Vandaag is een trage start. Christian komt ons maar om 9 uur oppikken. Dat is goed want Gertrude heeft een sub-optimale nacht gehad. Misschien is ze wat te enthousiast van de lekkere (maar mogelijks besmette) slaatjes beginnen eten, misschien zit de hoogte haar meer dwars dan wat we gisteren gezien hebben, wat ook de reden was, de nacht was niet fantastisch voor haar. Voor mij viel het allemaal best mee, maar daar ga ik het niet over hebben want dat is niet uitzonderlijk en bovendien wil ik het mes niet al te veel in de wonde ronddraaien.

Het ontbijt is op de derde verdieping van het tot boutique hotel omgebouwde herenhuis (= overdekt dakterras) en voor ons beiden is de klim naar de derde verdieping toch een beetje een uitdaging. Dat is gek want we waren gisteren op onze wandeling rond het meer veel hoger dan vandaag. Misschien is het omdat het ochtend is, misschien omdat we pas uit horizontale positie komen, misschien, misschien, misschien. Uiteindelijk trekken we het ons niet veel aan, eten ons ontbijt netjes op en vertrekken richting Ciudad Mitad del Mundo … waar het midden van de aarde is = waar de evenaar loopt. Erg interessant is dat daar twee musea op 80 m van elkaar zijn. Beiden claimen op de evenaar te staan. Het officiële monument van de evenaar (zie middelste foto boven de blog) staat volgens het alternatieve museum fout. Hiervoor worden verschillende verklaringen gegeven: ofwel heeft de Franse geograaf Charles Marie de la Condamines zich in 1736 wat misrekend, ofwel heeft de evenaar zich over de voorbije bijna 300 jaar wat verplaatst ten gevolge van de processiebeweging van de as van de aarde ofwel nog een andere reden die we nu efkes vergeten zijn. Uiteindelijk is het allemaal niet zo belangrijk want als de evenaar een band van 100 m breed zou zijn zouden beide musea juist staan. De absoluut juiste plaats van de evenaar is nog eens op een andere plaats aangegeven (Quitsato zonnewijzer) en daar gaan we nu niet naartoe. Misschien later.

In het museum dat wij bezoeken zijn er naast een tentoonstelling van evenaar gerelateerde curiosa ook wat etnologische bezienswaardigheden. Zo is er een tentoonstelling over de Shuar stam uit het Amazone gebied, die tot een paar tientallen jaren geleden koppen snelden. Er wordt uitgelegd hoe ze de koppen verkleinden en uitdroogden. Of over de Wuaorani die nog altijd in hun blootje in de Amazone rondhossen. Er wordt uitgelegd hoe ze ervoor zorgen dat hun penis niet in het rond zwiert bij het rondhossen en hoe ze beletten dat penisvissen in hun penis kruipen. Of over de stam “NN” die in de buurt van Quito leefde en die bij het overlijden van hun leider, hem in foetushouding begroeven en hem ook zijn nog levende echtgenote meegaven. Zij kreeg wel een flinke dosis Mescaline van een lokale cactus opgelepeld, waardoor ze toch niet meer van toeten noch blazen wist. Qua evenaar gerelateerde curiosa is de demonstratie van de Coriolis krachten de spectaculairste … maar tezelfdertijd de minst geloofwaardige. “Exact op de evenaar” loopt water uit een waterreservoir zonder draaikolk leeg wanneer de stop eruit getrokken wordt. Als hetzelfde waterreservoir op het Noordelijk halfrond gezet wordt, loopt het water in een tegenwijzerzin draaiende kolk leeg en op Het Zuidelijk halfrond in wijzerzin. Dat is spectaculair en wetenschappelijk juist … maar getrukeerd. Coriolis krachten bestaan inderdaad en zijn de verklaring voor de stromingspatronen van orkanen en taifoens enz op de beide hemisferen, maar zijn veel te zwak om in zo’n rudimentair experiment als hier gedemonstreerd te kunnen worden. De truc bestaat er volgens Christian in dat het water “op de evenaar” reeds een tijdje in het waterreservoir staat, in de reservoir op het Noordelijk halfrond onmiddellijk voor het leeglopen van links gevuld wordt en van rechts voor de demonstratie op het Zuidelijk halfrond. Een gecompliceerde uitleg voor een spectaculair experiment dat op wetenschap gebaseerd is maar eigenlijk “wat vervalst” is. Verdere experimenten bestaan uit het rechtop zetten van een ei op een nagel en uit het blind rechtdoor lopen op een lijn die de evenaar voorstelt. Gertrude is duidelijk beter beslagen dan mij in deze opdrachten. Het ei lukt me nog min of meer maar het blind lopen al veel minder. Hopelijk doet de Ecuadoraanse politie me dit niet doen.

Nadien gaan we naar een (nog min of meer actieve) krater (Pululahua) kijken waarin een aantal boeren toch hun landerijen gevestigd hebben. Hopelijk voor hen blijft de vulkaan nog lang op zijn huidige niveau van (in)activiteit. Van Pululahua gaat het verder richting Mindo. De weg slingert zich langzamerhand verder naar lager gelegen gebieden. De vegetatie verandert dan ook geleidelijk van tamelijk schraal en droog in Quito naar veel weelderiger en rijker / groener richting Mindo. Ik kan de verandering maar met mate appreciëren omdat ik “geen overschot heb” bij al dat gedraai en gekeer van de weg. Gertrude ook niet en die moet dan nog achteraan zitten. Net voor Mindo stoppen we in een zeer mooi hotel. We stoppen niet zo zeer voor het hotel maar wel voor hun tuin. Christian vraagt ons te doen alsof we misschien morgenavond daar willen slapen. Daarom gaan we naar een paar kamers kijken, maar daarna kunnen we in de tuinen rondlopen waar tientallen soorten colibri’s rondfladderen. Sommige hebben prachtige kleuren. Gelukkig vliegen hier honderden colibri’s rond want een goede foto’s van die kerels maken is niet simpel. De autofocus moet razend snel werken want anders zijn ze al weer piepedada. En dan maar hopen dat de belichting OK is. Dat er geen felle zon staat helpt in dit geval. Er zal sowieso een strenge selectie moeten gebeuren … en dan maar hopen dat er nog iets overblijft. Ondertussen doen de colibri’s hun Engelse naam “humming bird” alle eer aan. Het is hier één gezoem en geronk.

Vandaar gaan we naar Mindo, waar we in het hotel Sisasuna inchecken. Er is een centrale plaats voor de receptie en het ontbijt met daarrond afzonderlijke huisjes die elk een badkamer en verdieping (met nog twee éénpersoonsbedden) hebben. Erg mooi in wat anders een erg slaperig stadje lijkt. We gaan in de hoofdstraat voor 4 $ 6 empanada’s eten en wandelen dan richting het “Vlinderhuis” dat we morgen plannen te bezoeken. Christian heeft gezegd dat men normaal op één dag 3 weertypes heeft: zon, wolken en regen. Zon hebben we al gehad, nu krijgen we wolken en dus hopen we dat we thuis zijn voor de regen (… en dat lukt). We spreken af om rond 7 uur te eten in een restaurantje dat Christian kent. We eten er met zijn drieën erg veel en tamelijk lekker met 2 bieren van 500 cc en een halve liter fruitsap voor 21 $. Tegen 8:30 zijn we terug op onze kamer (want er is hier echt niets te beleven ’s avonds) wat mij in de gelegenheid stelt de blog te schrijven en nog wat foto’s te posten.

Goede morgen (... is eens wat anders dan slaap wel en accurater)