Naar goede gewoonte is mijn allereerste taak na het uit bed klauteren de gordijnen wat opzij schuiven om het weer te bestuderen. Vandaag is er een straaltje zonlicht te bespeuren. Dit is de eerste maal op deze reis. Onmiddellijk na de tweede prioriteit herhaal ik de eerste prioriteit en tot mijn spijt moet ik vaststellen dat ik ofwel een fata morgana gezien heb ofwel dat het straaltje zonlicht een erg kort leven beschoren was. In beide gevallen is dit geen goed nieuws. Ik kijk ook op Meteo France en op de Europese buienradar, voor het geval dat de ene website wat beter nieuws dan de andere website zou geven. Opnieuw kom ik bedrogen uit. Beide websites geven hetzelfde weer = stabiele instabiliteit voor de komende 2 weken: alle dagen wolken, zon en regen met als enige variatie een onweer zo nu en dan. Dit is niet echt om vrolijk van te worden maar het is wat het is en bovendien kunnen we tot nu niet echt klagen. De drie voorbije dagen hebben we gedurende het stappen maar 15 minuten regen gehad en de temperaturen zijn perfekt (rond de 20°C) om te stappen. We zouden natuurlijk liever beter weer hebben maar ik wil gerust tekenen om tot het einde deze temperaturen en deze hoeveelheid regenwater tijdens het stappen te hebben.

Vandaag liggen 26.5 km voor ons. We hebben dus besloten wat vroeger te vertrekken (ook al omdat de eerste regen rond 14:00 voorspeld is). Het Franse ontbijt is vrij snel naar binnen gewerkt waardoor we om 8:30 stappensklaar staan. Nelly wuift ons uit want zij gaat nog een beetje in een boekje lezen en wij stappen richting de kerk van de Heilige Quitterie (wie van die heilige nog niet gehoord heeft moet niet direct denken dat hij / zij niet goed oplette in de lessen Gewijde Geschiedenis). Die kerk is maar een 200 meter van ons hotel, maar vormt toch voor mij al een eerste stopplaats. Gisteren had ik door mijn sandalen al pijn op mijn hiel. Ik had gehoopt dat een nachtje slapen de oplossing voor het pijntje zou betekenen. Dat is helaas niet het geval en liever dan te wachten tot ik een echte blaar op mijn hiel heb, besluit ik een Compeed op de zere plek te leggen. Nauwelijks één km verder maken we een tweede stop. Deze keer is de regen de boosdoener. Het regent niet hard maar voldoende om nat te worden en dus halen we de paraplu’s tevoorschijn.

Rond 10:30 stopt het druppelen alweer en kunnen de paraplu’s weer in de rugzak. We zijn ondertussen in een zeer vlak stuk van de Landes aanbeland. Dit maakt het stappen makkelijk (ook al omdat we op tarmac baantjes lopen) maar o zo vervelend. We lopen gedurende kilometers tussen de maisvelden op tarmac baantjes waaraan geen einde lijkt te komen. Bovendien is ondertussen niet alleen het regenen gestopt, maar is ook de zon door het wolkendek komen piepen. Op een half uur tijd is het nu echt warm (> 25°C) geworden. Na het gezaag over de regen zouden we dus op de hitte kunnen overschakelen, maar we gaan dit niet doen. We bijten op onze tanden, doen nu ook wat zonnecrème op onze benen (voor het eerst op deze tocht heb ik mijn getten (= beenkappen, guêtre of gaiters) niet aan) en stappen kilometers met de blik op de verst verwijderde en toch nog zichtbare maisplant en het verstand dicht bij zijn basisinstelling. Op een bepaald moment horen we een fietsbel achter ons. Het blijkt een man te zijn die we een km of zo eerder onder een afdakje hebben zien zitten. Hij is ons achterna gereden om een babbeltje te slaan. Zo lijkt het toch. Als we doorstappen blijft hij ons nog een eindje volgen. Een hond heeft er niets aan. Achteraf kunnen we de puzzelstukken van het gesprek samen leggen en komen we tot de conclusie dat de man er waarschijnlijk op uit was om onze rugzakken te vervoeren … voor een kleine vergoeding.

