De dag begint voor mij erg vroeg omdat ik wakker wordt (ik weet niet juist wanneer maar het is nog pikkedonker) en niet meer in slaap kan geraken omdat ik allerlei opties, die we mogelijks hebben als Gertrude’s fiets niet hersteld geraakt, lig te ontwikkelen. Om half zeven vind ik dat het welletjes geweest is en stap ik uit het bed om van alles te beginnen doen zodat de tijd tot 8:15 (wanneer ik nog eens mag bellen) sneller lijkt te verlopen. Om 8:15 wordt nog niet opgenomen maar om 8:30 komt dan het goede nieuws. De rem is uiteindelijk dan toch gepurgeerd geraakt. De brave man (en dit meen ik echt) is er uiteindelijk 3 volle uren aan bezig geweest. We besluiten eerst te ontbijten vooraleer Gertrude’s fiets in Le Cheylard op te halen, omdat we met de eigenaars van de Table d’hotes en de andere hotes afgesproken hebben om samen te ontbijten om 8:30. Na het ontbijt rijden Tom en ik in 20 minuutjes een tiental km de Dolce Via stroomopwaarts. Het gaat zo snel omdat Tom me de hele tijd aan het zeggen is dat ik niet moet slabakken. Ik heb geen betere benen dan anders dus is mijn oplossing de hoogste ondersteuning van het motortje op te zetten. Bij de winkel aangekomen is het onmiddellijk duidelijk dat we hier een tijdje geblokkeerd zullen zijn. Minstens een tiental klanten proberen een huurfiets vast te krijgen / afgesteld te krijgen en de brave man staat er alleen voor. Na een half uur is het dan toch aan ons. De man voelt zich geambeteerd om aan te rekenen wat hij zou moeten aanrekenen voor zijn geleverde uren en zegt dat 50 Euro OK is. Dat is echt een cadeau, zeker als men bedenkt dat we voor die prijs ook nog eens een volledige dag een elektrische fiets gehuurd hebben. Daar kunnen Belgische fietsenmakers een puntje aan zuigen. Daarna snorren we weer de kleine 10 km naar St Barthelemy. Ik zet de ondersteuning nu echter op “eco”, ten eerste omdat het stroom / bergafwaarts is en ten tweede omdat ik wil vermijden dat de capaciteit van Gertrude’s batterij zo vroeg op de dag al serieus aangesproken wordt.

Door al dit heen en weer gerij is het na 10 uur voor we de tocht van vandaag kunnen aanvatten. Gelukkig heb ik voor vandaag een kortere rit ingepland (ik wou vermijden dat we twee lange tochten na mekaar zouden krijgen). De eerste 10 km gaan vlotjes omdat we de Dolce Via volgen waarop ook het stoomtreintje gezapig naar beneden tufte. De pret is echter voorbij wanneer we van de rivier afbuigen en ons van ongeveer 300 m naar 700 m moeten werken. Vooral het eerste stuk is erg stevig maar ook het stuk in de buurt van Chalencon mag er zijn. Misschien heeft de zwaarte verder in de beklimming ook te maken met de vermoeidheid of misschien zelfs de gecumuleerde vermoeidheid van de voorbije dagen of misschien hebben ook de extra 20 km die Tom en ik al in de benen hebben er iets mee te maken. Al bij al vind ik het opmerkelijk hoe iedereen van groot naar klein zonder één woordje te klagen de hoogtemeters blijft bedwingen. Straf … zeker de motorloze jeugd.

In Chalencon maken we een eerste echte stop omdat we op zoek willen naar een bakker / bar die klaargemaakte snacks verkoopt. Onze aankoopdienst wordt in Chalencon op pad gestuurd en komt na wat zoekwerk met een paar drankjes en broodjes op de proppen. Het is nog maar goed half twaalf dus besluiten we nog eventjes met de picknick te wachten. We passeren Silhac en belanden uiteindelijk op de trappen van de kerk van Vernoux waar we onze broodjes opsmullen. Die worden bij algemeenheid der stemmen beter bevonden dan die van gisteren. Daardoor en ook omdat iedereen blijkbaar een grote honger heeft wordt ik erop uitgestuurd om nog ergens een broodje op de kop te tikken. Dat lukt vrij makkelijk waardoor we rond 13:15 vol energie weer in het zadel kunnen kruipen. Jammer genoeg hebben we tussen Chalencon en Vernoux een goede 150 hoogtemeters ingeboet en daar moeten we nu eens goed voor zweten want de col de la Justice ligt op 679 m (opnieuw bijna even hoog als Chalencon = 700 m). Na de col maken we nog een kleine lus tot in Boffres om dan via de Col de la Justice terug naar Vernoux te rijden.

Net bij het binnerijden van Vernoux zien we een Intermarché. Daar wordt een stevige voorraad fruit, chips, nootjes, aperitief geitenkaasjes, wafels, enz ingekocht …. Men weet maar nooit wat Corona nog allemaal voor ons in petto heeft of mocht de Derde Wereldoorlog vannacht uitbreken. Wat de Intermarché echter niet heeft is schepijs. Aan dit mankement wordt (ter beloning van het jonge geweld) al snel een mouw gepast door naar de Crêperie du Lac te rijden. Lacs (en bij uitbreiding crêperies aan lacs) hebben de neiging op lager gelegen gebieden te liggen wat betekent dat we naar beneden moeten rijden om daarna …. omhoog te rijden . Deze consequentie neemt het jonge geweld er gewillig bij. Vijf minuten na de Intermarché episode zitten we dan ook in de crêperie. Sommigen achter een pannenkoek met een bol ijs, sommigen achter een frisse pint. Ook aan dit mooie liedje komt jammer genoeg vlug een einde en begeven we ons naar onze B&B. Aan de voordeur van onze (trouwens erg mooie) B&B klokken we af op een 40-tal kilometers en 860 cumulatieve hoogtemeters. Er ligt weer een mooie fietstocht achter ons.

Deze B&B (die ik vooral gekozen had op basis van de aanwezigheid van een zwembad) is zeer speciaal door zijn grootte en door de stijlvolle inrichting. De oude herenwoning staat in een park van minstens 2 voetbalvelden groot. De Gyselinckskes hebben een gans appartement (living van 75 vierkante meter inclusief met 3 bedden) voor zich. De eigenares verklaart dit door het feit dat ze wat moeten schipperen heeft om iedereen te slapen te leggen. Op die manier mogen onze gastheren/vrouwen van mijn part altijd schipperen. Bovendien is de ontvangst erg vriendelijk (bv de eigenares begint onmiddellijk naar restaurants te bellen om plaats voor ons te reserveren … niet eenvoudig blijkbaar in Coronatijden). Na een frisse duik in het zwembad wordt een rondje Uno afgewerkt (waarbij mijn riante voorsprong helemaal naar de verdoemenis gaat) en gaan we een lekkere pizza, ravioli en burger eten en dit op wandelafstand van onze B&B . Dit levert iedereen een rond buikje op en Lies een wespensteek. Hopelijk helpt de Cortisone zalf die we gelukkig mee hebben

Hiermee is de beschrijving van de 4^de dag op de fiets weer netjes neergelegd zou Ivan De Vadder zeggen. Morgen herlees ik alles nog eens maar nu is het tijd om te slapen.