Hallo, hier zijn we weer.

We zitten in de laatste rechte lijn naar het vertrek op onze jaarlijkse grote reis en het is dus tijd om de blog weer op te starten. Sinds we uit Singapore terugkwamen stond Latijns Amerika zeer dikwijls op ons menu. We bezochten Mexico, Honduras, Guatemala en Belize tijdens een reis. Tijdens een andere reis bezochten we Peru, Bolivia en van het Noordelijke deel van Chili tot de wijnstreken rond Santiago de Chile. Op nog een andere reis kwam Ecuador (met de Galapagos eilanden) aan de beurt. Er zijn veel redenen voor dit overwicht aan Latijns Amerikaanse bestemmingen. Zo is er zeker het feit dat we omwille van praktische redenen vanuit Singapore meestal bestemmingen in Azië / Oceanië kozen maar er is ook het feit dat we, zolang we ons nog redelijk fit voelen, voor relatief verre en actieve bestemmingen willen kiezen. Latijns Amerika is ver en heeft een aantal actieve bestemmingen. De voor 2019 geplande reis naar Zuidelijk Chili en Argentinië is daar zeker geen uitzondering op.

De voorbereiding van de reis liep deze keer over een hobbelig parcours. Al eind 2017 begonnen de eerste voorbereidingen voor wat de “grote reis voor 2018” zou worden. Er werd met mensen die Argentinië en Chili door en door kennen gepraat, een aantal reisorganisaties werden gevraagd te laten weten hoe modelreizen naar Argentinië en Chili er meestal uitzien, Mr. Google werd gevraagd wat hij er zoal van dacht, enz. Al gauw bleken de oorspronkelijke plannen om heel Argentinië en Chili ten Zuiden van Santiago te bezoeken veel te ambitieus. Dit deel van de aardbol is te groot om, binnen het tijds- (en portemonnee-)bestek van 1 maand, het “If it’s Tuesday, this must be Belgium” gevoel te vermijden, zelfs niet als verschillende binnenlandse vluchten zouden genomen worden.

Er werd dus besloten het Noorden (met onder andere de Iguazu watervallen en het Salta gebied) en het centrum (met de wijnstreek rond Mendoza of de Jezuïeten-overblijfselen van Cordoba) van Argentinië voor een andere keer te laten. Alleen Buenos Aires bleef behouden omdat we daar via onze internationale vlucht sowieso toekwamen. Wat wel overbleef na al dat knipwerk was het Chileense en Argentijnse Lake District (zo’n 2 uur vliegen in Zuid Westelijke richting van Buenos Aires) en Chileens en Argentijns Patagonië (nog eens een tweetal uur vliegen pal Zuidelijk vanuit het Lake District). En zelfs na het invoeren van deze beperkingen moesten we nog “knippen”. Zo besloten we bv Chiloe eiland en de Carretera Austral niet te doen en moest ook Peninsula Valdes (beroemd omwille van de walvissen) eraan geloven. We denken / hopen dat ondanks al dat knipwerk toch nog een zeer mooie reis overblijft. We zullen jullie de komende maand, op min of meer dagelijkse basis, of ge het wilt of niet, een uitgebreide verslaggeving van al onze avonturen opdissen en hopen dat wij (en jullie) tot de conclusie komen dat het, ondanks het knipwerk, een onvergetelijke ervaring geworden is.

