Deze nacht hebben we al heel wat beter geslapen … ondanks het feit dat onze maagmannetjes nog heel wat voedsel te verwerken hadden. Om 7:00 uur is het tijd om dromenland te verlaten. Het is vandaag een speciale dag voor mij. Ik blijf nog wel op dezelfde tram zitten maar kom alweer op een andere halte toe. Bij het ontbijt wordt snel duidelijk dat het ontbijt personeel door een mol in ons groepje op de hoogte gebracht is. Het ontbijt is sowieso uitgebreid (in die mate dat ons tafeltje op zichzelf niet ruim genoeg is om alle schaaltjes en potjes die aangedragen worden te huisvesten) maar de standaarduitvoering wordt nog verder aangevuld met een schotel fruit, koekjes, cake, en … een vuurspuwende versiering. Zodra het verbrandingsgevaar geweken is, wordt de lekkernij verdeeld onder ons vieren zodat nog maar eens bewezen wordt dat gedeelde smart, halve smart is.

Rond 9 uur is het tijd om de bagage achter te laten en onze voorwielen in de richting van Maaseik te oriënteren. Vandaag worden, als alles goed gaat, ons 82 km wegen, wegjes en paadjes gepresenteerd. Dat is voor ons kunnen niet min, maar met de hulp van onze batterijen zou dit moeten lukken. In ieder geval zullen we het weer, bij een eventueel probleem, niet als excuus kunnen inroepen want het weer is opnieuw fantastisch. Na een paar minder interessante straten belanden we algauw op een jaagpad langs het Zuidelijk Willemskanaal. We zien een paar industrieën met namen die bekend klinken zoals Sibelco en Nyrstar, maar de boventoon wordt gevoerd door de natuur. Het gaat goed vooruit tot we plots opgeschrikt worden door een duik van Mien. Gelukkig voor ons allemaal maar vooral voor haar is de duik naar links waardoor het bij een luchtduik richting gras blijft en niet naar rechts waar het kanaal lag. Mien heeft zich een beetje pijn gedaan door met haar ribben tegen haar stuur te botsen maar ze laat er niet veel van blijken en na 5 minuutjes kunnen we onze weg verder zetten.

De natuur blijft erg mooi met een afwisseling van kanalen, bossen en heide. Miljoenen vogels willen gedurende de hele rit het kwetteren niet opgeven. Rond de middag hebben we al goed twee derden van de afstand afgelegd en besluiten we naar een terrasje uit te kijken. Dat blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. We komen geen enkel stadje of dorpje van enig formaat tegen en zelfs afwijken van het parcours lijkt geen soelaas te brengen, want de namen op de kaart lijken allemaal zo onbekend dat we vermoeden dat ze waarschijnlijk geen herbergen herbergen. We besluiten raad te vragen aan vier fietsende “ouderlingen” (ik ga er geen leeftijd op kleven om miserie met mijn lezers te vermijden) die ons pad kruisen en wat blijkt? We moeten 100 m terug en dan 200 m het straatje in om aan de Luysmolen te komen waar drank en kleine gerechtjes (wij nemen een paar tapas schotels) aan de man en de vrouw gebracht worden.

Na de innerlijke mens versterkt te hebben zetten we onze weg naar Maaseik verder. Een tiental km voor Maaseik wijken we een beetje van ons parcours af om Thorn te bezoeken. Het historisch centrum van dit Nederlands stadje is, met zijn witgeverfde huizen, nog volledig intact gebleven en biedt een grote hoeveelheid terrasjes aan. Zo'n gelegenheid kunnen we niet laten schieten. We nuttigen een lekker lokaal biertje (Mien probeert een Heineken te bestellen maar slaagt er niet in omdat de Nederlanders van dit deel van Nederland wel beter weten) en zetten daarna de weg verder naar Maaseik waar we rond 5 uur van onze fietsen stappen. We zijn allemaal zo fier op onszelf en op elkaar dat we besluiten de douche nog even te laten wachten en ons te trakteren op nog een lokaal biertje.

De plat de résistance van de dag moet echter nog (na de douche) komen. Voor ons verblijf hebben we een gastronomisch arrangement genomen en dat begint met een glaasje bubbels van de wijnboer om de hoek (= Chateau Aldeneyck), nadien krijgen we een paar amuses bouche (mousse van bloemkool en een krokantje met geitenkaas. Als voorgerecht krijgen we St Jacobsvruchten met allerlei groentenafgeleiden en als hoofdgerecht krijgen we een mooi stukje kalfsvlees. Als dessert krijgen we ijscrème met fruit. Dit alles wordt geserveerd met aangepaste wijnen (een witte van Veneto, een rode van Toledo en 10 jaar oude Tawny) die erg gul geschonken (en gedronken) wordt. Het voedsel en het gezelschap zorgt voor een fantastische avond waarbij regelmatig zeer hard gelachen wordt (misschien heeft de wijn een impact op onze stembanden en nabijgelegen lachspieren).

Na dit alles staat de motivatie om aan deze blog te werken op een laag pitje. Ik hoop dat jullie daar begrip kunnen voor opbrengen

Tot binnenkort