De nacht is vrij zorgeloos verlopen, maar kort voor de ochtend heb ik de indruk dat het begint te regenen. Het blijft niet bij een indruk als ik ook de wind hoor blazen en donder hoor en bliksem zie. Normaal gesproken zouden we om 7 uur een ochtendwandeling doen maar er werd gezegd dat die zou afgelast worden bij regen. We zijn echter wakker en gaan dus toch, zij het met een beetje vertraging, naar de grote ontvangtshut = afdak. Pablo komt aangewandeld met zijn poncho en zegt dat we kunnen vertrekken …. aangezien het maar een “beetje” regent. Het is een privé wandeling want N&E zijn nog in dromenland. Wij hebben geen poncho maar wel een K-Way. Aangezien we zeer traag stappen hoop ik dat we onder de K-Way niet te veel gaan zweten. Dat is een foute assumptie, want het is hier ondanks de regen nog warm en de relatieve vochtigheid is 101%. Met een poncho zou dat probleem niet opgelost zijn maar het voordeel van een poncho is dat het regenwater op de rubber laarzen loopt en niet, zoals met onze K-Way op onze broek, die binnen de kortste keren kletsnat is. Pablo toont ons een aantal kikkers (= amfibieën moeten zich nu in hun sas voelen) en allerlei planten en bomen. Die voelen zich ook goed in het REGENwoud. Dieren met iets meer verstand dan kikkers (= apen, vogels, …) zijn niet zichtbaar omdat die hier of daar schuilen. Bij welke categorie wij horen laat ik in het midden. Bij onze terugkeer naar de lodge krijgen we een lekker ontbijt met fruit, ei, brood, enz. voorgeschoteld. Op het moment dat het ontbijt verorberd is, zijn onze kleren alweer bijna droog. Dat leed is dus geleden.

Om 10 uur vertrekken 14 gasten in 2 boten van elk 10 personen capaciteit. Wij gaan mee tot een plaats waar een peddel kano op ons ligt te wachten. Vandaar gaan wij, via een aantal zijarmen van de rivier waaraan de lodge ligt, terug. Deze keer is Andres onze gids. Hij geeft uitleg over allerhande dieren (vooral vogels) die we onderweg zien. De meeste dieren (incl. weer een luiaard maar deze keer moeilijker te zien) hebben we gisteren ook al gezien. Ondertussen is het weer serieus aan het beteren en tegen de middag schijnt het zonnetje alweer. Dat is heel wat aangenamer dan met de regen, maar als men in het regenwoud is kan men moeilijk verwachten dat het niet regent.

We krijgen een lekkere lunch opgediend. Eerst een groenten soepje met pasta en daarna (tamelijk taai) rundsvlees met een zeer lekkere mosterdsaus. Na de lunch ontspint zich een zeer interessant gesprek met Andres. Hij legt uit dat Draceana eigenlijk de organisatie van Pablo is en dat Pablo met de lodge een gemeenschapsontwikkelingsproject voor ogen heeft. Om dit te verwezenlijken zet Pablo om de 10 jaar een nieuwe lodge op waarbij de oude lodge aan de lokale community overgedragen wordt. Tot 3 jaar geleden had Dracaena een lodge in de buurt van de andere lodges dichter bij de lagune in Quichua land. Die lodge is nu overgelaten aan de Quichua gemeenschap, terwijl de lodge hier in Sisona-land gerund wordt. Mama Aurora (die gisteren op onze boot zat) is de leidster van een 38 koppige Sisona gemeenschap die eigenaar is van het land waarop de lodge gebouwd is. Binnen 7 jaar zal Pablo weer naar een andere plaats trekken om een lodge te runnen, maar de bedoeling is altijd iets kleinschalig en zo authentiek mogelijk te hebben. Dit is de reden dat hier maar beperkt elektriciteit en geen Internet is. Het gesprek belandt natuurlijk ook op olie-exploitatie waarbij Andres uitlegt dat de meeste schade aangericht is in Yasuni Nationaal Park (ten Zuiden van Cuyabeno) en dat dit vooral te wijten is aan het feit dat Yasuni NP een NP is. Daardoor was meer lobbying om boringen toe te laten mogelijk. Cuyabeno is echter een National Reserve waardoor andere regels een rol spelen. De gemeenschappen van Cuyabeno hebben ondertussen gezien hoeveel miserie olieboringen in Yasuni gebracht hebben en zetten daardoor meer in op toerisme.

Nu is het tijd voor een siësta (en de blog) want om 4:30 staat weer een wandeling op het programma. Het plan was om eerst een dutje te doen in de hamma(o?)ck en daarna de blog te schrijven. Jammer genoeg voor mijn siësta zijn N&E niet te stuiten. Ze praten over alles en nog wat en denken bovendien dat alle dieren van het bos geïnteresseerd zijn in wat zij vinden van Ross, Rachel en Phoebe van Friends. Hun getater verprutst mijn siësta en zelfs mijn concentratie op de blog die ik ter hand neem omdat een siësta niet lukt. Om 4 uur besluiten N&E dat ze toch hun tong en mondspieren eens wat rust moeten gunnen en keert de rust voor een half uurtje terug. Dan is het tijd voor een avondwandeling die begint met daglicht en eindigt in het donker. De wandeling brengt geen nieuwe vondsten aan het licht maar Andres geeft wel meer uitleg over wat men hier allemaal kan oplopen aan ziektes overgebracht door insecten (zoals de Ziekte van Chagas en Dengue om Malaria niet te vergeten). Hij spreekt ook over hoe giftig bepaalde dieren kunnen zijn. De Bananenspin blijkt op #1 te staan gevolgd door de Huntsman spin op #2 en de tarantula op #3. De eerste vinden we niet, de tweede en de derde wel. Enfin we leren van alles. Voor mij is de belangrijkste les: veel repellent gebruiken en overal afblijven.

Tijdens het avondeten maken we kennis met een aantal nieuwe mensen ééntje van Argentinië, twee koppels van Duitsland en een koppel van Frankrijk. Gertrude maakt van de gelegenheid gebruik om een aantal straffe verhalen over spinnen en slangen onder bedden te vertellen. Als ik haar vraag waarom ze die mensen schrik aanjaagt zegt ze dat anderen dit met haar ook gedaan hebben. Het is dus haar moment van wraak. Ik hoop dat we een nacht zonder horror stories hebben, zodat we morgen fris en monter om 6:30 in de kano kunnen stappen om een ochtendlijke speurtocht naar vroege vogels kunnen doen. N&E zijn weer druk aan het tateren met een serieuze draai aan de volumeknop. Ik hoop dat men de generator snel gaat afzetten want anders ben ik ervan overtuigd dat ze blijven giechelen. Om kwart na tien valt de generator stil, gaat het licht uit en gaat N&E’s volume naar beneden. Als ze nu maar niet op Duracell batterijen verder blijven werken ....

Het verhaal van de volgende dagen in de jungle komt binnenkort (net als een paar foto's) maar nu gaan we slapen