Ik was van plan op een redelijk uur (rond 7 am) te vertrekken maar ik liet me op de valreep overtuigen de tocht toch maar vroeger (om 5:30 am) te beginnen kwestie van te anticiperen op mogelijke files. Door een samenloop van omstandigheden was de week van 1 tot 8 augustus de enige mogelijkheid gebleken toen we deze fietstocht in februari bedisselden en op dat moment hadden we er ons geen rekenschap van gegeven dat de 1^ste augustus in het zwartste der zwarte weekends van het jaar viel. Gisteren waren er in Frankrijk op bepaalde momenten 1000 km files en ook Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland bleven niet gespaard. Files zouden er dus onvermijdelijk komen (alhoewel waarschijnlijk minder erg dan gisteren). En de files die kwamen inderdaad en wel van zodra we in de buurt van Würzburg / Nürnberg waren. Daar verschenen plots meer en meer aankondigingen met de slogan: “Wir bauen fuer Sie”. We voelden ons hierdoor natuurlijk wel vereerd maar de slogan had jammer genoeg ook consequenties. De wegenwerken (voor ons) zorgden voor een voortdurende overschakeling van 120 km/h (= jammer genoeg het maximum dat ik mag doen met de fietsen op het rek achteraan de auto) naar 100, 80 en zelfs 60 km/h. Dit resulteerde in een paar honderd kilometer “Stockendes Verkehr” zoals ze dat hier zo mooi zeggen op de radio. Eigenlijk betekent dit in de praktijk een snelheid die schommelt tussen 120 en 0 km/h waardoor ons gemiddelde ver beneden de beoogde 100 km/h zakte. Hierdoor arriveerden we pas rond 6:30 pm in Villach. Tom had de aanwijzingen van Waze gevolgd waardoor hij langs Ulm gereden was en een dik uur sneller ter plaatse was dan ons. Moge het een les voor de toekomst zijn.

We moeten in het hotel (en later in het restaurant) geen mondmasker dragen op voorwaarde dat we ons Corona certificaat tonen en men controleert ook daadwerkelijk . Men lijkt hier dus een goed compromis tussen efficientie, comfort en aanwenden van bestaande middelen gevonden te hebben waardoor alles vlotjes verloopt en dat is mooi meegenomen. Zodra de fietsen een plaatsje in een ruimte, die op slot kan gedaan worden, gekregen hebben en de valies op de kamer gedeponeerd is, kunnen we zonder verder getalm naar een restaurant op wandelafstand gaan. Daar genieten we van een welverdiende Weizen bier bij een giga Wiener Schnitzel maar niet vooraleer de tafelverantwoordelijke zich (en onze bubbel) geregistreerd heeft en zijn registratie aan de dienster getoond heeft. Als we zo verder doen met spijs en drank zullen we veel hoogtemeters moeten verwerken om ons gewicht op peil te houden, is een bedenking die me door mijn gedachten flitst ... maar dat zijn zorgen voor morgen.

Tijdens de rit vandaag kregen we een afwisseling van gemiezer en iets steviger buien op de voorruit gegooid maar dat doet niets aan onze rotsvaste overtuiging dat het morgen fantastisch weer zal zijn. In die overtuiging wens ik jullie een goede nacht en ga ik in afwachting nog vlug eens kijken of de Gantoise gewonnen heeft van den Beerschot

Slaap wel