Het eerste dat we vandaag doen is naar buiten kijken in de hoop een mooi ochtendzonnetje te zien. Die hoop wordt al gauw de bodem uitgeslagen wanneer blijkt dat de lucht minstens 50 tinten grijs vertoont en de straat er nat bij ligt. Geen erg echter, want vandaag is nog een rustige dag (wel de laatste in de nabije toekomst). We beginnen dus niet al te vroeg en nemen de tijd voor een uitgebreid ontbijt. Daarna laden we de valiezen in de koffer en vertrekken richting onze eerste bestemming, Condom.

De lucht is grijs maar niet dreigend. Dat is al iets … een mens is op de duur met weinig tevreden maar een mens (= ik) is wel onvoorspelbaar. Ik hoop namelijk dat het weer stabiel is wanneer de zon er eens door komt maar hoop op instabiel weer wanneer het begint te druppelen. Onderweg naar Condom ga ik voor stabiliteit want het regent niet en er komen zelfs een paar streepjes blauw in de lucht, maar naarmate we Condom naderen wordt de lucht dreigender en begint het weer te druppelen. Tijd dus om op instabiliteit te hopen. We krijgen de instabiliteit (maar niet in de verhoopte richting) want in Condom aangekomen gaan de hemelsluizen wagenwijd open.

We stappen met tegenzin uit de auto en trekken snel een “kaaweetje” aan en lopen wat rond onder onze nieuwe parapluutjes. Condom hangt er zo dood als een pier bij. Condoms zijn meestal meer levendige zaken dan dode pieren gewoon, maar dat is deze keer niet het geval. We besluiten de kathedraal in te vluchten. Wat kan een mens anders doen bij zo’n weer? De kathedraal is in een sobere gotische stijl gebouwd. Buiten stelt hij niet veel voor maar de binnenkant valt goed mee … vooral door zijn soberheid, een eigenschap die zoveel goudbeladen barokke kerken gruwelijk missen.

Na het bezoek aan de kathedraal besluiten we iets te eten. Wat kan een mens anders doen als het regent en men heeft al een kathedraal bezocht? Er is wel nog een museum in Condom maar dat houden we als Joker achter de hand voor het geval dat het na het eten nog zou regenen. Er wacht ons echter een aangename verrassing bij het buitenkomen van het restaurantje. Het heeft opgehouden te regenen en we kunnen dus bij de toeristische dienst binnenlopen om een stadsplannetje op te halen waarmee we een circuit langsheen de “bezienswaardigheden” van het kleine stadje kunnen lopen. Halverwege het circuit begint de zon zelfs te schijnen. Ondanks dat zonnetje gaan we toch ons “Joker museum” binnen, want het onderwerp van het museum is een streekproduct = de Armagnac. We gaan de komende dagen door de wijngaarden van de Armagnac streek lopen en een mens moet zich toch goed documenteren vooraleer zo’n expeditie te ondernemen. In het museum staan allerlei toestellen om de grond te bewerken, om de druiven te persen, om de eikenhouten tonnen te maken en om de Armagnac te distilleren. Jammer genoeg staat aan het einde van het museumbezoek geen glas van deze godendrank op ons te wachten. Een gemis vinden zowel Wilfried als ik. We zullen dit moeten melden aan de toeristische dienst, aan Tripadvisor en …. aan de ober deze avond.

Na Condom gaat het een tiental kilometer verder tot in Larressingle (= het Carcassone van Gers). Dit is het kleinste versterkte (en intact gebleven) stadje van Frankrijk. Er wonen een 200-tal mensen in Larressingle dat gecatalogeerd is bij de “Plus beaux villages de France”. De meesten wonen buiten de vestingwallen / muren. Binnen de muren (= het oorspronkelijke Larressingle) zijn er slechts een paar winkeltjes en een paar privé huizen (eigenaardig genoeg eigendom van een aantal Amerikanen). Dat Larressingle klein is belet het niet een volwaardige “mairie” aan de overkant van de ophaalbrug te hebben.

Na het bezoek aan Larressingle rijden we een 4-tal km verder tot Mouchan, waar onze B&B is. De gastvrouw is erg vriendelijk en toont ons de weg naar haar 2 enige kamers die erg netjes maar met allerlei prullaria ingericht zijn. We kunnen ter plaatse geen avondeten krijgen, maar onze gastvrouw reserveert voor ons een tafel in “L’Auberge de Larressingle”. Voor we van het lekkere eten dat daar geserveerd wordt kunnen genieten moeten we een spurtje trekken van de auto naar het restaurant omdat het nu weer aan het stortregenen geslagen is. Wilfried en ik nemen na het voortreffelijke drie gangen menu een Armagnac als digestief … om het gemis van deze namiddag te compenseren en om het risico op een moeizame onmiddellijk en krachtdadig de kop in te drukken. Bovendien zal die Armagnac ook wel goed zijn tegen één of ander virus dat het de komende dagen op ons zou kunnen gemunt hebben. Anticiperen noemt men dat.

Terug in onze B&B spreken we af dat we om 7:30 zullen ontbijten (het rustig leventje is nu echt over) en steken we alles wat we denken nodig te hebben in de rugzak. Daarna kunnen we ons wijden aan deze blog die een mooie dag bekroont. Voor morgen hopen we dat er geen regen valt tussen 8:00 en 18:00 met nu en dan een mooie opklaring, dat zal het voorwerp van mijn schietgebedje voor het slapengaan zijn.