We hebben beiden redelijk geslapen en wanneer de wekker om 6:45 afloopt voelt dit net juist aan (niet te vroeg en niet te laat). Zo zou het altijd moeten zijn. Het opstaan voelt echter wat onwennig. We weten niet of de hoogte of de afwezigheid van de bewegingen van de boot dit veroorzaakt. Misschien beiden maar het is duidelijk dat we beiden “iets” voelen. Niet getreurd echter, een goede douche met ruim voldoende water zal wel soelaas brengen en we hebben alle tijd van de wereld om ons klaar te maken en te ontbijten. Christian komt ons maar om 8:30 ophalen. Het ontbijt is trouwens in een speciale ruimte. Het lijkt wel een omgebouwde kapel met een koepel(tje) met een blauwe sterrenhemel waarin een engel zweeft. Speciaal maar mooi. Over het ontbijt zelf trouwens ook geen klagen.

Het eerste dat we bezoeken is de markt van de dieren. Quasi alle leden van het dierenrijk zijn vertegenwoordigd. Van groot tot klein: koeien, één paard (want paarden zijn duur), lama’s, alpaca’s, schapen, geiten, konijnen, kippen (hennen en hanen waarvan sommige met ontblote borst. Die zijn specifiek voor (onwettige) hanengevechten geprepareerd), eenden, Guineese biggetjes en varkens. Zoveel verschillende soorten varkens heb ik nog nooit samen gezien. Er zijn de roze varkens zoals bij ons (als ze niet onder de modder zitten) maar er zijn er ook zwarte, bruine, gevlekte en gestreepte, met gekruld en met steil haar. Na een half uurtje houden we die markt voor bezien en gaan we de markt in het centrum van Otavalo bezoeken. Hier is alles buiten dieren te vinden. Er is natuurlijk het obligate fruit en de groenten maar er zijn ook kleren en allerlei potten en pannen en dan is er ook nog de handicraft. Vooral de geborduurde bloezen vallen op. Die worden allemaal in (t)huisateliers gemaakt volgens designs die door een paar grote ondernemingen uitgewerkt worden. Het is mooi werk maar we zien daar in België niet direct één van onze nazaten mee rondlopen. Ze mogen met deze gerust zijn. Ze zullen niet moeten doen alsof ze het mooi vinden. Er zijn ook standjes met schilderijen en schilderijtjes en zeer veel standjes met ander textiel (pulls, poncho’s, dekens, sjaals, enz). Alpaca wol is hier erg populair. Deze wol is zeer zacht maar ook duur en daarom meestal gemengd met schaapswol. De markt strekt zich over een groot deel van het centrum van Otavalo uit. We lopen straat na straat tussen de stalletjes door en tussendoor bezoeken we ook nog twee kerken. Geen van beiden is bijster interessant maar in één van de twee is net een huwelijksplechtigheid aan de gang. Iedereen van de familie en vriendenkring is netjes opgetut maar de klederdracht is eigenlijk niet erg verschillend van wat de mensen buiten op de markt dragen. De geborduurde bloezen, de lange zwarte (of grijze) rokken met een witte overrok zijn hier ook overwegend aanwezig.

We ontmoeten Christian na een dik uur op de afgesproken plaats en gaan in een lokaal visrestaurantje eten. Gertrude neemt een vissoep en ik neem ceviche. Christian had mij verwittigd dat de Ecuadoraanse ceviche anders is dan de Peruaanse (die met allerlei soorten rauwe vis, ui, tomaat en limoen gemaakt wordt). De Ecuadoraanse versie is met dezelfde ingrediënten maar met gekookte scampi’s ipv rauwe vis. De reden voor de scampi’s is dat Ecuador veel scampi’s produceert en de reden voor het koken van de scampi’s is dat de Ecuadoraanse dienst van volksgezondheid het koken verplicht maakte na een cholera epidemie enkele jaren geleden. Het hele festijn kost 14 $ (2 flesjes water inbegrepen).

De Peguche waterval is het volgende agendapunt. Deze waterval ligt net buiten Otavalo en is op deze zaterdagnamiddag vrij druk bezocht. Onderweg praten we over het Ecuadoraanse onderwijssysteem. Christian legt uit dat men hier verplicht van 7 tot 18 jaar naar school moet. Als kinderen niet opdagen op school worden de ouders een verwittiging gegeven. Bij een tweede verwittiging komt er ook een boete. De boete wordt stelselmatig hoger bij een derde en vierde verwittiging. Een vijfde verwittiging is er niet. In plaats daarvan worden de ouders het hoederecht over de kinderen afgenomen. Dit (zij het vrij repressief) systeem zorgt ervoor dat het analfabetisme tot 5% teruggedrongen is. Voor mijn part krijgt Ecuador hiervoor goede punten al zegt Christian erbij dat alleen het onderwijs in publieke scholen gratis is … en dat die publieke scholen geen al te beste reputatie hebben. Dat is dan weer minder gunstig. We komen nu aan de parking van de Peguche waterval en stappen tot aan een uitzichtpunt. Het is maar een klein wandelingetje en dat is net goed om ons een beetje te laten wennen aan de hoogte (we zitten hier op ongeveer 2800 m). We hebben voorlopig geen last van hoofdpijn of overdreven kortademigheid. De zeebenen lijken ook weggeëbd te zijn. Laat ons hopen dat het zo blijft. Aan de parking trakteert Christian ons op een Colada Morada (= paars mengsel). Dit is een dik en warm drankje op basis van aardbeien, braambessen, bosbessen, ananas, kaneel, kruidnagel en wat suiker. Niet slecht.

Op de terugweg naar het hotel stoppen we bij een muziekatelier. De man maakt daar allerlei instrumenten. Eerst zijn er natuurlijk de panfluiten in allerlei groottes en vormen maar hij maakt ook van die kleine (Boliviaanse?) gitaartjes met 10 snaren. Ik overweeg nog even zo’n simpel panfluitje te kopen maar als ik hoor dat hij voor 5 bamboestukjes die hij in 1 minuut samenbindt 5 $ vraagt is mijn kooplust bedaard. Op de markt werden dezelfde fluitjes voor 1 $ aangeboden. We gaan nu terug naar het hotel en daar horen we dat een groep met Franse toeristen, die we deze morgen bij het ontbijt gezien hebben, deze middag bestolen zijn. Het busje, waarin hun spullen voor de namiddag en allerlei waardevolle zaken (paspoorten, geld, elektronica, enz) zaten, was opengebroken en alles was verdwenen. Wij weten hoe dat voelt, maar veel meer dan ons medeleven betuigen kunnen we niet. Ecuador heeft een vrij goede reputatie op gebied van veiligheid ivm de omliggende landen zoals Colombia of Peru of Bolivia maar daarmee is nog maar eens bewezen dat men altijd moet opletten en dat het zelfs kan gebeuren als men oplet. Terug in onze kamer installeren we ons voor de open haard en daarna in bed bij onze warmwaterkruik tot morgen een nieuw dag nieuwe belevenissen zal brengen.