Misschien worden we wat overmoedig doordat we tot nu toe bijna geen regen tijdens het stappen gekregen hebben. Feit is dat we deze morgen zelfs niet meer door het raam piepen onmiddellijk na het opstaan. De weersvoorspellingen checken we wel iedere keer dat we Internet toegang hebben. Die blijven maar steeds hetzelfde zeggen: bewolkt, zonnig en onweerachtig. Het grote probleem is dat we niet weten wat de onderlinge verhoudingen zullen zijn en hoe intens elk van die elementen zal zijn. Hadden we deze morgen echter buiten gekeken dan hadden we gezien dat het al aan het miezeren was. Maar dan nog, we zijn zo overmoedig geworden dat we al onmiddellijk stellen dat het wel zal over zijn als we beginnen te stappen. Het strafste is dat we nog gelijk krijgen ook.

Kort voor 9:00 beginnen we te stappen en het miezeren is over. Ook Nelly stapt mee … van het hotel (intra muros) tot net buiten de vestingsmuren (extra muros). Wanneer zij afhaakt, zijn er echter een 10-tal andere stappers die Nelly’s aanwezigheid overnemen. De meesten hebben we op één van de vorige dagen al gezien. We zetten met sommigen een korte babbel op, anderen wensen we alleen een goede dag. Stilte is iets moois dat door iedereen van tijd tot tijd gekoesterd wordt op deze tocht. Plots zien we op een 100-tal meter voor ons de blootvoeter in zijn Hare Krishna kostuum. Wilfried begint wat sneller te stappen om hem in te halen en een babbeltje te slaan. De blootvoeter blijkt in Leipzig te wonen. Hij heeft al heel wat Santiago km op de teller. Een eerste keer ging hij van de Poolse grens naar Genève, daarna ging hij van Genève naar Figeac en nu van Figeac tot waar hij ook zal zijn eind juni. Hij neemt aan dat hij van die plaats makkelijk naar Bilbao zal kunnen want hij heeft een vlucht van Bilbao terug naar Leipzig. Ik vraag hem of hij dan van plan is de Camino del Norte te doen (= passeert langs Bilbao zoals trouwe lezers van mijn blog zich zullen herinneren). Hij antwoordt dat hij voeger al eens van Saint Jean de Pied de Port via de Camino Frances tot Santiago de Compostella is gestapt en dat hij op die Camino Frances duidelijk aardstralen gevoeld heeft. Om die reden wil hij het opnieuw doen. Ik vraag hem niet of de aardstralen de reden voor zijn blootvoets stappen zijn want ik wil niet respectloos overkomen. Wilfried, die niet gehoord heeft dat de blootvoeter absoluut via de Camino Frances en zijn aardstralen wil stappen, geeft hem de raad de bus te nemen in de buurt van Bilbao omdat het daar een industriële zone is. Dat valt niet in goede aarde. Een busrit van een paar km zou de hele magie van het blootsvoets stappen helemaal naar de kleurpotloden helpen. Ik zeg dat ik nog geen 10 meter blootsvoets op deze paadjes zou kunnen lopen. Hij antwoordt dat ik het wel zou kunnen …. na 5 jaar leven zonder schoenen. Hij draagt alleen schoenen wanneer hij op tarmac moet lopen (want dat is toxisch ???) of op scherpe materialen (want dat snijdt, zegt hij, maar op die verklaring zou ik totaal onafhankelijk ook gekomen zijn). De blootvoet vertraagt nu wat en wenst ons een goede reis waarmee duidelijk is dat hij weer alleen wil zijn. Wij respecteren dat.

Ondertussen is het 10:30 geworden en zijn de paar dunne opklaringen die opgedoken waren weer verdrongen door donkere wolken. We worden nu met iedere stap iets minder optimistisch. We hadden gisteren het contract met de weergoden om maar 2 maal 15 minuten regen te moeten ondergaan moeten tekenen!!! Gedane zaken nemen echter geen keer en het begint te druppelen. Wilfried wurmt zich in zijn regencape en wij doen het regenhoesje over de rugzak en openen de paraplu’s. Het druppelen gaat vrij snel over naar echt stevig regenen. Op zo’n moment wordt duidelijk dat een klein parapluutje makkelijk is om in de rugzak te steken maar niet groot genoeg is om de benen droog te houden. Ondertussen regent het alsmaar harder. Gelukkig zien we een aantal mensen waarmee we de voorbije dagen gebabbeld hebben in een privé garage schuilen. De eigenaar van de garage (en het bijhorende huis) is een Camino stapper geweest en hij stelt tegen een vrijwillige bijdrage of gratis zijn garage ter beschikking van respectievelijk dorstige of natte stappers. Wij maken alleen gebruik van de garage om onze beenkappen (= getten) aan te doen. Die beletten dat water in onze schoenen zou lopen waardoor het risico op blaren niet denkbeeldig zou zijn. Na nog een half uurtje regen houdt het op en kunnen we probleemloos verder stappen tot in Aroue waar Nelly ons opwacht en waar we ons op een van de zerken op het kerkhof neervlijen om onze boterhammetjes op het eten.

Van Aroue gaat het naar Saint Palais, een stadje 10 km verder. Deze B&B is in een zeer oud en mooi ingericht “Hotel de Maïtre” gevestigd. De eigenaar is erg behulpzaam en aangenaam. We geraken al snel aan de babbel over 101 onderwerpen. Zo vertelt hij ons dat we bij zijn laatste gasten zijn. In juli heeft hij er na 15 jaar genoeg van. Met gasten interessante gesprekken is fantastisch, maar alle dagen huiselijke taken doen en bovendien het algemene onderhoud van een 300 jaar oud, enorm groot huis met 3 salons beneden, 4 erg ruime kamers op de eerste verdieping en nog eens 4 kamers op de tweede verdieping piekfijn in orde houden is niet eenvoudig … zeker niet als men er alleen voor staat. Hij probeert dan ook het huis te verkopen maar vindt geen kopers. Hij weet dus nog niet zeker wat er gaat gebeuren of waar hij naartoe wil gaan. Misschien terug naar Bordeaux waar zijn kinderen wonen? De man vertelt dat veel mensen in een vergelijkbare situatie zitten. Zo ook de mensen van de chambre d’hote in Larceveau, waar we morgen logeren.

We gaan in het Hotel de la Paix lekker eten. De erg bijdehandse dienster raadt ons een wijn van Domaine Mourguy van de familie Etxeperria in Saint Jean de Pied de Port (Appellation controlée Irouleguy) aan en zegt dat we het wijngoed maar eens moeten bezoeken als we in Saint Jean de Pied de Port passeren. Florence van het domein zal ons graag alle uitleg geven, zegt ze. Na het eten gaan we voldaan en onder een druilerige regen terug naar onze B&B voor een goede nachtrust … echter niet zonder eerst de blog afgewerkt te hebben. Ik wil namelijk niet meer op achterstand komen zoals het geval was ten tijde van België tegen Portugal.

Slaapwel