Bij onze terugkeer uit Singapore begonnen met de “één grote reis per jaar” traditie. Eerst gingen we naar Mexico en de buurlanden: Guatemala, Honduras en Belize. Het jaar nadien kwamen Peru, Bolivia en Chili aan de beurt. Daarna vonden we dat we eens een ander werelddeel moesten bezoeken en dus gingen we naar Zuidelijk Afrika met Zuid-Afrika, Botswana en Namibië. Vorig jaar kwam Iran aan de beurt en nu was het weer tijd om Zuid-Amerika aan te doen. De keuze viel uiteindelijk op Ecuador en de Galapagos eilanden, omdat we dachten dat we best naar de Galapagos eilanden reisden vooraleer ze al te veel onder de druk van massatoerisme zouden lijden (iedere regering heeft geld nodig). Oorspronkelijk was het de bedoeling in de lente te vertrekken maar door allerlei omstandigheden (gepensioneerden moeten alles goed plannen om niet in tijdsnood te geraken) werd het uiteindelijk september.

Voor de organisatie van de reis gingen we op zoek naar een lokaal reisbureau. Sinds de reis naar Zuidelijk Afrika proberen we namelijk altijd met een lokaal reisbureau te werken omdat we ondervonden hebben dat het wegknippen van Belgische (of Nederlandse) tussenpersonen de communicatie ter plekke veel vlotter laat verlopen. Bij de zoektocht naar een lokale organisatie kwamen we per toeval uit bij Ruth, een Zwitserse dame die ik nog kende van de periode dat ik in Luzern werkte. Ruth heeft zich na Schering Plough en een aantal andere bedrijven een paar jaar geleden omgeschoold tot reisorganisator en woont nu op San Cristobal, één van de Galapagos eilanden. Van Ruth leerden we veel over de mogelijke manieren om de eilanden te bezoeken. Ze kon echter niet helpen met de reis door Ecuador zelf, die we op het bezoek aan de Galapagos eilanden wilden laten aansluiten. Daarvoor bracht ze ons in contact met Christian, een Duitser die in Quito woont. Die heeft dan uiteindelijk een gecombineerde reis naar Galapagos en het vaste land van Ecuador voor ons in elkaar gepuzzeld en zal onze gids / chauffeur zijn tijdens onze tocht door berg en dal van Ecuador.

Met 1 september achter ons, staan er voor de opvang van de kleinkinderen didactisch geschoolde mensen klaar en kunnen wij alle aandacht wijden aan de laatste voorbereidingen van de “grote reis van 2017”. Die voorbereidingen bestaan uit allerlei taken en taakjes zoals: een mailtje naar de buren sturen zodat die weten dat we uithuizig zijn en waar, in geval van nood, een sleutel kan gevonden worden, zorgen dat de frigo en de diepvries zo leeg mogelijk gegeten zijn, nog vlug een paar reisgidsen lezen, de valiezen op zo’n manier pakken dat we zo comfortabel mogelijk alles kunnen doen wat we gepland hebben zonder kilo’s bagage mee te sleuren en, last but not least, de start pagina van de reisblog creëren en de proloog voor de reisblog schrijven.

Een beetje tegen onze gewoonte lijken we met al het bovenstaande meer dan 24 uur voor het vertrek reeds min of meer klaar te zijn. Er rest ons dus niets méér dan donderdagmorgen erg vroeg op te staan om via Madrid naar Quito te vliegen en het allemaal gedurende de volgende 27 dagen op ons te laten afkomen. We houden jullie op de hoogte (als de beschikbaarheid van Internet geen probleem is). Het ga jullie ondertussen goed (en we hopen voor onszelf hetzelfde).

Lectori salutem