zou zijn. Eerst was er de “Historische Steden route” die ons van Gent naar Brugge zou brengen. Daarna was er de “Verdwenen Zwinhavens route” tussen Brugge en het Zwin alvorens we de “Kustroute” (hopelijk met veel Beaufort kunstwerken maar weinig Beaufort tegenwind) zullen afhaspelen. Daarna gaat het landinwaarts over de “1914-’18 route” langs Diksmuide en Ieper om daar over te schakelen op de “Heuvellandroute” zodat we via Kortrijk en Oudenaarde op de “Leieroute” terecht kunnen komen die ons terug naar Gent zal brengen. Hieronder staat een kaartje met onze geplande route.

Voilà, de verschillende etappes en routes zijn uitgewerkt, de overnachtingsplaatsen zijn gereserveerd, het transport van de bagage is geboekt, de banden en de batterijen van onze fietsen zijn elk op hun specifieke spanning gebracht. Nu is het alleen nog een kwestie van de beenspieren soepel te maken en te houden, (hopelijk) veel zonnecrème te kunnen smeren en geen spijt te moeten hebben dat we beslisten de paraplu’s te vergeten. Wij zijn dus zo klaar als mogelijk om binnen een dikke week (op 17 mei) te vertrekken en ik hoop dat jullie minstens even klaar zijn om onze avonturen vanop veilige afstand te volgen.

Lectori salutem