Ik kan me zo voorstellen dat jullie niet specifiek op een nieuwe blog van mij zitten te wachten. Een mens heeft wel andere dingen te doen dan een dagelijks reisverslagje te lezen. Maar er zijn minstens drie redenen waarom ik weer van plan ben in de (cyber)pen te kruipen. Ten eerste, omdat ik het niet kan laten, ten tweede omdat ik denk (hoop) dat er mensen zijn die plezier beleven aan het dagelijks lezen van een portie lief en leed van een paar vrienden / familieleden en ten derde, en waarschijnlijk niet het minst belangrijk, mijn geheugen wordt met de dag slechter en wat opgeschreven staat gaat niet verloren. “Verba volant, scripta manent” zou de, zeker tot oktober, eerste burger van Antwerpen zeggen.

De laatste blog die ik plaatste dateert van oktober 2017. Toen waren we in Ecuador en de Galapagos Eilanden. Nu zal ik vanuit Zuid West Frankrijk schrijven. Dat dit een minder exotische bestemming is zal me niet beletten er nu al met veel goesting (zou de “Queen van Aarschot” zeggen) naar uit te kijken en er, binnen een paar dagen, over te schrijven. Ik hoop dat ik een trouwe schare lezers zal kunnen boeien en, wie weet, aanzetten tot een vergelijkbaar avontuur(tje).

De plannen voor deze tocht zijn reeds lang aan het rijpen (zoals het bier achter de muur van Moortgat). Het begon allemaal 25 jaar geleden toen Wilfried, de man die zijn volk leerde stappen, zichzelf voor zijn 50^ste verjaardag een voettocht van Saint Jean de Pied de Port, een stadje in de Pyreneeën, naar Santiago de Compostella, een stad in Galicië, cadeau deed. Over de jaren heeft hij er stukken van de Via Podensis (één van de vier officiële Santiagowegen door Frankrijk, van Le Puy en Velay, in het Centraal Massief, tot Saint Jean de Pied de Port, in de Pyreneeën) aan gebreid. Het ontbrak Wilfried echter nog aan een stukje van ongeveer 210 km van de Via Podensis (tussen Condom en Saint Jean de Pied de Port) om een volle aflaat te kunnen claimen. Toen Wilfried me vertelde dat hij dit stukje voor het jaar van zijn 75^ste verjaardag opgespaard had, was ik er als de kippen bij om te vragen of hij het zag zitten zich door mij en Gertrude te laten vergezellen. Nelly zou ondertussen, naar goede gewoonte, gemotoriseerde toerist, restaurantverkenner en bezemwagen spelen. Dit zijn trouwens taken waarvan de waarde niet kan overschat worden.

Zo gezegd, zo gedaan en nu staan we dus aan de vooravond van een trektocht die ons in een tiental dagen door een drietal departementen van Frankrijk naar Spanje zal brengen. We stoppen namelijk niet in Saint Jean de Pied de Port maar stappen, als kers op de taart, van Saint Jean de Pied de Port, over de Pyreneeën, naar Roncesvalles in Spanje, kwestie van de volle aflaat heel echt verdiend te hebben. Als Hannibal met zijn olifanten over de Alpen kon dan moeten wij toch over de Pyreneeën kunnen !!

De hotelletjes en B&B’s zijn geboekt (en bevestigd), de tracks zijn op de GPS opgeladen, de zonnecrème (voortgaande op de huidige weersvoorspellingen lijkt dit wat optimistisch) is gepakt, de Brufens en Compeeds zitten in de rugzak, de schoenen zijn ingesmeerd, …. kortom, de organisatie staat op punt, en wij zijn dus min of meer klaar om te beginnen stappen (al moet gezegd dat we nog nooit zo weinig kilometer in de benen gehad hebben als nu. Laat ons dus hopen dat we met goede stapgenen in de wieg gelegd zijn.

Ik zal proberen jullie op de hoogte te houden van het wel en wee van onze expeditie. Houd u vast, daar gaan we

Lectori salutem