Ondanks de bijna 17 uur in het vliegtuig om van Frankfurt naar Buenos Aires te geraken (24 uur van de deur van de Wijnbergstraat tot deur van onze hotelkamer in Buenos Aires) is er van slapen in hotel Lufthansa niet veel in huis gekomen. Desondanks voelen we ons alle twee nog redelijk fris bij het ontschepen. De administratieve afhandeling door de immigratie diensten verloopt vlot (misschien zou Maggie hier eens op studiereis moeten komen. Theo moet thuis blijven, hij moest er maar niet van onder getrokken zijn!). Ook onze valiezen zijn al op de transportband aan het ronddraaien als we daar aankomen (misschien moeten de mensen van Swissport en Aviapartners hier eens op studiereis komen als ze tenminste niet aan het staken zijn). En ook de douane lijkt opgewassen tegen hun taak terwijl toch iedere valies toch gescand wordt (we zullen Alexander ook maar eens laten op reis gaan want de douane in Zaventem doet veel minder controle).

We zijn met andere woorden erg tevreden over de werking van de luchthaven hier en bovendien staat de afhaaldienst, ondanks onze 4 uur vertraging, netjes met een naambordje op ons te wachten. Het is vandaag een verlofdag (derde carnavalsdag) waardoor het verkeer erg vlotjes gaat. Op minder dan 45 minuten staan we aan de receptie van ons hotel. De chauffeur zegt dat dit traject op een werkdag tot 2 uur kan duren. Door de vlotte rit hebben we nog net de tijd om wat lichtere kleren aan te doen (het is hier erg goed weer, heldere blauwe lucht en tussen de 25 en 30°C) en onmiddellijk met de taxi naar de Congresso Nacional te rijden. De kost van een taxi is erg schappelijk. Voor een 30 minuten rit betalen we 230 ARS (= 5 Euro). Aan de Congresso Nacional (= parlement) vertrekt iedere dag om 3:00 een gratis stadswandeling die zich concentreert op de zone tussen de Congresso en de Casa Rosada (= de ambtswoning van de president). Er zijn steeds twee gidsen. Een houdt zich bezig met de mensen die de taal van Shakespeare machtig zijn terwijl de andere gids de Spaanstaligen wijzer maakt. De gidsen zijn meestal jong afgestudeerden die louter op tips werken. We gaan op stap met Victoria, een enthousiaste historica die, in het Engels met sterke Amerikaanse inslag, haar ongezouten mening mening geeft over allerlei gevoelige (Peronisme, “vermisten” onder de laatste militaire junta, etc) en minder gevoelige onderwerpen (architectuur van de stad, roze kleur van het ambtsgebouw van de president, etc). Victoria heeft haar tip dubbel en dik verdiend.

Bij het einde van de toer is het al 6:00 pm en dus hoog tijd om ons wat te rehydrateren. Dat doen we door op een terrasje in de San Telmo wijk een lokaal biertje in ons keelgat te laten verdwijnen. Het spul is niet erg straf, maar wel fris en heeft de verdienste alleen in porties van 500 ml gepresenteerd te worden. A man gotta do what a man gotta do, nietwaar? Net om de hoek van ons terrasje ligt het restaurant dat ons door Eddy aangeraden werd. Om 7pm ligt het er echter nog totaal verlaten bij. Ik probeer een jonge kerel, die daar rondloopt, te vragen wanneer het restaurant open gaat en of Gust (de patron, heeft Eddy me gezegd) er is. Ons gesprek, dat via Google Translate loopt, wil maar niet vlotten en we komen tot de conclusie dat hier eten moeilijk zal zijn. Een ander adres dat Eddy opgaf ligt ook in de onmiddellijke omgeving. Van buitenaf ziet La Brigada er veelbelovend uit maar gaat ook pas om 8 pm open. Hierdoor stappen we een klein restaurantje in dezelfde buurt dat nogal wat pasta’s op zijn kaart heeft binnen. De grootste troefkaart van dit restaurantje is dat het al om 7 pm open is. Gertrude en ik nemen beiden een andere soort pasta, kwestie van een halve portie van elk te kunnen eten. De smaken van beide pasta’s zijn goed en erg verschillend maar de pasta zelf is veel te veel gekookt. Al dente is een vreemd concept voor de kok van het etablissement. Jammer.

We treuren echter niet, want we hebben totaal onverhoopt nog een erg mooie namiddag gehad. Voor hetzelfde geld waren we te laat geweest voor de geleide wandeltocht door het centrum van Buenos Aires of erger nog: zaten we nog in Frankfurt.

Nu is het tijd om te proberen slapen zodat we morgen een ander deel van de stad kunnen gaan bekijken

Slaapwel