De voorbereiding van de reis was ook om andere redenen nogal geaccidenteerd. Zo liep de samenwerking met de Argentijnse reisorganisatie die we onder de arm genomen hadden ook niet altijd optimaal (= altijd niet optimaal). Het bedrijf zelf is waarschijnlijk OK en heeft lokaal een goede reputatie, maar de persoon die ons bij dit alles begeleidde was allesbehalve van het niveau dat we de laatste jaren bij andere reizen (b.v. Ecuador, Zuidelijk Afrika of Iran) hadden mogen meemaken. In plaats van eigen inbreng kregen we in het beste geval gewoon tegenkanting of, in het slechtste, gewoon uitvoering van wat we vroegen (wat dan omwille van voortschrijdend inzicht meestal weer moest rechtgezet worden). Bovendien kwam de reactie niet binnen de paar dagen maar meestal slechts na een aantal herinneringsmails, enz.. Een mooi voorbeeld van de geringe inbreng was het feit dat we oorspronkelijk van plan waren in oktober 2018 te vertrekken. Volgens de persoon van het reisbureau was dit perfect … tot ik in allerlei bronnen begon te vinden dat in oktober (= de Patagonische Lente) het risico op nog ondergesneeuwde bergpaden relatief groot is en dat men daarom maart (= de Patagonische Herfst) aanraadt voor mensen die bergtochten willen doen. In het uiteindelijke reisschema zitten 5 volle dagtochten in de bergen. Dit zou in oktober niet mogelijk geweest zijn. Hierdoor moesten we dus weer alles wat al gedaan was veranderen (gelukkig hadden we nog geen vliegtickets besteld). Al bij al erg jammer, want de voorbereiding van een reis is eigenlijk al het eerste deel van de reis zelf. De moeilijke “samen”werking maakte dit eerste deel van de reis niet erg aangenaam maar we trekken ons op aan het feit dat dit deel nu afgesloten is en dat het aangename deel kan beginnen.

Een andere snelheidsdrempel op de weg naar Patagonië was de gezondheid. Gertrude moest, van midden december tot eind januari, moedig strijden tegen een hardnekkige bronchopneumonie. Uiteindelijk werden de microben dank zij Gertrude’s moed en (vooral?) dank zij een aantal opeenvolgende antibioticakuren overwonnen en kon net op tijd begonnen worden met het opbouwen van de conditie die zal nodig zijn om de verschillende tochten die in de nationale parken van Argentijns en Chileens Patagonië gepland zijn tot een goed einde te brengen. Laat ons dus maar hopen dat het gezegde “Eind goed, al goed” weer maar eens uitkomt (maar dat zal wel het geval zijn want anders zouden die paar woordjes nooit het status van een gezegde verworven hebben).

Nu al dit achter de rug is zijn we bijna 100% klaar. De internationale en binnenlandse vluchten zijn geboekt, de hotels zijn vastgelegd, huurauto’s op drie verschillende plaatsen zijn geconfirmeerd, de 4 daagse cruise naar Ushuaia is geboekt, de staptochten in de verschillende nationale parken zijn op de GPS uitgestippeld, stadswandelingen in Buenos Aires zijn bekeken, enz. Er resten nu alleen nog de allerlaatste taken en taakjes zoals: een mailtje naar de buren sturen zodat die weten dat we (weer) uithuizig zijn en waar, in geval van nood, een sleutel kan gevonden worden, zorgen dat de frigo en de diepvries zo leeg mogelijk gegeten zijn en, het allerbelangrijkste, de juiste kleren (inclusief het thermisch ondergoed) in de juiste hoeveelheden in 1 valies en 1 rugzak proppen zodat we comfortabel en zonder een geurspoor na te laten in alle weertypes (gaande van lekker Mediterraan in Buenos Aires tot bijna vriezen met regen in stormwind in Ushuaia) alles kunnen doen wat we gepland hebben.

Maandag om 19:05 mag de Lufthansa piloot in Brussel de gashendel open trekken om ons, zonder dat we ons, althans volgens Bart van Antwerpen (tot nader order), schuldig moeten voelen, naar Frankfurt te brengen. Van daar zal een andere Lufthansa boy/ girl ons naar Buenos Aires brengen waar we, als alles volgens plan verloopt, 13.5 uur later = om 8:00 uur lokale tijd voet op Argentijnse bodem zullen zetten. Dan kan het grote avontuur beginnen. We houden jullie op de hoogte (als de beschikbaarheid van Internet geen probleem is). Het ga jullie ondertussen goed (en we hopen voor ons hetzelfde).

Lectori salutem