Deze morgen hebben we weer een redelijk mooi ontbijt buffet (naar Franse normen zeer uitgebreid). We doen ons van alles te goed en vertrekken om 9:10 richting Tourrette (met de auto want de kilometer langs de departementale is ten eerste niet interessant en ten tweede gevaarlijk voor voetgangers). Het weer is tamelijk goed met een bleek zonnetje en hier en daar een wolk. De weersvoorspelling geeft regen in de namiddag en kans op onweer. Hopelijk zijn we voor de regen en het onweer op onze bestemming. Een bezoekje aan Tourrette staat als eerste op het menu. We hebben een uitstekende (en niet al te dure) gids (= Nelly) die ons rondleidt in het middeleeuwse stadje. Ze is hier gisteren al op haar eentje geweest. Al die stadjes zijn min of meer dezelfde, maar toch weer iedere keer een beetje anders. We lopen door het stadje en aan de andere kant (de kant waar het straatje overgaat in een steil padje richting voet van de rots waarop het stadje gebouwd werd) verlaat onze gids ons.

Vandaag worden we beloond voor het labeur van gisteren want “gemiddeld” gaat het bergaf. Eerst vrij steil maar daarna meer geciviliseerd. We krijgen een variëteit aan paden en wegen onder de voeten geschoven. Meestal onverhard maar er zijn ook stroken asfalt vooral waar de bebouwing tamelijk doorgedreven is. Van betonstop heeft men hier ook nog niet gehoord want overal is men ofwel aan het bouwen of toch minstens aan het renoveren. Misschien is het wel daardoor dat vandaag de markeringen van de Via Aurelia of de GR 653A een paar keer mank lopen. Met de GPS in de hand komt men echter door heel het land en rond 3:45 komen we in Valbonne toe (net op het moment dat Nelly de bezemwagen aan het parkeren is). Nelly weet ons te vertellen dat ze een berichtje van het hotel (in Mouans Sartoux) gekregen heeft dat niemand in de receptie zal kunnen zijn tot 5:00. Wilfried en ik vinden tezelfdertijd een oplossing voor dit grote probleem. Als trouwe lezers kunnen jullie waarschijnlijk bedenken met wat voor een oplossing we komen aandraven. Valbonne heeft alles wat nodig is om 1.5 uur te laten verdwijnen: een romaans kerkje met zeer mooie glasramen, een paar kunstgalerijen en galerijtjes en … een heel aantal terrasjes waarvan we er noodgedwongen één uitkiezen. We kunnen hen toch niet allemaal gelukkig maken!!!

Daarna kunnen we in het hotel inchecken, een verfrissende douche nemen en aan de blog beginnen. Het is weer een zeer mooie dag geweest (en het weer is op twee donderslagen in de verte na de hele dag perfekt gebleven) met erg rustige paadjes door een afwisseling van bossen. We hebben vandaag wel een groep van 4 stappende dames gezien (wat het totaal op 8 stappers op 4 dagen en bijna 100 km brengt… absoluut niet te vergelijken met de massa’s die men op de Camino Frances kan zien). Ze deden me denken aan Kabouter Kwebbel maar dan in het viervoud. Ik kon niet anders dan ook te denken aan Kabouter Plop , die zich de haren uit het hoofd zou rukken met 4 ipv 1 Kwebbel.

Voor het diner heeft Nelly een tafel gereserveerd in Mougins (de laatste verblijfplaats van Picasso). Mougins is sindsdien (denk ik) een erg hippe plaats geworden, waar veel mooi volk (letterlijk en figuurlijk) rondloopt en de Ferrari’s welig tieren. Het spreekt dus voor zich dat we ons daar ook eens moeten laten zien, ook al hebben we onze Ferrari op stal gelaten. Na het lekker etentje in een stampvol en erg gezellig restaurant gaan we weer naar ons hotel (een kleine km verder) want ik moet nog de blog finaliseren en daarna kijken hoe de Gantoise het er vanaf gebracht heeft tegen St Etienne. De foto’s zullen voor morgen zijn … denk ik.