Na een goede nachtrust mogen we vandaag zonder wekker wakker worden. Het blijkt grijs weer te zijn met zelfs een beetje gemiezer. We prijzen ons gelukkig dat we vandaag geen fietstocht meer op het programma staan hebben en dat we gedurende de hele tocht geen druppel regen gehad hebben. We gaan op ons gemakje ontbijten, want we hebben alle tijd. Pas om 11 uur hebben we een afspraak bij champagnehuis Guy Larmandier en we willen vooraf nog eens bij Doyard-Mahé binnen springen om een paar flessen van de extra brut en van de Rosé te kopen. Dat laat me toe te hopen dat ik de blog afgewerkt krijg voor we uitchecken … maar dat is wat optimistisch. Gertrude gaat betalen terwijl ik alles in de valies stop. Na een paar minuten staat Gertrude er terug. Ze heeft mijn ondertussen wereldberoemd zwart zakje in haar handen. Gisteren was ik in uiterste wanhoop ook aan de receptie van het hotel gaan vragen of iemand mijn zwart zakje gezien had. Dat was toen niet het geval, maar ondertussen heeft nu blijkbaar toch iemand het kleinood in de gang gevonden. We begrijpen nog altijd niet hoe dat allemaal kunnen gebeuren is, maar we zijn blij en stellen ons geen verdere vragen omdat we anders misschien tot de conclusie moeten komen dat het allemaal met de oude dag te maken heeft. We kennen alle twee nog de voornaam van Mr Alzheimer (= Alois voor de geïnteresseerden) en sluiten hiermee “De wonderbaarlijke avonturen van het zwarte zakje” af.

De dame van Doyard Mahé is blij ons terug te zien (vooral omdat we gisteren min of meer vergeten waren onze schuld voor de proeverij te vragen) en van daar rijden we naar Guy Larmandier waar we netjes op tijd aankomen. Francois Larmandier, de 45 jarige zoon van Guy, ontvangt ons persoonlijk. Hij is op de gelegenheid (= de vendange, niet ons bezoek) gekleed in een polootje en een trainingsbroek. Wat een contrast met hoe het eraan toegaat op de Avenue de Champagne. De champagne zelf is echter zeer lekker. We proeven een Cuvée GL Brut (19 Euro) die heel licht is ondanks het feit dat hij 10% Pinot Noir bevat en een Cramant Brut (22 Euro). Beiden hebben zeer fijne bubbels en zijn lekker fris door de aanwezige zuren. We praten eerst een beetje met Francois en daarna met zijn echtgenote over het wijn maken, de vendange, enz en bestellen ook bij hen een paar flessen van de geproefde wijnen.

Daarna is het tijd om de terugrit naar België aan te vatten. Die verloopt (op uitzondering van een snelheidsovertreding, vrees ik) probleemloos. Dus is het nu tijd om over de epiloog te beginnen nadenken.