We passeren (en dit is erg verschillend met de vorige dagen) veel bankjes en tafeltjes waarop we zouden kunnen pick-nicken maar we willen eerst een goed stuk over de helft zijn vooraleer we de proviand rugzak open trekken. Rond 12:30 , na een 16-tal km vinden we een 5-tal rechtop geplaatste boomstammen die perfekt als bankjes dienst kunnen doen. Vanmiddag is het maar een lichte lunch (alles voor Gertrude en mij past in een Intersoc brooddoos die we de kleinkinderen ontfutseld hebben) met voor elk een croissant en een pain au chocolat. Gelukkig hebben we ook nog één Lu Granny Moelleux en één appel. Daarmee zullen we het moeten stellen. Kort na onze pick nick komen we in het mooie dorpje Miramont – Sensacq waar veel collega stappers zich neergevlijd hebben.

Ondertussen is de omgeving helemaal veranderd. Er zijn weer vergezichten met rollende heuvels, er zijn weer bossen met drassige slijkpaadjes, er worden weer andere gewassen geteeld, enz. We bezoeken nog het Romaanse kerkje van Sensacq vooraleer we de twee laatste afdalingen en beklimmingen van de dag aanvatten. Vooral de laatste klim (die naar Pimbo) mag er zijn, ook al omdat dit alles in slijk van de allerbeste kwaliteit gebeurt. Ik kan me dan ook onmiddellijk levendig voorstellen hoe ik op de schoenen zal moeten schrobben om ze terug op hun originele gewicht te brengen.

Eind goed alles goed gaat hier echter ook op. Om 4 uur staan we op het kerkpleintje van Pimbo waar Nelly op ons zit te wachten. Op het kerkpleintje is een “Centre d’ Acceuil” waar allerlei zaken kunnen gekocht worden, waar de regelingen voor de gite communal getroffen worden, waar de stempel voor ons camino boekje (door mij soms oneerbiedig boekje van de Melkbrigade genoemd) kan bekomen worden en waar … drank kan gekocht worden. Wilfried en ik doen ons te goed aan 75 cl lokaal gerstenat terwijl Getrude en Nelly zich wijs aan Cola Zero en Schweppes Agrum houden. De kerk van Pimbo is van buiten een mooi staaltje Romaanse architectuur en binnenin een mooi staaltje van hoe de soberheid van Romaanse architectuur in de 19^de eeuw vakkundig naar de kl… geholpen werd.

Als alles gedronken is dat betaald werd, rijden we naar Arzacq waar we overnachten. Vooraleer we kunnen overnachten moeten we eerst nog eens in het stadje rondlopen. Er is een mooi (relatief groot) plein omgeven door arcades waarop ook de kerk uitgeeft. Er is net een ontvangst voor pelgrims gestart wanneer we de kerk binnenkomen. De dame die het groepje pelgrims informatie verschaft doet me teken erbij te komen. Ik dank voor de moeite, maar ze laat zich niet zomaar afschepen en vraagt me of we misschien geen Frans begrijpen. Ik weet niet welk contingency plan ze in petto heeft maar zeg haar dat onze kennis van het Frans niet het probleem is. Ondertussen zijn mijn 3 kompanen als volleerde discipels van David Copperfield verdwenen waardoor ik helemaal alleen haar vraag om deel te nemen aan de misviering moet afwijzen. We lopen nog eens in de kerk, die even vakkundig als die van Pimbo in de 19^de eeuw verkl…. is, rond en gaan, niet zonder de verwijtende blik van de dame met de pelgrims te hebben doorstaan, terug naar ons hotel.

Na de dagelijkse besognes van wasjes en plasjes (onze schoenen, onze kleren, onszelf) krijgen we als deel van ons half pension arrangement een 4-gangen menu (soep, Bayonne hesp, kip en taart) voorgeschoteld. Als we het niet verkeerd voor hebben zal dit festijn (een pichet rode wijn en water inbegrepen) ons morgen 12 € per persoon kosten. Nu is het tijd om jullie via de blog op de hoogte te brengen van onze stapdag, de vertering zijn werk te laten doen en dan de schaapjes dartel over de omheining te laten springen.

Lectori salutem