Deze ochtend is une matinée grasse. We mogen tot 8:00 slapen maar veel langer mag niet, omdat we nog een bezoek aan La Boca / El Caminito (min of meer de andere kant van de stad vanuit Palermo, waar ons hotel is) gepland hebben. Bovendien moeten we onze valies nog pakken en worden we om 14:00 opgehaald om naar de luchthaven gebracht te worden.

Het weer is weer zeer goed (in tegenstelling tot de wat dubieuze weersvoorspelling, die Gertrude gisteren nog te zien kreeg). We hebben dus weer enorm veel geluk. Ik denk dat ik me niet meer zal scheren (toch zeker niet voor de spiegel) want ik vrees dat zoveel geluk serieuze sporen zal nagelaten hebben. Om 10:00 zetten we ons op weg naar La Boca. Als volleerde SUBTE gebruikers nemen we eerst de D lijn en stappen dan over op de C lijn om dan aan het einde van de C lijn de taxi te nemen. Dit werkt goed, is snel en goedkoop. In de taxi ontspint zich een gesprek over het voetbal . Ik slaag er niet in de chauffeur te overtuigen dat de Gantoise beter is dan de Boca Juniors. Wat een fanatiekeling!!! Hij is toch bereid een klein ommetje te maken waardoor we voorbij het stadium van de Boca Juniors rijden. La Bombonera (= het stadium) ziet er wat afgeleefd uit maar onze “gids” spreekt vol trots over de 45’000 fans die er binnen kunnen. Hij zegt ook dat we het museum met alle trofeeën van de Boca Juniors kunnen bezoeken, maar daar gaan we niet op in. We willen alleen eens kijken naar de street art van El Caminito en de trofeeën van de Boca Juniors kunnen toch niet op tegen die van de Gantoise, denk ik.

De street art in El Caminito valt eigenlijk een beetje tegen. Ik dacht dat we een hele wijk met veelkleurige originele huisjes zouden zien. We komen echter snel tot de conclusie dat de caminito alleen is wat de naam zegt: een klein straatje. De huizen in dat straatje (en de aanpalende straat) zijn inderdaad veelkleurig, maar voor de rest is het een erg commercieel gedoe. Een mediterrane Kleine Beenhouwersstraat met restaurantjes en winkeltjes met allerlei souveniertjes. Er lopen ook allerlei jonge (en minder jonge) dames zichzelf aan te prijzen. Ik denk dat ze dat alleen doen om met hen op de foto te gaan. Of ze ook te vinden zijn voor meer sportieve activiteiten,d wil ik niet beginnen onderzoeken om de huiselijke vrede te bewaren. Overal op straat en balkons staan levensgrote beelden. Vooral Paus Franciscus I, Evita & Juan Diego Peron en vooral de ander Diego …. Maradona sieren het straatbeeld. Er loopt hier zelfs een Maradona lookalike (die er niet gedrogeerd of dronken uitziet) rond, die voor wat peso’s op een selfie wil prijken.

We hebben het allemaal vlug gezien en beslissen derhalve onze SUBTE ervaring nog eens aan te spreken. Na een klein half uurtje staan we weer aan de Plaza Italia vanwaar we makkelijk tot aan ons hotel kunnen stappen. We bezoeken eerst nog eens de Eco tuin (= een verwilderd park) en de Botanische tuin (= een onderhouden park) er rechtover. Hier kunnen we in de schaduw van een paar mooie bomen een paar minuutjes zitten mijmeren over hoe groen de stad is, zelfs zonder die botanische tuinen. Praktisch alle hoofd- en zijstraten hebben aan weerskanten een rij mooie, hoge en oude bomen die altijd schaduw bieden. Het nadeel daarvan is dat de meeste voetpaden er, door de steeds weer de kop opstekende wortels, tamelijk belabberd bij liggen maar als we moeten kiezen tussen slechte voetpaden bij ons zonder bomen en slechte voetpaden in Buenos Aires met bomen, dan weten we wat we zouden kiezen.

Na deze diepzinnige overpeinzingen wandelen we naar ons hotel waar wij onze valies en rugzak oppikken en waar wij (met valies en rugzak) opgepikt worden om naar de luchthaven gebracht te worden. We zijn er natuurlijk véél te vroeg, want de rit duurt amper 40 minuten waar het reisbureau op 2 uur gerekend had (ze willen waarschijnlijk geen enkel risico lopen dat we het vliegtuig zouden missen). Enfin dat geeft de tijd om de blog van gisteren te schrijven en nog een paar foto’s te selecteren. Het vliegtuig vertrekt en landt op tijd (ook al omdat we deze keer geen ongeplande omzwervingen via Sao Paulo of andere exotische of minder exotische plaatsen moeten doen) en de connectie met Brussel verloopt volgens plan waardoor de vliegreis is wat het hoort te zijn: niets om iets over te zeggen.