Onder het geblaat van een geit onder ons venster neem ik de laptop ter hand om jullie te melden de goede staat van onze gezondheid en wat er vandaag zoal gebeurd is. Deze ochtend konden we al om 7:30 ontbijten ook al omdat dit de eigenaar van de chambre d’hote goed uitkwam. Op die manier kon hij namelijk makkelijk de bubbel van het andere koppel dat er ook logeert en maar om 9 uur wou ontbijten van onze bubbel gescheiden houden. Het ontbijt is er (opnieuw) een om u tegen te zeggen. De (grote) tafel staat vol met allerlei soorten brood, vlees, confituur, kaas, cake, chocolade, enz en we krijgen ook nog eens een pannetje met een spiegeleitje. Onder andere daarom zijn we een beetje te laat op de afspraak met Koen maar hij heeft maar 10 minuten moeten wachten en denkt dat zijn ouders gecumuleerd nog steeds langer op hem moeten wachten hebben dan hij op hen.

Met deze ingesteldheid kan iedereen leven en beginnen we onze tocht om 8:45. Een blauwe hemel staat boven ons maar aangezien het nog vroeg is voelt het nog frisjes aan. Na een paar minuten stappen voelt het minder fris. De tocht loopt op een zacht hellend terrein tot aan de Semois die we rond 11 uur bereiken. De omstandigheden zijn ondertussen perfect geworden: een mooi zonnetje en temperaturen rond de 20°C. Hoe fantastisch zou het zijn mocht het zo tot het einde blijven? Verschillende websites hebben hierover een verschillende mening dus besluiten we dat we het dag bij dag zullen nemen.

Na een paar foto’s van de Semois genomen te hebben, beginnen we aan een gestage maar eindeloos lijkende klim uit de vallei. Dit kunnen we alle vier, zonder te veel ademverlies, te boven komen en komen rond 12 uur aan het Chateau de Epioux, een kasteel uit de 16^de eeuw (met latere restauraties en uitbreidingen). In die tijd lag deze streek in het centrum van de metallurgie maar onder andere de aanleg van de spoorweg bracht deze industrie in de streek tot verval. Voor het kasteel ligt een groot meer en rond dit meer staan bankjes die in de schaduw van eeuwenoude bomen staan. Ik weet dat jullie nu weten wat er kwam: idd picknick op een plaats die aan de drie criteria beantwoorden. De inwendige mens wordt hiermee op ideale wijze versterkt wat ons in staat stelt flink verder te stappen richting Lacuisine waar we vergast worden op een paar mooie uitzichten op de Semois en de rond liggende heuvels. Dit mooie uitzicht bevestigd nog maar eens wat we reeds de hele tocht mekaar lopen te vertellen: de herfstkleuren beginnen erg nadrukkelijk aanwezig te zijn. Dit geeft nog een beetje extra schoonheid aan de vergezichten over de Semois die we voorgeschoteld krijgen..

Na de vergezichten gaat het naar Martué waar we boven de deur van een kapelletje, gewijd aan de Heilige Rochus, een zeer oud bas reliëf voor St Jacob zien. Dit wijst erop dat hier ooit pelgrims gepasseerd zijn die naar Santiago de Compostela trokken. Misschien kunnen we op deze tocht (die eigenlijk een last minute Plan B is) dan toch nog een volle aflaat in de wacht slepen. Na Matué steken we de Semois over en slaan we van de GR129 die naar Florenville verder loopt af om richting Chassepierre te gaan. Die laatste 3 km zijn een beetje een smet op het blazoen van een zeer mooie dag omdat de weg tot Chassepierre langs een vrij drukke straat loopt. Chassepierre is dan weer een erg mooi dorpje (niet voor niets uitgeroepen tot “Un des plus beaux villages de la Wallonie”) en dat terwijl het dorp bijna van de aardbol verdwenen was. In 1963 was namelijk beslist een stuwdam te bouwen op de Semois waardoor het stuwbekken het dorpje zou overspoeld hebben. In de vroege jaren ’70 was er echter zoveel protest dat de plannen afgevoerd werd (meer uitleg over Chassepierre) en Chassepiere één van de mooiste dorpen van Wallonie werd..

Op het terras van La Vieille Ferme (waar we deze nacht onze tenten zullen opslaan) drinken we een welverdiende pint van de lokale brouwerij. Die pint valt zo goed mee dat we er ons nog een tweede bestellen. Dit geeft ons voldoende tijd om eens lang onder de douche te staan en klaar te zijn om 7:00 voor het avondeten. Daarmee kan weer een mooie dag netjes neergelegd worden, kunnen we ons verslag schrijven en kunnen we nog eens naar De afspraak op vrijdag kijken om te weten te komen wat onze politiekers ervan gebakken hebben tijdens onze afwezigheid.