Ja, beste lezers, alweer een proloog en een titel die jullie misschien niet direct verwachten van verwoede Camino stappers (een beeld dat we ons wel eens willen aanmeten). Ik zal uitleggen wat er gebeurd is.

Tradities zijn / waren er om in ere gehouden te worden. Onze traditionele “grote jaarlijkse reis” mocht dan wel door Vier Russen in het water geduwd zijn, dat zou niet gebeuren met onze jaarlijkse pelgrimstocht richting Santiago de Compostela. Deze keer zouden we weer vrij ver van het walhalla (??) voor de meeste camino stappers blijven door een stuk van de Via Tolosana (= de Toulouse weg tussen Montpellier en Toulouse) te kiezen. Trouwe lezers zullen zich herinneren dat we vorig jaar een stuk van de Via Aurelia van Menton naar Aix en Provence erg gesmaakt hadden en dus was de Via Tolosana een logisch vervolg (wel na het vlakke stuk in de Bouches du Rhône met zijn legendarische hoeveelheden muggen van Aix en Provence tot Montpellier overgeslagen te hebben).

In 2020 is echter geen plan sterk genoeg om niet op de een of andere manier door Corona in de verdrukking te geraken. In ons geval hebben de Vier Russen met medewerking van de Belgische regering (of wat ervoor doorgaat) er anders over beslist. De voorbije weken hebben we angstvallig kleurontwikkelingen in Frankrijk gevolgd en gezien hoe de rode vlek die oorspronkelijk alleen de streken rond Parijs en Marseille overschaduwde stilletjes aan ook andere departementen begon in te palmen. Departementen waar we minder dan een maand geleden nog dartel in het groen rondfietsten (Ardèche, Cote d’Or en Marne) kleurden ondertussen oranje (en zelfs rood) net zoals ook Herault. En dat is nu net het departement waar meer dan de helft van onze staptocht zou plaats vinden. Hierdoor mochten onze Via Tolosana plannen naar de recycling mand (omdat we van plan zijn ooit een tweede poging te ondernemen) verwezen worden en was voor mij de trieste taak weggelegd om de hoteliers op onze tocht aan te schrijven met de boodschap dat we onze tocht moesten annuleren. Ik probeerde hun (en mij) een hart onder de riem te steken door te zeggen dat uitgesteld niet afgesteld is en dat we volgend jaar terug proberen, maar ik neem aan dat dit een magere troost is voor die mensen.

Bij de pakken blijven zitten doen we echter niet en dus gingen we op zoek naar een binnenlands alternatief. België doet het op Corona gebied dan wel niet veel beter (integendeel soms) dan de rest van Europa, maar heeft het grote voordeel dat we als Belgisch staatsburger binnen de grenzen van het Vaderland vrij kunnen circuleren (althans nog voor het ogenblik). Al vrij snel kwam Wilfried met het idee om de GR129 te volgen. Die loopt over 573 km dwars door België van Brugge over Dinant naar Arlon. Tom kwam ook met een aantal ideeën aanzetten (waaronder de aantrekkelijke Trappistentocht die Orval met Rochefort en Chimay verbindt), maar uiteindelijk werd toch voor de GR 129 (en wel het 258 km lange traject tussen Dinant en Arlon) gekozen. De voornaamste redenen voor die keuze waren dat het een combinatie van veel verschillende landschappen is, dat de weg ook langs Orval passeert en dat Arnaut Hauben die tocht in opdracht van de VRT in juni gedaan heeft. De eerste twee afleveringen (Brugge – Vlaamse Ardennen en Vlaamse Ardennen – richting Dinant) werden al uitgezonden maar het programma is nog te zien via deze link. Als ge dus een professionele rapportering van de belevenissen van 3 mannen van de VRT op de GR129 wilt ervaren, dan moet ge daar zijn. Als ge het allemaal wat persoonlijker wilt hebben dan is er maar één adres: onze (veel minder professioneel ogende) blog. Baai de weei, de foto collage bovenaan de blog doet jullie misschien niet direct denken aan de Ardennen. De reden daarvoor is simpel: de foto’s zijn niet van de Ardennen maar van onze Via Aurelia blog van vorig jaar. De helpdesk van Reismee is er namelijk nog altijd niet in geslaagd me te helpen met het importeren van de nieuwe afbeelding. Ik vrees dat we met zijn allen de afbeelding van vorig jaar zullen moeten tolereren. Ik beloof wel regelmatig foto's van onze tocht te posten zodat jullie regelmatig een zicht op de realiteit krijgen.

Maar laat dat de pret niet bederven, alléé, en avant la musique, Joachim Coens zou “Avanti” en Conner Rousseau zou “Vooruit” zeggen, vanaf volgende week maandag gaan we in Dinant op stap voor een (als alles goed gaat) tiendaagse tocht met Arlon als eindbestemming.

Lectori salutem