… en de weersvoorspelling komt weer uit: Het is een mooi zonnetje, dat ons verwelkomt. Zo zijn we het gewoon: weersvoorspellingen die uitkomen met telkens een mooie dag na een miezerdag. Terwijl Nelly en Wilfried de auto halen letten wij op de valiezen en maken we nog een paar laatste foto’s van het haventje van Castro Urdiales. Dan vertrekken we terug richting Blanden. Het valt op wat een fantastische uitvinding de auto is. Na minder dan anderhalf uur passeren we in Irun en is de arbeid die gepaard gegaan is met 8 dagen stappen uitgeveegd. Het is mooi geweest, iedereen is vlotjes over alle heuvels geraakt, maar aan alle mooie liedjes komt een einde en dat is op uitzondering van de epiloog voor ons het geval.

De rit naar Tours, waar we beslist hebben een tussenstop te maken, verloopt zonder problemen. Er zijn tamelijk wat wegwerkzaamheden maar geen enkele daarvan zorgt voor echte verkeershinder en we komen dan ook zoals oorspronkelijk gepland rond 5 uur in het hotel in Tours aan. Dit laat ons net de tijd om de kathedraal te bezoeken … iets wat de moeite loont. Daarna gaan we iets (een triple Chimay van het vat) drinken in de oude stad … iets wat zeer zeker ook de moeite loont. Onze appetijt is nu voldoende aangescherpt om een volledig menu met voor-, hoofd- en nagerecht aan te vallen. Alles is erg lekker wat mij tot het besluit doet komen dat men gemiddeld in Frankrijk lekkerder eet dan in Spanje. Uitzonderingen bestaan uiteraard en individuele smaken zullen ook wel een rol spelen.

Rond 10 uur zijn we terug in ons hotel. Tijd zat om het (korte) relaas van de dag te schrijven en te beginnen denken over wat ik in de epiloog ga schrijven en welke foto’s ik zal posten. Hopelijk werkt dit laatste als klantenbinding.